Σκηνή πρώτη: «Το μόνο ευχάριστο είναι ότι δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινες ζωές πέρα από αυτούς τους ταλαίπωρους 18 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο δάσος της Δαδιάς» έλεγε παρουσιάστρια της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης.
Σκηνή δεύτερη: «Πριν από λίγη ώρα εντοπίστηκαν επ’ αυτοφώρω δύο μετανάστες να βάζουν φωτιά στην περιοχή Σάπες» μετέδιδε απεσταλμένος του τηλεοπτικού σταθμού Open αποδίδοντας την πληροφορία στις «τοπικές αρχές».
Η πρώτη σκηνή πέρασε μάλλον απαρατήρητη. Η δεύτερη μεταδόθηκε σαν πυρκαγιά στο διαδίκτυο και με τη βοήθεια στελεχών της ΝΔ (όπως ο Νίκος Σωτηρόπουλος) μετατράπηκε σε βασικό επιχείρημα όσων – σαν έτοιμοι από καιρό – ήθελαν να πάρουν την καραμπίνα τους και να αρχίσουν να δολοφονούν πρόσφυγες και μετανάστες. Λίγο αργότερα γινόταν γνωστό από τα ελληνικά hoaxes ότι η πληροφορία ήταν ψευδής.
Πιστεύω πραγματικά ότι κανένας από τους δυο συναδέλφους δεν ήθελε να πει αυτό που είπε στον αέρα: Να διαχωρίσει δηλαδή τα θύματα σε Έλληνες και ξένους (ουσιαστικά σε ανθρώπους και μετανάστες) ή να μεταδώσει μια ψευδή πληροφορία που θα φούντωνε τη φασιστική λύσσα εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών. Ακριβώς εδώ όμως εντοπίζεται το πρόβλημα. Τέτοιου είδους συμπεριφορές έχουν εμπεδωθεί τόσο βαθιά στο μηχανισμό λειτουργίας των ελληνικών ΜΜΕ που θεωρούνται πλέον δεδομένες και ανάξιες λόγου – είτε πρόκειται για λάθη εκ παραδρομής ή για συντονισμένες επιχειρήσεις παραπληροφόρησης. Η δημοσιογράφος ξέχασε τους δεκάδες απανθρακωμένους μετανάστες γιατί πρώτα τους είχε «ξεχάσει» ο αρχισυντάκτης και ο διευθυντής της.
Στην πρώτη περίπτωση έπρεπε να έχει απολογηθεί ο διευθυντής της ΕΡΤ αλλά και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι. Στη δεύτερη περίπτωση έπρεπε οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι του Open να παρουσιάσουν τις πηγές τους και να ζητήσουν τη διενέργεια εισαγγελικής έρευνας για να διαπιστωθεί ποιες «τοπικε΄ς αρχές» διέδιδαν fake news. Το άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα δεν θα μπορούσε να ορίζει με μεγαλύτερη σαφήνεια ότι αυτό είναι διασπορά ψευδών ειδήσεων που τιμωρείται με τρία χρόνια φυλάκισης.
Ακόμη πιο τραγικό είναι το γεγονός ότι τα δυο συγκεκριμένα περιστατικά ήταν πράγματι δευτερεύουσας σημασίας σε σχέση με την συντονισμένη και διαρκή προσπάθεια των κυρίαρχων ΜΜΕ της χώρας να αναβιώσουν φασιστικού και ναζιστικού Τύπου τάγματα εφόδου. Το 2020 δημοσιογράφος στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR εξυμνούσε τις ένοπλες ομάδες πολιτοφυλάκων που έπαιρναν το νόμο στα χέρια τους. «Σε κάθε πέρασμα του Έβρου και μια ομάδα Ελλήνων» έλεγε η απεσταλμένη του σταθμού σαν να περιέγραφε την εποποιία του Ελληνοαλβανικού Μετώπου. Μόνο που αυτή τη φορά στόχος δεν ήταν να σταματήσουμε την είσοδο των φασιστικών δυνάμεων του Μουσολίνι. Οι φασίστες ήταν μέσα και ήταν όλοι αυτοί που αποκαλούσαν «εισβολείς» τους άμοιρους μετανάστες στα σύνορα (ανάμεσά τους και μεγάλα τμήματα της εθνικιστικής «αριστεράς» που πήραν το λάθος «Δρόμο»). Στα ίδια επίπεδα εθνικιστικού παροξυσμού και ρεπόρτερ του Open κραύγαζε την ίδια εποχή για τους μετανάστες: «δεν σέβονται, απαιτούν… απειλούν με ιαχές πολέμου… η κάθοδος των μυρίων» Στη συνέχεια εμπλούτιζε το ρεπορτάζ με ηχητικό ενός Έλληνα να λέει «πόσοι είναι γαμώ την πουτάνα μου;» και φυσικά με ύμνους για τις παρακρατικε΄ς ομάδες πολιτοφυλάκων του Έβρου.
Επιτρέψαμε να στήνουν ρεπορτάζ υπέρ της ναζιστικής Χρυσής Αυγής (Πρώτο Θέμα), τους αφήναμε να «ευχαριστούν» τους ναζιστές (Καθημερινή) και να τους αποκαλούν «Χρυσή Ευκαιρία» (Το Βήμα). Είδαμε να εξυμνούν τις παρακρατικε΄ς ομάδες πολιτοφυλακής (STAR, Open). Τι άλλο πρέπει αν κάνουν για να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή το απόστημα που ονομάζεται «κυρίαρχα ΜΜΕ» αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες απειλείς για τη δημοκρατία σε αυτή τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου