Η Kumpula-Natri εξηγεί ότι η ΕΕ είναι προσανατολισμένη στη διατήρηση μιας προσέγγισης που βασίζεται στη χρήση δημόσιων κεφαλαίων για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, παρά στην άμεση χρηματοδότηση πρωτοβουλιών από τα κράτη μέλη. "Όταν ο όγκος των δεδομένων διπλασιάζεται κάθε χρόνο και ενάμισι χρόνο, η συνδεσιμότητα είναι το εργαλείο που δημιουργεί και μεταφέρει δεδομένα", είπε. "Εάν η βιομηχανία της Ευρώπης δεν προσαρμοστεί στη συνδεσιμότητα επόμενης γενιάς και αν δεν είναι διατεθειμένη να κατανοήσει τα δεδομένα ως πόρους επαναχρησιμοποίησης, δεν θα είμαστε σε θέση να αποκομίσουμε τα οφέλη μιας καλής λειτουργίας οικονομίας δεδομένων".
Οι στόχοι συνδεσιμότητας που θέτει η ΕΕ για τον εαυτό της στο σχέδιο ευρυζωνικής Ευρώπης για το 2025 είναι μάλλον φιλόδοξοι:
- Συνδέσεις τουλάχιστον 1 Gigabit ανά δευτερόλεπτο (Gbps) για τους κύριους κοινωνικοοικονομικούς οδηγούς (σχολεία, πανεπιστήμια, κόμβοι μεταφορών, αεροδρόμια, επιχειρήσεις έντασης ψηφιακής τεχνολογίας κ.λπ.)
- Αδιάλειπτη κάλυψη 5G για όλες τις αστικές περιοχές και τα κύρια χερσαία μονοπάτια μεταφορών.
- Πρόσβαση στη συνδεσιμότητα που προσφέρει τουλάχιστον 100 Megabit ανά δευτερόλεπτο (Mbps) για όλα τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά.
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και άλλα θεσμικά όργανα της ΕΕ, η Επιτροπή έφτασε στο σημείο να θέσει στόχο την πλήρη κάλυψη των gigabit έως το 2030, μέσω σταθερών τηλεφώνων, 5G και 6G (το τελευταίο βρίσκεται υπό ανάπτυξη).
Ακόμα νωρίτερα, το 2010, η Digitalηφιακή Ατζέντα για την Ευρώπη έθεσε στόχους συνδεσιμότητας για το 2020, οι οποίοι απαιτούσαν ευρυζωνική κάλυψη τουλάχιστον 30 Mbps για όλους τους Ευρωπαίους και πρόσβαση σε συνδέσεις ταχύτερες των 100 Mbps σε τουλάχιστον τα μισά νοικοκυριά. Σύμφωνα με βασικούς δείκτες που επέλεξε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η υποδομή δικτύου επόμενης γενιάς (τουλάχιστον 30 Mbps) έφτασε το 85,8 % των ευρωπαϊκών νοικοκυριών το 2019. Οι περισσότερες χώρες βρίσκονται πάνω από αυτό το όριο, με μόνο έξι χώρες να πέφτουν κάτω από το 80 %: Βουλγαρία, Σλοβακία, Πολωνία, Φινλανδία, Λιθουανία και Γαλλία, η οποία εκπληκτικά καλύπτει το 62,1 τοις εκατό.
Ανάπτυξη υποδομής πολύ υψηλής χωρητικότητας
Σε σύγκριση με το Δίκτυο Πολύ Υψηλής Χωρητικότητας (VHCN), μια υποδομή που περιλαμβάνει οπτικές ίνες και άλλες τεχνολογίες και απαιτείται για την επίτευξη του στόχου της καθολικής ισχύος 1 Gbps έως το 2030, η μέση ευρωπαϊκή κάλυψη το 2019 (τα τελευταία διαθέσιμα δεδομένα) ήταν 44 τοις εκατό. Μόνο δύο χρόνια νωρίτερα ο μέσος όρος ήταν 26 τοις εκατό, πράγμα που σημαίνει ότι αυξήθηκε κατά περισσότερο από τα δύο τρίτα. Πίσω από αυτά τα στοιχεία, ωστόσο, κρύβονται μεγάλες ανισότητες, τόσο μεταξύ μεμονωμένων χωρών όσο και μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών [1] .
Πηγή: The Digital Economy and Society Index (DESI)
Πολλές από τις χώρες που ξεχωρίζουν ως προς την κάλυψη έχουν σχετικά μικρή έκταση. Η πρώτη χώρα σημαντικού μεγέθους στην κατάταξη είναι η Ισπανία , όπου το 89 % όλων των κατοικιών και το 51,9 % των αγροτικών κατοικιών έχουν κάλυψη. Αυτό οφείλεται σε μια σειρά επενδύσεων από ιδιωτικές εταιρείες, με τη βοήθεια του Programa de Extensión de la Banda Ancha de Nueva Generación , η οποία παρέχει δημόσια χρηματοδότηση 400 εκατομμυρίων ευρώ (εκ των οποίων τα 300 εκατομμύρια ευρώ προέρχονται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, ERFD) μεταξύ 2019 και 2022, για τη χρηματοδότηση εταιρειών που επιθυμούν να επενδύσουν σε υποδομές τουλάχιστον 300 Mbps, κλιμακούμενες έως 1 Gbps.
Συμφωνώντας με την ίδια περιοχή, η Πορτογαλία έχει συνολική κάλυψη 83 % και 69,4 % στις αγροτικές περιοχές. Εδώ, πραγματοποιούνται μεγάλες επενδύσεις για την αντικατάσταση των υποβρυχίων καλωδίων που συνδέουν τη Μαδέρα και τις Αζόρες με την ευρωπαϊκή ηπειρωτική χώρα. Ένα υποβρύχιο καλώδιο που συνδέει την Πορτογαλία με τη Βραζιλία αναμένεται επίσης να ξεκινήσει το 2021, μια επιχείρηση αξίας 150 εκατομμυρίων ευρώ με επικεφαλής την EllaLink .
Οι επιδόσεις μιας εξαιρετικά προηγμένης οικονομίας όπως αυτή της Γερμανίας είναι εντυπωσιακές. Το 2019, το δίκτυο VHCN κάλυψε μόνο 3 στα 10 σπίτια σε εθνικό επίπεδο και μόνο 1 στα 10 σε αγροτικές περιοχές. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το 2018 η εθνική κάλυψη ήταν μόνο 9 τοις εκατό, σαφώς έχουν γίνει τεράστια βήματα στην ανάπτυξη του δικτύου. Η Γερμανία ξεκίνησε την "επίθεσή" της το 2016 για να αναπτύξει ένα δίκτυο εξαιρετικά υψηλής χωρητικότητας ( Eckpunkte Zukunftsoffensive Gigabit-Deutschland ), το οποίο προβλέπει δημόσιες επενδύσεις ύψους 11 δισ. Ευρώ (με στόχο την προσέλκυση πολύ περισσότερων με ιδιωτικές πρωτοβουλίες) μεταξύ 2017 και 2023, να επιτευχθεί πλήρης κάλυψη έως το 2025.
Η Γαλλία ξεχωρίζει επίσης από αυτή την άποψη. Σε εθνικό επίπεδο, η κάλυψη δεν ξεπερνά τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (43,8 %), ενώ στις αγροτικές περιοχές είναι σταθερή (11,9 %). Το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο France Très Haut Débit , που ξεκίνησε το 2013, στοχεύει στη σύνδεση όλων των κατοικιών στη χώρα με ταχύτητα τουλάχιστον 30 Mbps έως το 2022 και δεν κάνει καμία αναφορά στον στόχο της επίτευξης 1 Gbps. Η προγραμματισμένη επένδυση είναι περίπου 20 δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 3,3 δισεκατομμύρια προορίζονται να καλύψουν την έλλειψη ιδιωτικών επενδύσεων σε ορισμένους τομείς. Συγκεκριμένα, υπάρχει μεγάλη ανισότητα στην κάλυψη μεταξύ των πιο πυκνοκατοικημένων περιοχών, όπου φτάνει το 90 τοις εκατό, και των λιγότερο πυκνοκατοικημένων περιοχών όπου η κάλυψη είναι περίπου 60 τοις εκατό, και μειώνεται στο 11,9 τοις εκατό στις αγροτικές περιοχές.
