Ποιος δεν θυμάται τότε, με τον προσφυγικό καταυλισμό της Ειδομένης. Ποιος ξεχνά τη ΝΔ να ξεσηκώνεται και να κραυγάζει για την άμεση ανάγκη «επιβολής του νόμου» και «κυριαρχίας του Κράτους» με κάθε τρόπο. Με ποιον τρόπο; Με τον μοναδικό διατιθέμενο. Δια της βίας, της άγριας, της σκληρής αστυνομικής βίας. Κι ό,τι ήταν να γίνει, ας γίνει. Ε λοιπόν η Κυβέρνηση της αριστεράς επέλεξε τον άλλο δρόμο. Την αποσυμφόρηση της Ειδομένης, όπως και του Πειραιά αλλά και του Ελληνικού αναίμακτα, ειρηνικά, ομαλά. Με προβλήματα ναι, με αβαρίες ναι, με μεγάλη καθυστέρηση ναι, όμως χωρίς τη χρήση βίας, δίχως ν’ ανοίξει μύτη. Το ίδιο και με τις αστυνομικές επιχειρήσεις τις κάθε λογής. Όπου επιλέγεται σήμερα η –όσο γίνεται- ήπια επιχειρησιακή δράση, προκειμένου να προληφθούν τα χειρότερα. Έναντι των κραυγών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για επιβολή «του νόμου και της τάξης», παντί τρόπω, πάση θυσία, έναντι παντός τιμήματος.
Ειδικώς δε προκειμένου για την «πολιτική παραβατικότητα», την συνήθως προερχόμενη από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, η ΝΔ τα δίνει όλα στ’ όνομα της «αποφασιστικότητας» και της «αποτελεσματικότητας». Ασχέτως αν η δική της «αποτελεσματικότητα», όταν εκείνη ήταν στα πράματα, ε δεν μας είχε καταπλήξει κιόλας με τις επιτυχίες της, το αντίθετο ακριβώς. Την δε διαφορετική οπτική της σημερινής κυβέρνησης την ερμηνεύει και την προβάλει η ΝΔ ως υπόγεια ιδεολογική συνάφεια του ΣΥΡΙΖΑ προς τους κάθε λογής παρανομούντες. Α ναι, επί της πολιτικής παραβατικότητας η ΝΔ δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της. Είπαμε «νόμος και τάξη» uber alles…
Έλα όμως που το «νόμος και τάξη» ως αφετηριακή λογική πολιτικής δράσης της ΝΔ, αφορά μονάχα τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους απεργούς, τους αντιεξουσιαστές, τους «μπαχαλάκηδες» αν θέλετε. Μονάχα. Και ούτε κατά διάνοια τον κάθε μεγαλουσιάνο που πέφτει ή που απειλείται να πέσει στα δίχτυα του νόμου. Εκεί η συμπεριφορά της αλλάζει. Μετατρεπόμενη σε σιωπή (όχι πάντα αιδήμονα σιωπή…) σε κάποιες περιπτώσεις, ή και καθαρή υποστήριξη σε άλλες. Εσιώπησε λοιπόν χαρακτηριστικά η ΝΔ προκειμένου για τον Παπασταύρου, προκειμένου για τον Βγενόπουλο, προκειμένου για τον Γεωργίου, έτσι πολύ πρόχειρη η σχετική αναφορά. Αποφεύγοντας μάλιστα να επαναλάβει το τετριμμένο, για «το μαχαίρι που θα πρέπει να φτάσει στο κόκαλο». Κι ας επρόκειτο για εισαγγελικού χαρακτήρα, δηλαδή για δικαστικές διώξεις. Για πρωτοβουλίες της Δικαιοσύνης, την οποία Δικαιοσύνη η ΝΔ δεν κουράζεται να λέει και να ξαναλέει, όλως υποκριτικά βεβαίως-βεβαίως, ότι σέβεται και εμπιστεύεται και τιμά.
Εκεί όμως που ο Κυριάκος Μητσοτάκης λησμόνησε στην εντέλεια το περί «νόμου και τάξης» ιδεολόγημά του, είναι στην περίπτωση του Σταύρου Ψυχάρη, και πιο «εκκωφαντικά» (στα όρια της πολιτικής πρόκλησης) σ’ εκείνη του Γιάννη Αλαφούζου. Όπου στη μεν πρώτη πολύ ενοχλήθηκε (και τόδειξε) η ΝΔ που η Δικαιοσύνη (και η Βουλή) ψάχνουν κάτι ψιλές –πλην χαρακτηριστικές- παραλείψεις στο «Πόθεν Έσχες» του εκδότη. Στη δε δεύτερη εξέδωσε κοτζάμ ανακοίνωση υπεράσπισης του καναλάρχη. Ανακοίνωση ταυτόσημη μάλιστα μ’ εκείνη του Sky! Λες και γράφτηκαν από το ίδιο χέρι. Τι κι αν επρόκειτο για, κατόπιν δικαστικής εντολής, δέσμευση των περιουσιακών του στοιχείων. Έναντι μη δυναμένων να αιτιολογηθούν ως προς την προέλευσή τους, μεγάλων ποσών στους λογαριασμούς του.
Εδώ πάει περίπατο ο σεβασμός και η πίστη της ΝΔ στη Δικαιοσύνη και στις αποφάσεις της. Πάει περίπατο η προσήλωση της στο δόγμα «νόμος και τάξη». Εδώ λοιδορείται ο νόμος, περιφρονείται η τάξη. Από τους αυτοπροβαλλόμενους ως θεματοφύλακές τους. Που πάει να πει «νόμος και τάξη», όπου μας αρέσει, όπου μας βολεύει, όπου μας συμφέρει, όπου δεν ενοχλούνται οι δικοί μας, οι φίλοι μας. «Νόμος και τάξη» επιλεκτικά και κατά περίπτωση. «Νόμος και τάξη» a la carte…
Του Βασίλη Πάικου
.athina984.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου