Γαλλία - Βρετανία σημειώσατε Χ όπως Χάος

Λέγεται ότι οι Βρετανοί πρωθυπουργοί είναι ιερείς ή τζογαδόροι. Η κ. Μέι είναι κόρη ιερέα, αλλά η απόφαση να κηρύξει εκλογές στις 8 Ιουνίου αποτελεί τον σίγουρο τζόγο για κάποιον που πιστεύει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να χάσει. Η ξαφνική απόφαση της Μέι δεν στηρίζεται σε αρχές ή αξίες. Επανειλημμένα είχε δηλώσει ότι δεν θα κάνει πρόωρες εκλογές γιατί η χώρα χρειάζεται σταθερότητα και ηρεμία την περίοδο των διαπραγματεύσεων.

Μόνο αφελείς μπορεί να πιστεύουν ότι αιτία της αιφνιδιαστικής αλλαγής είναι η δημοκρατική ευαισθησία της και η ανάγκη λαϊκής νομιμοποίησης. Αντίθετα, επιβεβαιώνει τη φύση της ως άτεγκτης και σκληρής πολιτικού που ενδιαφέρεται για την προσωπική της προβολή· μιας δεύτερης Θάτσερ με ψηλοτάκουνα.

Στη διάρκεια της εκστρατείας για το Brexit η Μέι, υπουργός Εσωτερικών του Κάμερον, ήταν υπέρ της παραμονής όσο προηγείτο καθαρά στις δημοσκοπήσεις. Αλλά σαν καλή οπορτουνίστρια απέφυγε τις πολλές δηλώσεις, δεν άνοιξε μέτωπα με τους οπαδούς της εξόδου και προετοίμασε το αρχηγικό της προφίλ για την περίπτωση που θα κέρδιζε το Brexit.

Όταν έγινε πρωθυπουργός μετακινήθηκε, χωρίς κανένα πρόβλημα, από χαλαρή οπαδός της Ευρώπης σε διαπρύσια υπέρμαχο του σκληρού Brexit και της «Μικρής Αγγλίας». Ήταν αυτή που δήλωσε ότι «να φύγουμε χωρίς συμφωνία με τους Ευρωπαίους είναι καλύτερο από μια κακή συμφωνία».

Μέλη της κυβέρνησης έλεγαν ότι η μονιμοποίηση του δικαιώματος παραμονής των Ευρωπαίων πολιτών στη Βρετανία και των Βρετανών στην Ευρώπη δεν αποτελεί προτεραιότητα όπως ζητούν πολλές οργανώσεις και η Βουλή των Λόρδων. Τα 3,5 εκατομμύρια Ευρωπαίων -μεταξύ των οποίων και πολλοί Έλληνες- αποτελούν «ισχυρό διαπραγματευτικό ατού» για να το παίξουμε στην αρχή της παρτίδας.

Τα κίνητρα για τις εκλογές είναι μικροπολιτικά. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα μέχρι 20 μονάδες στους Συντηρητικούς και 35 στη Μέι επί του Κόρμπιν ως την πιο κατάλληλη πρωθυπουργό. Οι πρόωρες εκλογές, πιστεύει η Μέι, θα της δώσουν πλήρη κυριαρχία σε κόμμα και κυβέρνηση.

Μεγαλώνοντας την κοινοβουλευτική πλειοψηφία από δεκατρείς σε πάνω από εκατό έδρες θα αποκτήσει κατάλευκη επιταγή για να αποφασίσει το μέλλον της χώρας. Δεν έχουμε όμως την παραμικρή ιδέα για τα σχέδια ή τη διαπραγματευτική πολιτική της Μέι.

Η δήλωση προκήρυξης εκλογών δεν αποκάλυψε τίποτε για τις προθέσεις της. Το επιχείρημα ήταν αφοπλιστικά απλοϊκό όσο και επικίνδυνο: «εμπιστευτείτε με, δώστε μου ευρεία πλειοψηφία για να έχετε ισχυρή πρωθυπουργό και κυβέρνηση».

Η απόφασή της να μη συμμετάσχει σε προεκλογικό debate επιβεβαιώνει την υποψία ότι οι εκλογές δεν γίνονται για να ακούσουμε τις διαφορετικές απόψεις για το Brexit αλλά για να εξαφανιστούν από την επόμενη Βουλή και τις διαπραγματεύσεις.

Το πραγματικό έπαθλο μιας συντριπτικής Συντηρητικής νίκης είναι ακόμη μεγαλύτερο: η καταστροφή των Εργατικών ως κόμματος εξουσίας για μια γενιά - η μόνη επιδίωξη που δεν πέτυχε η Θάτσερ. Η ευθύνη των Εργατικών και του Κόρμπιν για ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι μεγάλη.

Παρά τις δύο νίκες του στις εσωκομματικές εκλογές, ο Κόρμπιν δεν μπόρεσε να ενώσει το κόμμα. Η πλειοψηφία των βουλευτών και η Κεντρική Επιτροπή είναι εναντίον του και του ασκούν πιο καταιγιστική κριτική από τους αντιπάλους. Οι κεϊνσιανές πολιτικές του κατά της λιτότητας και της αυξανόμενης ανισότητας είναι κοστολογημένες και δημοφιλείς.

Αλλά ο ίδιος διατηρεί τη ρητορική και τις μονομανίες ενός αριστερού παλιάς κοπής. Μοιάζει με έναν Λαφαζάνη που χρησιμοποιεί επιχειρήματα Παπαδημούλη.  Το παραστατικό και οι πολιτικές βρίσκονται σε «επιτελεστική αντίφαση», ακυρώνουν το ένα το άλλο. Οι προοπτικές δεν είναι καλές.

