Όταν ο Εφραίμ εξομολόγησε τον Σιράκ!

του Κώστα Ζαχαριάδη

Η είδηση αφορούσε την καταδίκη ενός από τους πιο ισχυρούς άντρες του πλανήτη του πλανήτη την περασμένη δεκαετία είναι σε όλους γνωστή.

«Ένοχο έκρινε το δικαστήριο του Παρισιού τον πρώην πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζακ Σιράκ για την υπόθεση διαφθοράς. Η υπόθεση, αφορά τη χρηματοδότηση του πολιτικού κόμματός του, μέσω πλασματικών θέσεων εργασίας, όταν ήταν δήμαρχος του Παρισιού μεταξύ 1977-1995. Ο Σιράκ είναι ο πρώτος πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας που παραπέμπεται σε δίκη και καταδικάζεται».

Οποιοσδήποτε διαβάσει αυτή την μπαγιάτικη πλέον είδηση είναι πιθανότατο ένα αίσθημα απονομής δικαιοσύνης να τον κυριεύσει. Ναι η γαλλική δικαιοσύνη καταδίκασε τον πρώην πρώτο πολίτη της χώρας!

Στην Ελλάδα τις τελευταίες μέρες ζούμε τον απόλυτο σουρεαλισμό! Η υπόθεση Εφραίμ έχει έρθει ξανά στην επικαιρότητα. Μια σύντομη ματιά στο internet πείθει για του λόγου το αληθές… «Η ιερόσυλη ελληνική δικαιοσύνη τόλμησε τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων να προφυλακίσει τον Ηγούμενο Εφραίμ» «Θεέ και Κύριε…» «Τι ιεροσυλία;» «Ο ομόδοξος ρωσικός λαός έχει αγανακτήσει με την απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης».

Υπάρχει δυστυχώς ένα μικρό αλλά συμπαγές και υπολογίσιμο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που είναι έτοιμο να δεχτεί ότι η Γη είναι επίπεδη και ο Εφραίμ Άγιος. Κάποιους απ αυτούς τους είδαμε έξω από τον Κορυδαλλό. Φαίνεται ότι 300 χρόνια από τον διαφωτισμό δεν είναι αρκετά!

Οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης δεν είναι υπεράνω κριτικής. Είναι δικαίωμα κάθε πολίτη να σχολιάζει την ετυμηγορία των δικαστηρίων. Όταν όμως η κρίση τους είναι προϊόν πολιτικών ή άλλων σκοπιμοτήτων πράγμα που συμβαίνει αυτό στην περίπτωση του Εφραίμ, έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Τους ενοχλεί η προφυλάκιση ενός μοναχού και δεν ενοχλούνται με το γεγονός ότι διάφοροι απο τον χώρο της εκκλησίας έχουν μετατρέψει τα μοναστήρια σε επιχειρήσεις;

Ο ΛΆΟΣ, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο ΣΚΑΙ, ο Πούτιν (ναι ο Βαλαντιμίρ Πούτιν ο πρόεδρος της Ρωσίας) και άλλοι παράγοντες μαζί με αρκετές υπερσυντηρητικές παραθρησκευτικές οργανώσεις έχουν βάλει λυτούς και δεμένους και πιέζουν για ευνοϊκότερη μεταχείριση του Εφραίμ .

Αφού εξασφάλισαν τα ισχυρά επιχειρηματικά, πολιτικά και θρησκευτικά συμφέροντα την ατιμωρησία των πολιτικών, τώρα πάνε να «βγάλουν λάδι» και τους παπάδες που εμπλέκονται στην ιστορία με επικεφαλής τον Εφραίμ! Στην Ελλάδα για άλλη μια φορά αντί για την ισχύ του δικαίου, βασιλεύει το δίκαιο των ισχυρών.

Δεν μπορώ και δεν θέλω να μπω στην ουσία της κουβέντας διότι ούτε νομικός είμαι, ούτε ειδικός επί των εκκλησιαστικών θεμάτων. Από την υπόθεση Εφραίμ όμως μπορούν να βγουν συμπεράσματα που μας βοηθούν να κατανοήσουμε και άλλες πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας στον καιρό της πολύπλευρης κρίσης που ζούμε.

Μερίδα των ελληνικών media επιτελεί το λειτούργημα της ενημέρωσης με κυνισμό. Ακούγοντας ειδήσεις σε δύο διαφορετικά τηλεοπτικά κανάλια για το ίδιο θέμα δημιουργείται η αίσθηση ότι υπάρχουν δύο ή και περισσότερες πραγματικότητες.

Κόμματα που εκπροσωπούνται στο ελληνικό κοινοβούλιο και συμμετέχουν στη κυβέρνηση κάνουν ωμή παρέμβαση στο έργο της διαιοσύνης.Ο κ. Καρατζαφέρης αναρωτιόταν που βλέπουμε σκάνδαλο Βατοπεδίου. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ασχολείται με πάθος για να μην υπάρξει αδικία κατά του Εφραίμ. (Με αυτούς και άλλους υπεύθυνους έχει συμπράξει το ΠΑΣΟΚ για να σωθεί η χώρα από την οικονομική καταστροφή!).

Η εμπλοκή Πούτιν και μέσω αυτού της Ρωσικής εκκλησίας δείχνει οτι υπάρχει πολύ χρήμα – εξουσία γύρω από τα μοναστήρια, την εκκλησία κ.ο.κ. Ο αγώνας για την ύπαρξη ενός κοσμικού κράτους στην Ελλάδα και ο πλήρης διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους είναι επίκαιρος ξανά. Είναι πλέον καθαρό ότι ο διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους δεν θα δώσει μόνο μια νέα πνοή στο επίπεδο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θρησκευτικών ελευθεριών που καταπατούνται βάναυσα στην χώρα μας αλλά ίσως προκύψει και σημαντικό οικονομικό όφελος για το δημόσιο.

Η κρίση που βιώνουμε δεν έπεσε από τον ουρανό! Είναι αποτέλεσμα της συνισταμένης πολλών παθογενειών σε πολλά επίπεδα. Η υπερβολική εμπλοκή της εκκλησίας στον πολιτικό βίο της χώρας, η διαρκής εμπλοκή των πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων στο έργο της δικαιοσύνης, η αίσθηση της ατιμωρησίας των ισχυρών έχουν δημιουργήσει ένα νοσηρό πλαίσιο που μας οδηγεί στην ζουγκλοποίηση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Πηγή