ΗΠΑ: Το κίνημα γύρω από το «Κόκκινο Σπίτι» και η εχθρότητα των Δημοκρατικών

 Το πρωί της Τρίτης 8 Δεκεμβρίου 2020, μια κοινότητα στο βόρειο Πόρτλαντ της πολιτείας του Όρεγκον δέχτηκε την επίθεση πάνοπλων αστυνομικών από το γραφείο του τοπικού σερίφη και την αστυνομία της πόλης. Οι αστυνομικοί βρίσκονταν εκεί για να εφαρμόσουν την έξωση της οικογένειας Κίνεϊ από το εμβληματικό για τη γειτονιά «Κόκκινο Σπίτι», στο οποίο ζουν για 65 ολόκληρα χρόνια.

Η γειτονιά και το κίνημα αλληλεγγύης γύρω από το Κόκκινο Σπίτι απέκρουσε την επίθεση της αστυνομίας, απωθώντας τους αστυνομικούς και στήνοντας ένα προστατευτικό οδόφραγμα γύρω από το σπίτι. Λίγες ώρες αργότερα, ο Δημοκρατικός δήμαρχος του Πόρτλαντ, Τεντ Γουίλερ, ανακοίνωνε στο twitter τη στήριξή του στη δράση της αστυνομίας, λέγοντας πως «Δεν θα υπάρξει αυτόνομη ζώνη στο Πόρτλαντ».

Η οικογένεια Κίνεϊ δέχτηκε την πρώτη έξωση από το Κόκκινο Σπίτι στις 9 Σεπτεμβρίου. Αστυνομικοί από το γραφείο του Σερίφη της κομητείας Μαλτνόμα εισέβαλαν χωρίς προειδοποίηση και ανάγκασαν με προτεταμένα τα όπλα την οικογένεια να μαζέψει τα υπάρχοντά της και να αποχωρήσει εντός 30 λεπτών.

Οι Κίνεϊ δεν είχαν λάβει κάποια ειδοποίηση έξωσης. Η υπόθεσή τους εκκρεμούσε στο δικαστήριο και η δικαστής της κομητείας που ενέκρινε την έξωση παραβίασε την αναστολή εξώσεων που ίσχυε σε ομοσπονδιακό και πολιτειακό επίπεδο. Πλέον η υπόθεση βρίσκεται ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ.

Με τη βοήθεια της τοπικής κοινότητας, η οικογένεια Αφρο-Αυτοχθόνων ανακατέλαβε το σπίτι της και οι αλληλέγγυοι έστησαν μια «ζώνη απαγόρευσης εξώσεων» γύρω από το σπίτι και το οικόπεδο. Ήταν αυτοί οι αλληλέγγυοι που αντιμετώπισαν την επίθεση της αστυνομίας την περασμένη Τρίτη.

Η ιστορία της οικογένειας Κίνεϊ, του Κόκκινου Σπιτιού και του κινήματος αλληλεγγύης γύρω από αυτό, αποτελεί μια μικρογραφία του γιγαντιαίου προβλήματος των χιλιάδων εξώσεων που απειλούν φτωχές οικογένειες σε όλες τις ΗΠΑ εν μέσω πανδημίας. Έχει όμως επίσης να μας διδάξει πολλά για την αντιμετώπιση των κινημάτων και των λαϊκών στρωμάτων από τους Δημοκρατικούς, ενόψει και της διακυβέρνησης Μπάιντεν-Χάρις.

Οι διαδηλώσεις του Black Lives Matter, που από το τέλος της περασμένης άνοιξης συντάραξαν σχεδόν κάθε γωνιά των ΗΠΑ, ήταν και είναι ένα πολύμορφο κίνημα. Μα πιο σημαντικά, παρά τη δεδομένη συμμετοχή οργανώσεων και ατόμων που πρόσκεινται στο Δημοκρατικό κόμμα, είναι ένα κίνημα σε μεγάλο βαθμό ακομμάτιστο.

Ακούγοντας κανείς τους οργανωτές του κινήματος, θα δει ότι αντιλαμβάνονται πως το κατεστημένο του Δημοκρατικού κόμματος δεν είναι με το μέρος τους. Είδαν και θυμούνται πως η κυβέρνηση Ομπάμα δεν έκανε τίποτα, όχι μόνο στον τομέα αναμόρφωσης της αστυνομίας, αλλά και στη μείωση των ανισοτήτων και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών έγχρωμων τάξεων.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο δυναμικές κινητοποιήσεις του BLM έγιναν σε πόλεις όπου τον πολιτικό έλεγχο διατηρούν οι Δημοκρατικοί, με τις ελεγχόμενες από τους δημάρχους τοπικές αστυνομίες να επιδεικνύουν τον στρατιωτικό εξοπλισμό και τη βία τους. Από τη Μινεάπολη, όπου δολοφονήθηκε ο Τζορτζ Φλόιντ, μέχρι το Σηάτλ και την Ατλάντα, αλλά και το Πόρτλαντ, ήταν Δημοκρατικές δημοτικές αρχές που αντιμετώπισαν τις κινητοποιήσεις, με χημικά, ξύλο και συλλήψεις στο σωρό.

Αναμφίβολα, οι Δημοκρατικοί δήμαρχοι αντέδρασαν όταν ο Τραμπ έστειλε τον ομοσπονδιακό του «στρατό» για να καταστείλει χωρίς διακριτικά τους διαδηλωτές. Όμως η αντίδραση αυτή φαίνεται πως ήταν περισσότερο για να μην κερδίσει ο Τραμπ κατασταλτικούς πόντους — «μπορούμε και μόνοι μας», ήταν το υπόρρητο μήνυμα.

Το αποτέλεσμα της εχθρικής στάσης του Δημοκρατικού κόμματος προς τις κινητοποιήσεις, ήταν αφενός, να ξεπηδήσουν συνθήματα όπως το υπέροχο «F*ck Trump, f*ck Biden too, none of them give a f*ck about you» [«Γ*μησε τον Τραμπ, γ*μησε και τον Μπάιντεν, κανένας τους δεν νοιάζεται για εσένα»] — και αφετέρου, τα κινήματα να προετοιμάζονται για νέες μάχες, με τη νέα διακυβέρνηση.

Άλλωστε πολλοί από τους στόχους των κινημάτων — η αποεπένδυση στην αστυνομία, υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, το δικαίωμα στη στέγαση, βελτίωση της δημόσιας παιδείας κ.ο.κ. — περνούν μέσα από τις τοπικές αρχές, που σε αρκετές μεγάλες πόλεις, όπου δηλαδή τα προβλήματα είναι πιο έντονα, ελέγχονται από τους Δημοκρατικούς.

Το «Κόκκινο Σπίτι» φαίνεται για την ώρα να αντέχει στην επιθετικότητα του δημάρχου Γουίλερ. Ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι και ακτιβιστές που επισκέφτηκαν την «ζώνη απαγόρευσης εξώσεων» στο βόρειο Πόρτλαντ, μιλούν για ένα από τα καλύτερα οργανωμένα, μαχητικά κινήματα αλληλεγγύης που έχουν βιώσει ποτέ. Για την οικογένεια Κίνεϊ, αλλά και για τα εκατομμύρια καταπιεσμένων Αμερικανών, οι

 Του Ανδρέα Κοσιάρη

war.gr