«Ναι, αλλά για τη Marfin δεν λέτε τίποτα...»

Ήταν 5 Μαΐου του 2010. Ήταν ίσως η μεγαλύτερη σε όγκο αντιμνημονιακή συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Ήταν, όμως, και ένα τραύμα στο σώμα της μαζικότητας των διαδηλώσεων. Οι τρεις αδικοχαμένοι νεκροί της Marfin σηματοδότησαν την αρχή της σταδιακής αποδυνάμωσης των λαϊκών κινητοποιήσεων ενάντια στην αυξανόμενη λιτότητα και πυροδότησαν μια αντιπαράθεση που κράτησε για χρόνια στις παρυφές της πολιτικής ρητορικής.

Η δολοφονία των τριών αθώων υπαλλήλων της Marfin αποτέλεσε σημείο αναφοράς για όσους επιθυμούσαν διακαώς τον στιγματισμό της «πολιτικής του πεζοδρομίου», με κορυφαίο παράδειγμα τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, που σε κάθε ευκαιρία κατακεραύνωνε την Αριστερά, ταυτίζοντάς τη με μια σκοτεινή αντίληψη περί πολιτικής βίας. Στη μνήμη της εγκύου Αγγελικής Παπαθανασοπούλου και των συναδέλφων της Παρασκευής Ζούλια και Επαμεινώνδα Τσάκαλη στοχοποιήθηκαν οι πορείες, οι διαδηλώσεις, οι διεκδικήσεις και γενικότερα ό,τι ερχόταν να διαταράξει την «τάξη» των Μνημονίων.

Ο εμπρησμός του υποκαταστήματος της Marfin στην οδό Σταδίου από αγνώστους μετατράπηκε στα χρόνια που ακολούθησαν σε άλλοθι της αστυνομικής καταστολής και στίγμα για όσους επέμεναν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους στον δρόμο. Τον εμπρησμό της Marfin ακολούθησε ένας καταιγισμός μυθιστορηματικού τύπου σεναρίων, ανεπιβεβαίωτων πληροφοριών, ανώνυμων καταγγελιών και μαρτυριών που ήρθαν να φορτίσουν πολιτικά το ήδη επιβαρυμένο τοπίο που είχαν αφήσει πίσω τους οι τρεις νεκροί.

Πέραν της στοχοποίησης συγκεκριμένων πολιτικών χώρων από τα «σπλάχνα» και τα «μπλοκ» των οποίων προέρχονταν οι εμπρηστές-δολοφόνοι, υπήρξε και μια σχεδιασμένη -όπως αποδείχθηκε- επιχείρηση κατασκευής ενόχων που θα ικανοποιούσε όχι το περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας, αλλά θα λειτουργούσε υποστηρικτικά για συγκεκριμένα πολιτικά αφηγήματα που ήθελαν ενόχους με ταυτότητα συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, που θα είχαν, όμως, και την απαραίτητη κάλυψη ενός συγκεκριμένου κομματικού φορέα. Δύο ήταν τα άτομα που κατηγορήθηκαν για τη δολοφονική εκείνη επίθεση. Πολλοί περισσότεροι, όμως, ήταν αυτοί που στιγματίσθηκαν ως ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος, με επιφανείς δημοσιογράφους να τροφοδοτούν με «πληροφορίες» τη θεωρία των δύο άκρων.
Η φράση «Ναι, αλλά για τη Marfin δεν λέτε τίποτα...» είναι ακόμη νωπή στα αυτιά και στη μνήμη όσων επέμειναν από το 2010 και μετά να χρησιμοποιούν το «πεζοδρόμιο» ως μέσο πολιτικής και κοινωνικής πάλης και στόχευε όχι τόσο στους κατηγορούμενους, αλλά σε όσους η θεωρία των δύο άκρων ήθελε να προσφέρουν πολιτική κάλυψη και ανοχή σε τέτοιου είδους ενέργειες.

 Τη Δευτέρα, το δικαστήριο αθώωσε τα δύο άτομα που με χαρακτηριστική προχειρότητα είχαν τυλιχτεί σε μια κόλλα χαρτί και είχαν σταλθεί ενώπιόν του από τις διωκτικές αρχές. Το κατηγορητήριο και τα δήθεν αποδεικτικά στοιχεία έγιναν φύλλο και φτερό από τη Δικαιοσύνη, εκθέτοντας «μάρτυρες» και μάρτυρες. Ομόφωνα αθώοι κρίθηκαν από το Πρωτοβάθμιο Κακουργιοδικείο ο Θοδωρής Σίψας και ο Παύλος Αντρέεβ, που ήταν κατηγορούμενοι για τον φονικό εμπρησμό της Marfin ο πρώτος και τη βομβιστική επίθεση στο βιβλιοπωλείο Ιανός ο δεύτερος.

 Η επιχείρηση κατασκευής ενόχων που εξυφάνθηκε σε αστυνομικά, σε πολιτικά αλλά και δημοσιογραφικά γραφεία κατέρρευσε το απόγευμα της Δευτέρας, αφήνοντας πίσω της σκιές αλλά και αναπάντητα ερωτήματα.
Έξι χρόνια μετά τον εμπρησμό της Marfin, οι ένοχοι της δολοφονικής αυτής επίθεσης εξακολουθούν να παραμένουν άγνωστοι. Στο διάστημα αυτό, δύο αθώοι άνθρωποι εξευτελίστηκαν, διασύρθηκαν και στιγματίστηκαν με βάση ένα σαθρό κατηγορητήριο και κάποιες κατασκευασμένες αποδείξεις που χρησιμοποιήθηκαν για να εξυπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες και μόνο.

 Όσοι τόλμησαν στα χρόνια αυτά να αμφισβητήσουν τα ενοχοποιητικά στοιχεία κατηγορήθηκαν μέχρι και για «υπόθαλψη τρομοκρατών και δολοφόνων». Η μεγαλύτερη, όμως, και βαρύτερη σκιά που θα μείνει στη συνείδηση όλων είναι η εισαγγελικού ύφους και με σηκωμένο δάχτυλο φράση «Ναι, αλλά για τη Marfin δεν λέτε τίποτα...» και αυτό το επίσης κατασκευασμένο κατηγορητήριο είναι η ώρα να επιστραφεί σε αυτούς που «έδειχναν» από ποιο κομματικό μπλοκ διαδηλωτών είχαν βγει οι δύο μέχρι τη Δευτέρα κατηγορούμενοι.

ΑΥΓΗ