«Ναι, αλλά δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή…»

Ανακοινώθηκαν οι βάσεις για τις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Έπειτα από 6 χρόνια στο δημοτικό, 3 χρόνια στο γυμνάσιο και 3 χρόνια στο λύκειο, χιλιάδες ελληνόπουλα «αλλάζουν πίστα». Χιλιάδες χαμογελαστά αλλά και χιλιάδες συνοφρυωμένα πρόσωπα. Πολλά από τα παιδιά που μπήκαν από χθες στο Πανεπιστήμιο δεν μπήκαν στη σχολή που προτιμούσαν. Σε σένα λοιπόν που μπήκες στη σχολή δεύτερης, τρίτης, κ.λπ. προτίμησης απευθύνεται το σημερινό μου άρθρο.
Τι σημαίνει όμως σχολή πρώτης προτίμησης; Ξέρεις εσύ στα 18 σου χρόνια τι θέλεις να κάνεις; Ούτε εσύ ακόμα, ούτε οι γονείς σου ούτε και ο ειδικός του επαγγελματικού προσανατολισμού που έκανες(;) ξέρει. Ούτε εγώ ήξερα στα 18 μου χρόνια. Ακόμα είσαι στο στάδιο που συλλέγεις πληροφορίες κι εμπειρίες και το ζητούμενο είναι να αφήνεις όσο το δυνατό περισσότερες εναλλακτικές για το μέλλον σου ανοιχτές.
Εσύ που στα 18 σου θέλεις να γίνεις γιατρός μπορεί κάλλιστα να ανακαλύψεις ότι πολύ περισσότερο σου πάει η βιο-πληροφορική. Εσύ που νομίζεις ότι θέλεις να γίνεις πολιτικός μηχανικός σαν τον μπαμπά σου, μπορεί στην πορεία να βρεις πόσο γοητευτικός είναι ο κόσμος των υπολογιστών και να «βουτήξεις» εκεί. Δεν έχεις δοκιμάσει ακόμα πολλά «πιάτα» για να ξέρεις πιο «φαγητό» σου αρέσει.

Μπορεί λοιπόν προς στιγμή να είσαι απογοητευμένος. Μπορεί να θεωρείς ότι απέτυχες. Δεν απέτυχες, πέτυχες σε κάτι διαφορετικό. Άλλη πόρτα κτύπησες κι άλλη πόρτα άνοιξε για να σε δεχθεί. Μην αφήσεις την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μένεις στο παιχνίδι και παίζεις με τις κεραίες σου πάντα σηκωμένες.

Στη σημερινή κοινωνία της γνώσης οι προπτυχιακές σπουδές δεν είναι το μόνο πιάτο για να μην πω ότι είναι μάλλον το ορεκτικό. Την πορεία σου δεν την καθορίζει η χθεσινή ημέρα αλλά οι επιλογές σου στη διάρκεια των σπουδών. Τις σπουδές τις καθορίζει κατά τη γνώμη μου 50% το περιβάλλον και 50% εσύ, ο ίδιος ο φοιτητής. Σε όλες τις σχολές, ακόμα και αυτές που σνομπάρεις, μπορείς να βρεις αντικείμενα που θα σε ενθουσιάσουν ή δασκάλους που θα σε εμπνεύσουν. Ψάξε να βρεις πράγματα που σε ενδιαφέρουν και μην αρκείσαι στο να ακολουθάς την «πεπατημένη». Το πανεπιστήμιο δεν είναι λύκειο όπου συνήθισες να μαθαίνεις συνταγές ασκήσεων και να παπαγαλίζεις για τις πανελλήνιες. Στο πανεπιστήμιο πρέπει να μάθεις να μαθαίνεις. Γιατί αυτό θα κάνεις σε όλη σου τη ζωή. Πλέον, οι γνώσεις γύρω από το κάθε τι είναι προσιτή σε όλους, πόσο μάλλον σε σένα που σπουδάζεις. Και στο τέλος-τέλος μπορείς να κάνεις την όποια στροφή σου μετά το πτυχίο, στα μεταπτυχιακά. Υπάρχουν πετυχημένοι managers που έχουν πρώτο πτυχίο σε κλασσικές σπουδές ή οικονομικά στελέχη που είναι διπλωματούχοι μηχανικοί. Η μαθησιακή περίοδος στην εποχή μας όλο και διευρύνεται και οι εποχές που οι περισσότεροι άνθρωποι έμεναν σε μια δουλειά για όλη τους τη ζωή έχουν περάσει όπως βλέπεις και γύρω σου.

Τέλος, δυο λόγια για το τι θα βρεις μπροστά σου. Το ελληνικό πανεπιστήμιο ούτε ερείπιο είναι αλλά ούτε και παλάτι. Δεν είναι μυστικό ότι υπάρχουν διαφορές από ίδρυμα σε ίδρυμα. Παντού όμως θα βρεις θύλακες δημιουργίας. Αλλού περισσότερους, αλλού λιγότερους. Ό,τι και να λένε διάφοροι για την κατάσταση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, χαμένα δεν θα πάνε τα χρόνια σου. Από σένα εξαρτάται όμως το πώς θα τα αξιοποιήσεις.
Πάρε λοιπόν βαθιά ανάσα και ετοιμάσου για το ωραιότερο μακροβούτι της ζωής σου. Καλοκαίρι είναι ακόμα, εξάλλου…
του Γιώργου Μαυρωτά στο protagon.gr.