Κι όμως, στους 12 μήνες μεταξύ Ιουνίου 2016 και 2017 είχαμε το Brexit, την ήττα του Ρέντσι στο δημοψήφισμα, τη νίκη του Τραμπ, την άνοδο του Βίλντερς στην Ολλανδία, της Λεπέν και του Μελανσόν στη Γαλλία.

Στις γαλλικές εκλογές οι τρεις από τους τέσσερις πρωτοπόρους δεν αντιπροσωπεύουν τα κόμματα εξουσίας.

Οι Ρεπουμπλικάνοι βρίσκονται σε καθίζηση και οι Σοσιαλιστές ζουν την ΠΑΣΟΚοποίησή τους, κάτι που είχε προβλεφτεί, μια και ο νεολογισμός Pasokisation εμφανίστηκε πρώτα στα γαλλικά πριν μπει στο παγκόσμιο πολιτικό λεξικό.

Οι πολίτες δεν συμμορφώνονται με τας υποδείξεις, δεν ψηφίζουν πια ό,τι τους λένε αυτοί τους οποίους πάντα υπάκουαν.

Εκπληξη υπάρχει μόνο όταν δεν έχουμε έκπληξη, όταν οι δημοσκόποι προβλέψουν σωστά το αποτέλεσμα των εκλογών.

Καθετί που ήταν σταθερό στην πολιτική εξανεμίστηκε.

Ζούμε στην εποχή της οικονομικής αβεβαιότητας, της πολιτικής αστάθειας, του πολιτισμικού χάους.

Ζούμε στην εποχή που οι πολίτες ξαναμπαίνουν δυναμικά στο κέντρο των εξελίξεων.

Εδώ βρίσκεται η μεγάλη ευκαιρία του Κόρμπιν. Οι σχεδόν μισοί Βρετανοί που ψήφισαν να μείνει η χώρα στην Ευρώπη έχουν εγκαταλειφθεί και δαιμονοποιηθεί.

Κανένας δεν τους εκπροσωπεί, ούτε τους ακούει, η δεξιά Daily Mail τούς αποκαλεί «προδότες» και «σαμποτέρ» που πρέπει να «συνθλιβούν».

Αισθάνονται αγανάκτηση και οργή· είναι ξένοι στη χώρα τους.

Αν οι Εργατικοί παρουσιάσουν ένα πειστικό σχέδιο κατά της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού, που υποστηρίζει τη συνέχιση ισχυρών οικονομικών δεσμών με την Ενωση και μετά το Brexit, θα μπορούσαν να ηγηθούν μιας πανστρατιάς υπεράσπισης του κοινωνικού κράτους και διαφύλαξης της πιο ανοιχτής και πολυπολιτισμικής κοινωνίας στην Ευρώπη.

Μόνο ένας συνδυασμός ταξικής άμυνας και πολιτισμικής επίθεσης κατά της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και της μετα-αποικιοκρατικής μελαγχολίας θα σώσει τη Βρετανία από υποβιβασμό στην κατηγορία των κρατών που ζουν από τα περασμένα μεγαλεία τους, και διηγώντας τα να κλαίνε.

Αλλά πώς θα γίνει μια τέτοια μεγάλη, κατά τους δημοσκόπους, ανατροπή;

Μόνον αν ο Κόρμπιν ακολουθήσει την αντιμνημονιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και το «είμαστε το 99%» του Σάντερς εκπροσωπώντας τον λαό εναντίον των ελίτ της λιτότητας και του Brexit.

Mια τυπική ή άτυπη συνεργασία των Εργατικών, των Φιλελευθέρων, των Πράσινων και των Σκότων εθνικιστών θα βοηθούσε σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Η Βρετανία έχει 650 μονοεδρικές περιφέρειες. Εκλέγεται βουλευτής όποιος έρθει πρώτος, ακόμη και με μία ψήφο.

Επανειλημμένα το κόμμα με τους περισσότερους βουλευτές ήταν δεύτερο σε εκλογικό ποσοστό.

Οι περίπου 500 «σίγουρες» έδρες πάνε αυτόματα σχεδόν στο κόμμα που τις έχει.

Οι εκλογές κρίνονται στις 100-150 «περιθωριακές» έδρες, όπου η πλειοψηφία στις προηγούμενες εκλογές ήταν μικρότερη από 3.000 ψήφους.

Σε αυτές επικεντρώνεται η προεκλογική εκστρατεία. Αν λοιπόν σε κάθε τέτοια περιφέρεια υποστηριχτεί ο υποψήφιος με τις μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσει και δεν διασπαστούν οι ψήφοι της αντιπολίτευσης, οι απώλειες της Μέι θα είναι τεράστιες, παρά το εθνικό ποσοστό της.

Για να γίνει μια τέτοια ταξική, λαϊκή και φιλο-ευρωπαϊκή συμμαχία, έστω και προσωρινά, πρέπει ο Κόρμπιν να σταματήσει να είναι αρχηγός μιας ομάδας οπαδών και να γίνει πραγματικός ηγέτης.

Είναι πιθανό αυτό; Όχι πολύ. Μόνη εναλλακτική είναι η ΠΑΣΟΚοποίηση του αρχαιότερου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.

Στην εποχή των τεράτων χρειαζόμαστε όραμα και φαντασία, ηγέτες και θάρρος, σύστημα στο χάος.

Οι λαοί ξυπνούν. Θα ακολουθήσουν οι αριστερές ηγεσίες ή θα τους αφήσουν βορά της Δεξιάς;

 .efsyn.gr