Η συζήτηση, με την ένταση που έχουν δώσει στο ζήτημα όλα τα ιδιωτικά κανάλια και οι εφημερίδες που τροφοδοτούν το ζαλισμένο νεοφιλελεύθερο κοινό τους με επιχειρήματα επιπέδου «η δημόσια παιδεία είναι κοινωνικός χυλός», κατατείνει στο αποτέλεσμα που χρόνια είναι το ζητούμενο γι αυτές τις επιχειρήσεις, να κάνουν δηλαδή το μυαλό του κοινωνικού σώματος πουρέ.
Δεν γνωρίζω αν στο κυβερνητικό στρατόπεδο κάποιοι θέλγονται από τις τηλεοπτικές θωπείες στις οποίες τόσο συχνά πλέον καταφεύγουν ή έχουν συγκινηθεί από την στροφή στην «κοινωνική ευαισθησία» που επιδεικνύουν οι πολυεδρικές τηλεοπτικές Υδροκεφαλές οι οποίες μέχρι πριν λίγο μόλις καιρό έσειαν τον βούρδουλα της προτεσταντικής ηθικής εναντίον όσων προσπαθούσαν να ακουστεί έστω η φωνή της απελπισίας τους.
Ακόμη και η λέξη «παραπαιδεία» δεν ακούγεται καν από ανθρώπους που μεγάλωσαν στιγματίζοντάς την. Και αναζητούν «ισοδύναμα» δηλαδή έναν έξυπνο τρόπο να την πληρώσουν και πάλι αυτοί που ήδη έχουν πληρώσει και το μάρμαρο και τον μαρμαροτεχνίτη που τα έχει κάνει λαμπόγυαλο. Σε λίγο θα μας πουν ότι η ιδιωτική παιδεία είναι είδος πρώτης ανάγκης.
Κι αυτό που είναι να σε βουρλίζει περισσότερο είναι ότι κλαυθμηρίζουν για τον φόρο όσοι έχουν να πληρώσουν αλλά θέλουν να τον μοιραστούν «δίκαια» με όσους και την έχουν πληρώσει μέχρι τώρα και σύμφωνα με την λογική τους πρέπει να συνεχίζουν να πληρώνουν.
Δεν τολμούν βέβαια να αναφερθούν στα ιδιωτικά σχολεία των πλουσιόπαιδων. Όχι. Είναι έξυπνοι και πονηροί οι άνθρωποι. Τα φροντιστήρια επικαλούνται. Τα οποία ως γνωστόν είναι προπαρασκευαστικά κέντρα μόνο για τις εξετάσεις. Το γεγονός ότι παιδιά μεταναστών και φτωχών οικογενειών μπαίνουν στα πανεπιστήμια χωρίς να πάνε φροντιστήριο δεν λέει τίποτα σε κανέναν. Το ότι εισάγονται σε σχολές παιδιά που πηγαίνουν στα κοινωνικά φροντιστήρια της γειτονιάς τους δεν θέλουν να το ακούνε.
Οι αστοί μας έμαθαν ότι το δημόσιο σχολείο είναι μια καθαρή τυπικότητα, το θέμα είναι να «εκπαιδευτούν» τα παιδιά μόνο για να δώσουν εξετάσεις, ξένες γλώσσες θα μάθουν στα ιδιωτικά φροντιστήρια, το δημόσιο σχολείο είναι μια… ρυπαρή αχρείαστη κουρελού που πληρώνει καθηγητές οι οποίοι δεν ξέρουν την δουλειά τους και εφαρμόζουν το ωρολόγιο πρόγραμμα ως μέρος μιας χρονοβόρας και ανωφελούς κατά τα άλλα συνθήκης. Τι να το κάνεις δηλαδή το δημόσιο σχολείο αφού έτσι κι αλλιώς θα πας φροντιστήριο. Αυτά υπονοούν για το δημόσιο σχολείο και είναι κρίμα που μέχρι τώρα η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ δεν έχουν βγάλει μια ανακοίνωση να μιλήσουν καθαρά για το πώς μπορεί να στηθεί ένα πάμφωτο δημόσιο σχολείο και έχουν μείνει στον στείρο εργατισμό που διεκδικεί κάθε χρόνο χιλιάδες προσλήψεις.
Όσο κρίμα είναι ότι το σώμα των πανεπιστημιακών δασκάλων άκουσε σε γενική αλαλία τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης να λέει, μεταξύ αστείου και σοβαρού, ότι ένα ποσό 500 ευρώ τον χρόνο ως δίδακτρα για κάθε φοιτητή θα έλυνε το πρόβλημα των πανεπιστημίων. Και δεν σηκώθηκαν κι οι πέτρες από τα νταμάρια.
Το θέμα είναι ένα. Οι πλουσιότεροι δεν θέλουν να πληρώνουν φόρο ο οποίος μπορεί να κάνει το δημόσιο σχολείο καλύτερο, και κρύβονται πίσω από πανικόβλητους μικροαστούς. Δεν θέλουν να πληρώνουν τίποτα για την κοινωνία, δεν τους ενδιαφέρει, είναι παγερά αδιάφοροι, είναι πλούσιοι και δεν θα πληρώνουν αυτοί να μαθαίνουν γράμματα τα φτωχαδάκια. Αυτή είναι η ουσία των επιχειρημάτων τους. Είναι μια φωταγωγημένη απανθρωπία, ένας κυνισμός καλυμμένος με τον μεταξωτό πέπλο της χρησιμοθηρίας.
Μια κυβερνητική υποχώρηση στο υπό συζήτηση θέμα θα είναι εγκατάλειψη της Παιδείας ως Κοινωνικού Δικαιώματος και προώθηση της αντίληψης ότι αποτελεί μόνο οικονομική δυνατότητα. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν απλά οδυνηρό θα είναι μια ήττα με ανυπολόγιστες παρενέργειες σε βάθος χρόνου και για την αριστερά και για την κοινωνία.
Του Απόστολου Λυκεσά
www.stokokkino.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου