Είναι φανερό ότι ο κ. Σόιμπλε προτιμούσε να νταραβερίζεται με την προηγούμενη κυβέρνηση η οποία δεν έλεγε ποτέ «όχι» και δεν διατύπωνε ούτε μία αμφιβολία για την ορθότητα του προγράμματος.
Λίγο καθυστερημένα ήρθε η επιδοκιμασία του κ. Σόιμπλε προς τους εκλεκτούς του, Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελο Βενιζέλο, αλλά ας είναι, άκουσαν επιτέλους ένα καλό λόγο από τον προϊστάμενό τους. Για να μην ξεχνιόμαστε κι αυτούς τους καταχέριαζε. Ο Σόιμπλε εξέφραζε συχνά-πυκνά τη δυσφορία του γιατί καθυστερούσαν την προώθηση των μεταρρυθμίσεων. Ο Σόιμπλε έλεγε ότι χρειάζεται να γίνουν πολλά ακόμη για να επιστρέψει η Ελλάδα στον ενάρετο δρόμο. Ο Σόιμπλε τέλος έχει κατηγορήσει τα δύο κόμματα ότι λεηλάτησαν τη χώρα και επέτρεψαν στις ελίτ να πλουτίσουν εις βάρος του λαού.
Με αυτά όμως συνομιλούσε (τρόπος του λέγειν), με αυτά κατασκεύασε τη συνταγή σωτηρίας της χώρας, μ' αυτά έσπρωξε την Ελλάδα στην ανθρωπιστική κρίση. Γιατί; Μα, αυτά ήταν τα πιο βολικά. Ίσως, γιατί ήταν ανοιχτά πανταχόθεν. Δηλαδή εκβιάσιμα. Κάτι θα γνωρίζει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας που εμείς οι κοινοί θνητοί απλώς υποψιαζόμαστε, για τις μίζες που έδιναν οι γερμανικές εταιρείες στα στελέχη των ελληνικών κυβερνήσεων προκειμένου να παίρνουν τις δουλειές στην Ελλάδα.
Πώς να αντισταθεί ένας πολιτικός όταν ο συνομιλητής του, κραδαίνει τις αποδείξεις για διαφθορά; Τι είδους αντιρρήσεις να καταθέσει όταν ξέρει πώς έχει τη φωλιά του λερωμένη; Μούγκα στη στρούγκα. Αυτό ήταν το καθεστώς που άρεσε στον κ. Σόιμπλε και τώρα που βλέπει κάποιες κινήσεις αυτονόμησης (όχι τίποτε επαναστατικές ενέργειες) εξοργίζεται. Αυτό δα έλειπε; αφεντικά και δούλοι να γίνουμε το ίδιο ούλοι.
www.efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου