Από τότε που οι σύγχρονοι σκλάβοι άρχισαν να συνειδητοποιούν 'ότι την εξουσία του φεουδάρχη την αντικατέστησε η εξουσία του αστού, του κατόχου των μέσων παραγωγής και του νέου κυρίαρχου της εμπορευματοπαραγωγής.
'Όταν οι σύγχρονοι σκλάβοι, ο κόσμος της μισθωτής εργασίας, άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η αντίθεση ανάμεσα σε αυτούς και τους νέους εξουσιαστές είναι ασυμφιλίωτη από την φύση της. Σήμερα στην εν εξελίξει πλανητικών διαστάσεων κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, μεγαλύτερη και από αυτήν του 1929, ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας είναι αναγκαίο να θυσιαστούν για να επιβιώσει αυτό το σύστημα ως μορφή κοινωνικής οργάνωσης.
Για να έχουν ικανοποιητικά κέρδη οι τεράστιες μάζες χρήματος (δηλαδή οι απαιτήσεις-αυτό είναι η ουσία του χρήματος) που γυρεύουν να γίνουν κεφάλαιο πρέπει η πλειοψηφία του κόσμου της εργασίας να μην έχει κοινωνικά δικαιώματα. Αυτό εξασφαλίζεται με τον φαύλο κύκλο της ανεργίας, της ύφεσης, της απαξίωσης της εργασίας και την εξαφάνιση των αγαθών και δικαιωμάτων του κοινωνικού κράτους που συνιστούσαν δικαιώματα για όλους χωρίς διακρίσεις. Την άρση της φορολογίας των πλουσίων και την εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους εν τέλει.
Η φτώχειά υλική και ηθική είναι η βία και του σύγχρονου ταξικού πολέμου. Συνεχές αποτέλεσμα και διαρκές όπλο της εξουσίας.
Όμως στον σύγχρονο διεθνοποιημένο καπιταλισμό το δεύτερο μεγάλο όπλο του αναγκαίου αποκλεισμού της πλειοψηφίας είναι τα εθνικά σύνορα. Τα σύνορα των σύγχρονων κρατών δημιουργήθηκαν με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων όταν ο νέος τρόπος παραγωγής οργάνωνε την εδαφική πολιτική και πολιτισμική ενότητα της υποταγής και εκμετάλλευσης της πλειοψηφίας (στο όνομα της πατρίδας και της ενότητας του έθνους!).
Ήταν δηλαδή χρήσιμα σαν ορίζουσα της υποταγής της πλειοψηφίας του πληθυσμού των κατοίκων, σαν οργάνωση της πειθάρχησης με τους κυρίαρχους ιδεολογικούς μύθους και την βίαιη καταστολή όταν οι μύθοι αυτοί «ακυρώνονται» στο εσωτερικό των σύγχρονων κρατών. Σήμερα αυτά τα σύνορα είναι χρήσιμα για να αποκλείουν και όσους συνιστούν τις παράπλευρες απώλειες των κοινωνιών που διέλυσαν τα πιο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και φυσικά αυτά της Ε.Ε. Είναι χρήσιμα για να αποκλείουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες από την ελπίδα της ζωής από την απόπειρα να ζήσουν,
Παρά όμως τους 2 παραπάνω τρόπους αποκλεισμού και εξ αιτίας αυτών!
και παρά την τεράστια διακρατική ισχύ του ο Καπιταλισμός είναι σε αδιέξοδο.
Γιατί δεν μπορεί να προτείνει ένα σχέδιο ζωής που να ικανοποιεί στοιχειωδώς την πλειοψηφία του πληθυσμού,
Μπορεί να υπόσχεται μόνο περισσότερη ανισότητα και αδικία. Διεθνώς. Η ανάγκες του δεν χωρούν συμβιβασμό σαν αυτόν της "χρυσής" 30ετίας 1945-75 όταν κάτω από το βάρος του Β παγκοσμίου Πολέμου και την πίεση του εργατικού αντιφασιστικού κινήματος υποχρεώθηκε σε υποχωρήσεις. Ο σύγχρονος Καπιταλισμός δεν αντέχει έναν παρόμοιο συμβιβασμό.
Ιστορικά δε έχει αποδειχθεί ότι καμία εξουσία δεν κατάφερε να μακροημερεύσει εάν το σχέδιό της δεν ικανοποιούσε την κοινωνική πλειοψηφία.
Η καταστολή δεν φθάνει…Γι αυτό επιμένουμε: το σύστημα είναι πολύ πιο ευάλωτο απ όσο φαίνεται.
Στις μέρες μας λοιπόν ο Αγώνας για την Ισότητα και την Δημοκρατία δηλαδή για μια αξιοπρεπή ζωή δεν μπορεί παρά να είναι αγώνας για τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Διαρκής και διεθνής.
Όλοι μαζί όλοι της γης οι κολασμένοι μπορούμε και το οφείλουμε στην ίδια τη ζωή.
www.kounoupi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου