10 βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων της 3ης ηλικίας

 Οι ανάγκες των ανθρώπων της 3ης ηλικίας δεν είναι διαφορετικές από τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων. Η βασική ανάγκη όλων των ανθρώπων της 3ης ηλικίας, ανεξάρτητα αν ζουν στις αναπτυσσόμενες ή αναπτυγμένες χώρες, στην οικογένεια ή σε κάποιο ίδρυμα, είναι η ίση μεταχείριση με τους ανθρώπους των άλλων ηλικιών.

Ωστόσο οι άνθρωποι της 3ης ηλικίας συνοδεύονται από συγκεκριμένες ανάγκες που χρήζουν ικανοποίησης, για να γίνει αυτή η περίοδος της ζωής των περισσότερη χρήσιμη και ευχάριστη για τους ίδιους. Οι άνθρωποι αυτοί, όπως και όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκες από:

1. Αρκετή και θρεπτική τροφή, σωστό ρουχισμό και υπόδηση, καθαριότητα και αξιοπρεπή κατοικία με επαρκή θέρμανση, μεταφορά και μετακίνηση, οικιακή βοήθεια, επομένως εισόδημα που να καλύπτει τις βασικές ανάγκες χωρίς «φιλανθρωπία».
2. Παραμονή στο σπίτι με συντροφιά, ανθρώπινες σχέσεις, ζεστασιά, αγάπη, στοργή, αίσθημα ότι ανήκουν κάπου, ενσωμάτωση στην οικογένεια χωρίς το συναίσθημα ότι είναι απαραίτητοι, ή ότι είναι βάρος στους άλλους. Η σιγουριά και η ασφάλεια που αισθάνονται α ζώντας κοντά στα παιδιά και τα εγγόνια τους, βοηθάνε ώστε να αποφευχθεί η αποσύνθεση της προσωπικότητάς τους, ενώ συγχρόνως τους δίνουν κουράγιο να αντιμετωπίσουν και να δεχθούν ομαλά την τελευταία αυτή φάση της ζωής τους.
3. Ικανοποιητική ιατροφαρμακευτική κάλυψη και νοσοκομειακή περίθαλψη με σεβασμό στην προσωπικότητά τους, χωρίς ταλαιπωρία και καταρράκωση της υπερηφάνειας των. Στην Ελλάδα δεν λειτουργούν εξειδικευμένες «γηριατρικές» μονάδες, με συνέπεια οι ηλικιωμένοι να εξυπηρετούνται από τις γενικές υγειονομικές υπηρεσίες. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψή που παρέχεται στους ανθρώπους της 3ης ηλικίας αγρότες μέσω των Κέντρων Υγείας και των αγροτικών ιατρείων, στους συνταξιούχους του Ι.Κ.Α και του Ο.Α.Ε.Ε. και των άλλων ασφαλιστικών οργανισμών μέσω των υπηρεσιών τους και στους συνταξιούχους του δημοσίου μέσου των κρατικών υγειονομικών υπηρεσιών, καλύπτει τις άμεσες ιατρονοσηλευτικές ανάγκες των, απέχει όμως σημαντικά από ένα πλήρες και σωστά οργανωμένο υγειονομικό σύστημα, που να ανταποκρίνεται σε ικανοποιητικό βαθμό στις σύγχρονες ιατροκοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων της 3ης ηλικίας στην χώρα μας.
4. Ψυχαγωγία, δραστηριότητα, απασχόληση, αίσθημα ότι συμμετέχουν δημιουργικά, ότι είναι απαραίτητοι, ότι προσφέρουν και αναγνωρίζεται η προσφορά τους τόσο από την οικογένειά τους όσο και από την κοινωνία.Προς την ψυχαγωγία, οι άνθρωποι αυτοί που δε βρίσκονται κοινωνικά απομονωμένοι, διαθέτουν κάποια οικονομική άνεση και δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα υγείας, καλύπτουν τον ελεύθερο χρόνο τους, ασχολούμενοι με διάφορα ενδιαφέροντα, συχνάζουν σε λέσχες, συμμετέχουν σε εκδρομές και στις δραστηριότητες διαφόρων σωματείων ή οργανώσεων. Ένα μεγάλο όμως μέρος των ανθρώπων της 3ης ηλικίας, δεν έχει δυνατότητες ευχάριστης ψυχαγωγίας και δημιουργικής κάλυψης του ελεύθερου χρόνου. Στις περιπτώσεις αυτές τα Κέντρα Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων (Κ.Α.Π.Η.) παρέχουν σημαντικό έργο, διοργανώνοντας προγράμματα ψυχαγωγίας, ανεβάζοντας θεατρικά έργα, παρουσιάζοντας μουσικά προγράμματα, διοργανώνουν εκδρομές κ.α.
5. Έγκαιρη και ορθή ενημέρωση σε θέματα που τους
   αφορούν. Αίσθημα ότι λαμβάνουν μέρος στις αποφάσεις και στις εξελίξεις που τους αφωρού ακόμα και όταν δεν τις εγκρίνουν, ότι επηρεάζουν τη ζωή τους και την ζωή των άλλων και ότι έχουν την δυνατότητα επιλογής και ελέγχου πάνω στην ζωή και στη μοίρα τους.
6. Πρόσβαση σε υπηρεσίες μέσα στην κοινότητα ή και κατ΄ οίκον βοήθεια και νοσηλεία. Η κατ΄ οίκον φροντίδα από ειδικές υπηρεσίες, αποτρέπει την εισαγωγή των ηλικιωμένων σε ιδρύματα ή ελαχιστοποιεί το χρόνο της νοσοκομειακής τους περίθαλψης, ενώ παράλληλα τους προσφέρει μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Η παρεχόμενη κατ΄ οίκον φροντίδα δεν πρέπει να ακολουθεί σταθερό πρόγραμμα, αλλά πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες που παρουσιάζει κατά περίπτωση ο άνθρωπος της 3ης ηλικίας.
7. Σεβασμό και αναγνώριση των δικαιωμάτων τους, σεβασμό της προσωπικότητάς τους, της ελευθερίας τους. Αυτοσεβασμό και αυτονομία. Δυνατότητα να ζουν με το δικό τους τρόπο και ρυθμό, χωρίς διάκριση από τούς άλλους ανθρώπους των άλλων ηλικιών και ίση μεταχείριση σε όλους τους τομείς.
8. Δυνατότητα να κινηθούν ανεξάρτητοι στο χώρο τους. Μερικοί ευάλωτοι, ανάπηροι, ασθενείς ηλικιωμένοι χρειάζονται κάποιο τρίτο άτομο και βοήθεια στην κίνηση τους, όταν έχουν ανάγκη ή διάφορα βοηθήματα π.χ. μπαστούνι, πατερίτσα ή αναπηρικό αμαξάκι, κ.λ.π. Εφόσον όμως, διαθέτουν τα απαραίτητα για την μετακίνηση τους βοηθήματα και εφόσον διαμορφωθούν οι χώροι και η επίπλωση του σπιτιού τους σύμφωνα με τις ανάγκες που έχουν, περισσότερες πιθανότητες να κινηθούν ανεξάρτητοι στον χώρο τους, αλλά και στον δημόσιο χώρο.
9. Εκπαίδευση, επικοινωνία, κοινωνικές επαφές, νέα ενδιαφέροντα, πνευματικά ερεθίσματα, προσδοκίες και όχι στον αποκλεισμό, την απομόνωση και την απόρριψη από την οικογένεια και την κοινότητα.
10. Δυνατότητα να πεθάνουν με αξιοπρέπεια, απολαμβάνοντας όσα απέκτησαν τόσα χρόνια, στον οικείο χώρο τους ανάμεσα σε αγαπημένα τους πρόσωπα, αναγνωρίζοντας την μακροχρόνια και συνεχή προσφορά τους τόσο προς την οικογένεια, όσο και στο Κράτος και την Κοινωνία. Η ιδέα ότι οι ηλικιωμένοι έχουν λιγότερες ανάγκες και δεν χρειάζονται πολλά για να ζήσουν είναι πολύ διαδεδομένη, αλλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικό τητα, γιατί μερικές δαπάνες μειώνονται ενώ αυξάνονται άλλες που προκύπτουν εξαιτίας της μειωμένης σωματικής κινητικότητας και των δυσλειτουργιών που προκαλούνται από τα προβλήματα υγείας η αντιμετώπιση των οποίων είναι ιδιαίτερα πολυέξοδη.
11. inka.support