Στην Ανατολική Ευρώπη, η Ρουμανία πρωτοστατεί, με κάλυψη VHCN στο 68,1 % των κατοικιών με γραμμές VHCN και 39,1 % στις αγροτικές περιοχές. Κατά τη διάρκεια της περιόδου χρηματοδότησης 2014-2020, η χώρα διέθεσε 100 εκατομμύρια ευρώ από το ΕΤΠΑ για την ανάπτυξη συνδεσιμότητας. Από το σύνολο αυτό, 45 εκατομμύρια επενδύθηκαν στο έργο RoNet, το οποίο είχε ως στόχο να φτάσει σε 721 τοποθεσίες με δίκτυα backhaul, τα οποία λειτουργούν ως ενδιάμεσοι στη διέλευση σήματος μεταξύ του κεντρικού δικτύου και του τοπικού υποδικτύου. Μέχρι το τέλος του 2018, οι εργασίες είχαν προγραμματιστεί σε 607 τοποθεσίες και είχαν ολοκληρωθεί σε 484.
Σύμφωνα με την έκθεση που μόλις δημοσιεύθηκε από την ETNO, μια ένωση που συγκεντρώνει τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές εταιρείες τηλεφωνίας, οι ευρωπαϊκές επενδύσεις συνδεσιμότητας ανήλθαν σε 51,7 δισεκατομμύρια ευρώ το 2019, αύξηση τριών δισεκατομμυρίων σε σχέση με το 2018. Σύμφωνα με την ETNO, το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ανάπτυξη είναι ο κατακερματισμός της ευρωπαϊκής αγοράς, η οποία αποτελείται από περισσότερες από 40 εταιρείες, και το υπερβολικό επίπεδο ρύθμισης. Επιπλέον, σύμφωνα με τις τηλεφωνικές εταιρείες, οι χρηματοοικονομικές πολιτικές της βιομηχανίας δίνουν κίνητρο στους χειριστές που ανταγωνίζονται προσφέροντας προγράμματα συνδρομής που εκμεταλλεύονται τα υπάρχοντα δίκτυα, αντί να πιέζουν για την ανάπτυξη νέων, ταχύτερων δικτύων.
Υπάρχει επίσης ένα πρόβλημα με την ελκυστικότητα του τομέα, καθώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει χαμηλότερη χρήση δικτύου από άλλες ηπείρους. Η χρήση στην Ευρώπη είναι 6,08 Gigabytes που μεταφέρονται ανά χρήστη ανά μήνα, έναντι 11,05 στις Ηνωμένες Πολιτείες και 9,29 στην Ιαπωνία. Οι εταιρείες που αναζητούν πιο οικονομικά αποδοτικές λύσεις βρίσκονται επίσης πίσω από τη διαφορά μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών. Ο ιδιωτικός τομέας, σύμφωνα με την Έκθεση exηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας 2020 , κλίνει σε μεγάλο βαθμό προς τις προηγούμενες, πιο κερδοφόρες περιοχές, αφήνοντας τον δημόσιο τομέα να διαχειριστεί τις λιγότερο πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Χάρη στα δεδομένα που δημοσιεύθηκαν από το Ookla τα οποία συγκεντρώνουν αποτελέσματα από τον ιστότοπο Speedtest , μπορούμε να δούμε τη συνολική απόδοση των συνδέσεων σε ευρωπαϊκές χώρες.
Πηγή: Ookla Open σύνολα δεδομένων
Όπως φαίνεται, σε αρκετές χώρες ένα σημαντικό ποσοστό πόλεων έχουν σύνδεση πιο αργή από 30 Mbps [2] . Στη Γαλλία, την Ιταλία και τη Λετονία το ποσοστό αυτό είναι λίγο πάνω από το 50 τοις εκατό. Η Τσεχία και η Σλοβακία φτάνουν το 65,4 % και το 70,1 %, αντίστοιχα, με τις κορυφές να πλησιάζουν την πλήρη κάλυψη στην Κύπρο (85 %), την Κροατία (89,2 %) και την Ελλάδα (93,2 %).
Οι χώρες στις οποίες έχουν επιτύχει ουσιαστικά τον στόχο του εύρους ζώνης τουλάχιστον 30 Mbps σε εθνικό επίπεδο είναι η Ολλανδία και η Μάλτα, όπου έχει επιτευχθεί το 100 %, ενώ ακριβώς πίσω είναι η Δανία, η Σουηδία, η Λιθουανία και το Λουξεμβούργο, στη συνέχεια η Φινλανδία και το Βέλγιο. Όσον αφορά τον άλλο στόχο ψηφιακής ατζέντας (συνδεσιμότητα τουλάχιστον 100 Mbps σε όλα τα σπίτια), η κατάσταση είναι αρκετά παρόμοια. Πρέπει να ειπωθεί ότι τα δεδομένα δεν διευκρινίζουν εάν η δοκιμή διεξήχθη σε σπίτι ή αλλού, για παράδειγμα σε δημόσιο γραφείο ή σχολείο. Παρ 'όλα αυτά, το Λουξεμβούργο, οι Κάτω Χώρες και η Σουηδία ξεπερνούν το όριο του 50 % και η Δανία ξεχωρίζει με πάνω από 91,9 % των πόλεων πάνω από το όριο των 100 Mbps.
Συγκρίνοντας τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από το Speedtest το 1ο τρίμηνο και το 4ο τρίμηνο του 2020, μπορούμε να δούμε ότι όλες οι χώρες, αν και σε διαφορετικό βαθμό, παρουσίασαν υψηλότερες μέσες ταχύτητες λήψης στο τελευταίο μέρος του έτους. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, από την ανάπτυξη του δικτύου προόδου έως το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι κατά τη διάρκεια της πανδημίας έχουν αναγκαστεί να επενδύσουν σε μια γρήγορη σύνδεση για να εργαστούν από το σπίτι. Συνολικά, η υποδομή φαίνεται να συγκρατεί την αυξημένη κίνηση και τη ζήτηση για υψηλές επιδόσεις. Ορισμένες χώρες έχουν οικονομικά κίνητρα για να ενθαρρύνουν τους πολίτες. Στα τέλη του καλοκαιριού 2020, για παράδειγμα, η ιταλική κυβέρνηση ξεκίνησε ένα " σχέδιο κουπονιών " που ενθαρρύνει νοικοκυριά και επιχειρήσεις να υπογράψουν συμβόλαια για τουλάχιστον 30 Mbps και έως 1 Gbps.
Πηγή: Ookla Open σύνολα δεδομένων
Οι τελευταίες εξελίξεις
Το Συμβούλιο της ΕΕ κατέληξε πρόσφατα σε συμφωνία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο πλαίσιο της διευκόλυνσης «Συνδέοντας την Ευρώπη», για επένδυση 2,06 δισ. Ευρώ σε συνδεσιμότητα. Ο αντίκτυπος αυτής της μετάβασης υπερβαίνει τα καθαρά τεχνολογικά ζητήματα και έχει άμεσες επιπτώσεις στη ζωή των πολιτών - από την υγεία έως τη χρήση των δημόσιων υπηρεσιών - και στο ζήτημα της κοινωνικής ένταξης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπογράμμισε τη σημασία των ψηφιακών τεχνολογιών για την προώθηση της μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και την επίτευξη των στόχων της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Η ενεργειακή μετάβαση είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα , στο οποίο αυτή η τεχνολογική μετάβαση θα έχει περιορισμένο αντίκτυπο χωρίς ουσιαστικές, αποφασιστικές πολιτικές για την παραγωγή ενέργειας.
[1] Ως αγροτικές περιοχές ορίζονται οι περιοχές με λιγότερα από 100 άτομα ανά km2.
[2] Χρησιμοποιούμε ταχύτητα λήψης σταθερής τηλεφωνίας, η οποία, αν και ημιτελής, είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο μέτρο αναφοράς στα έγγραφα της ΕΕ. Για να αποφύγουμε τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές - όπου διεξάγονται περισσότερες δοκιμές ταχύτητας - προκαλείται ανισορροπία στα δεδομένα, όταν αναφερόμαστε στον "μέσο όρο" εννοούμε πάντα τη μέση ταχύτητα σταθμισμένη σύμφωνα με τον αριθμό των δοκιμών που διεξάγονται σε κάθε πόλη.
www.europeandatajournalism.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου