Παγκόσμιος φόβος, του Eduardo Galeano

Όσοι δουλεύουν φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους.

Όσοι δεν δουλεύουν φοβούνται ότι δεν θα βρουν ποτέ δουλειά.
Όποιος δεν φοβάται την πείνα φοβάται το φαγητό.
Οι οδηγοί αυτοκινήτων φοβούνται να περπατήσουν και οι πεζοί φοβούνται μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα.

Η δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί και η γλώσσα φοβάται να μιλήσει.
Οι πολίτες φοβούνται τους στρατιωτικούς, οι στρατιωτικοί φοβούνται την έλλειψη όπλων, τα όπλα φοβούνται την έλλειψη πολέμων.
Είναι τα χρόνια του φόβου.
Φοβάται η γυναίκα τη βία του άντρα και ο άντρας την άφοβη γυναίκα.
Φόβος των κλεφτών, φόβος της αστυνομίας.
Φόβος της πόρτας χωρίς κλειδαριά, του χρόνου χωρίς ρολόγια, του παιδιού χωρίς τηλεόραση, φόβος της νύχτας χωρίς υπνωτικά χάπια και φόβος της ημέρας χωρίς διεγερτικά χάπια.
Φόβος του πλήθους, φόβος της μοναξιάς, φόβος για όσα έγιναν και για όσα μπορεί να γίνουν, φόβος του θανάτου, φόβος της ζωής.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Εντουάρντο Γκαλεάνο, Ένας κόσμος ανάποδα, εκδ Πάπυρος