Όντας κρατούμενος έδωσε πανελλήνιες και πέρασε σε μια σχολή του ΤΕΙ Αθήνας. Μάλιστα το υπουργείο Δικαιοσύνης έδωσε σε αυτόν και στους άλλος επιτυχόντες κρατούμενους ένα επίδομα 500 ευρώ. Ο Ρωμανός αρνήθηκε αυτήν την κρατική δήθεν γενναιοδωρία υπερασπιζόμενος τις πολιτικές του αρχές.
Από ‘κεί κι έπειτα, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία οι κρατούμενοι επιτυχόντες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δικαιούνται εκπαιδευτικές άδειες, για να παρακολουθούν τις σχολές τους. Το υπουργείο Δικαιοσύνης στερεί από το Ρωμανό αυτό το κατοχυρωμένο δικαίωμά του παραβιάζοντας ακόμα και τους δικούς του νόμους.
Διεκδικώντας αυτό το δικαίωμα ο Ρωμανός κάνει απεργία πείνας από τις 10 Νοέμβρη. Επιλέγει συνειδητά να θέσει ως όργανο πάλης για την αξιοπρέπεια το ίδιο του το κορμί. Απεργία πείνας έκανε και ένας ακόμα κρατούμενος, ο Ηρακλής Κωστάρης, ο οποίος για πάνω από δυο χρόνια έπαιρνε κανονικά εκπαιδευτικές άδειες, αλλά πρόσφατα αυτές διακόπηκαν με μόνο πρόσχημα τη δραπέτευση Ξηρού.
Πρόκειται για ένα δικαίωμα που μπορεί να είναι μια «ανάσα ελευθερίας» για τους ανθρώπους που στοιβάζονται στις απάνθρωπες συνθήκες των φυλακών.
Εδώ και μερικές μέρες ο Ρωμανός νοσηλεύεται φρουρούμενος (ακόμα και οι γιατροί του ελέγχονται αυστηρά από τους ένοπλους φρουρούς του). Οι ιατρικές ανακοινώσεις χτυπάνε συναγερμό, η υγεία του βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο, απειλείται η ζωή του. Η εισαγγελέας των φυλακών διατάζει υποχρεωτική σίτιση. Διεθνώς η υποχρεωτική σίτιση είναι καταγεγραμμένο βασανιστήριο. Η «δικαιοσύνη» διατάζει, δηλαδή, βασανισμό κρατουμένου και πετά το μπαλάκι στους γιατρούς, ενώ υπεύθυνη για ό,τι συμβαίνει στη διάρκεια της απεργίας πείνας είναι αυτή και η κυβέρνηση.
Όσο οι μέρες περνάνε και η κατάσταση για την υγεία και τη ζωή του Ρωμανού χειροτερεύει, η κυβέρνηση, η «δικαιοσύνη» και ο Παπούλιας έχουν τη ζωή του στα χέρια τους. Με την πεισματική, δολοφονική άρνησή τους αναιρούν ακόμα και τους δικούς τους νόμους φανερώνοντας πόσο εκδικητική είναι αυτή η στέρηση δικαιώματος στο Ρωμανό, σε συνέχεια του άγριου ξυλοδαρμού του ίδιου και των άλλων τριών συλληφθέντων για τη ληστεία τράπεζας στην Κοζάνη.
Επειδή στα Μ.Μ.Ε. αναπτύσσεται μια άθλια ρητορεία περί «επικινδυνότητας» του κρατούμενου, έχει αξία να τονιστεί ότι ακόμα και ο εισαγγελέας που δίκασε την υπόθεσή του παραδεχόταν ότι: «πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν…». Αυτό για να διαλύονται τα τρομολαγνικά μυθεύματα, τη στιγμή που ο Χριστοφοράκος, ο Σαραλιώτης (συνεργός στη δολοφονία Γρηγορόπουλου) και άλλοι τέτοιοι κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Το κράτος με αυτήν του την κίνηση εντείνει τον αυταρχισμό και την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και επιχειρεί να στείλει μήνυμα σε όλη την κοινωνία ότι θα διαχειρίζεται τις ζωές μας με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Η υπεράσπιση του δίκαιου αιτήματος του Ρωμανού συμπυκνώνει μια αναγκαία για όλους πολιτική μάχη: τη μάχη για την ανατροπή του ολοκληρωτισμού με τον οποίο κυβέρνηση και κεφάλαιο «ντύνουν» την κοινωνική εξαθλίωση.
steki-pallinis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου