Το όργιο βίας που πραγματοποίησε η ελληνική κυβέρνηση εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών, είναι λογικό να προκαλεί οργή. Επειδή όμως η οργή, όταν δεν εκτονώνεται, μπορεί να οδηγήσει σε κατήφεια και τάσεις κατάθλιψης, ας κάνουμε ένα μικρό διάλλειμα για να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά συνέβη σε αυτή την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου.
Το καθεστώς
Χρυσοχοϊδη-Μητσοτάκη καθώς και η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας ταπεινώθηκαν
σε βαθμό που δεν έχουμε γνωρίσει τα τελευταία χρόνια – εάν όχι τις τελευταίες
δεκαετίες. Η απαγόρευση των συγκεντρώσεων που διέταξαν, καταλύοντας το ελληνικό
σύνταγμα, ακυρώθηκε στους δρόμους.
Οι συγκεντρώσεις όχι μόνο
πραγματοποιήθηκαν αλλά αποτέλεσαν πρότυπο για την τήρηση των μέτρων
αυτοπροστασίας από τον κορονοϊό. Ιδιαίτερα το ΚΚΕ έδωσε μαθήματα τακτικής αλλά
και χιούμορ – αν ισχύουν οι πληροφορίες ότι τα μέλη του έφτασαν στην
αμερικανική πρεσβεία στέλνοντας SMS για μετακίνηση προς το νοσοκομείο Αλεξάνδρα
(μας θύμισε τις ημέρες του Απρίλη του 1999, όταν άλλαξαν τις οδικές πινακίδες
αποπροσανατολίζοντας μια φάλαγγα από ΝΑΤΟικά φορτηγά, τα οποία αντί για την
πρώην Γιουγκοσλαβία κατέληξαν στη λαχαναγορά της Θεσσαλονίκης).
Αντίθετα η αστυνομία
απέδειξε ότι οι εκπρόσωποί της παραβιάζουν
μαζικά τα μέτρα για τον κορονοϊό ενώ χρησιμοποιούν μεθόδους
(όπως ο αποκλεισμός διαδηλωτών σε κλειστούς χώρους και η χρήση δακρυγόνων), που σύμφωνα με
επιστήμονες γιγαντώνουν τις επιπτώσεις του κορονοϊου.
Και τι έγινε, θα αναρωτηθεί
κάποιος; Νομίζεις ότι ιδρώνει το αυτί τους;
Η απάντηση είναι ότι
ιδρώνει και τους έχει λούσει ολόκληρους.
Όταν έχετε σχετικές
αμφιβολίες αρκεί να ρίχνετε μια ματιά στους λογαριασμούς των εκφραστών της
εκάστοτε εξουσίας. Γιατί η σημαντικότερη κριτική που δέχθηκε σήμερα η κυβέρνηση
δεν προήλθε από τα αριστερά αλλά από την φασίζουσα δεξιά, που αναγνώρισε την
αδυναμία της να επιβάλλει τη θέλησή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου