Την έκανε ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι, όχι όμως για να καυτηριάσει τους συναδέλφους του αρχηγούς κρατών για τη στάση που κρατούν στο ελληνικό ζήτημα, αλλά για την υποκριτική τους συμπεριφορά απέναντι στο μεταναστευτικό. Σωστή είναι η περιγραφή του Ιταλού πολιτικού, αλλά θα την θέλαμε εφ' όλης της ύλης. Δεν πειράζει όμως και έτσι καλοδεχούμενη είναι.
Η άποψη, που αμφισβητεί τον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, τείνει να γίνει κυρίαρχη στο εσωτερικό πολλών χωρών. Δεν παίρνει πάντα χαρακτηριστικά εποικοδομητικής κριτικής με προτάσεις για ένα άλλο μοντέλο που θα είναι κοντά στις ιδρυτικές αρχές της Ένωσης.
Στη Βρετανία έχουμε το φαινόμενο του ευρωσκεπτικισμού, στη Γαλλία η Λεπέν ζητάει επιστροφή στο έθνος- κράτος, στην Ιταλία η ξενοφοβική Λέγκα του Βορρά επιστρέφει στην κεντρική σκηνή δριμύτερη, στις σκανδιναβικές χώρες τα ακροδεξιά κόμματα συμμετέχουν στις κυβερνήσεις συνασπισμού, στην Ελλάδα η πλειονότητα των πολιτών έχουν αρνητική γνώμη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και σε πολλές περιοχές κερδίζει έδαφος η γερμανοφοβία. Οι αιτίες είναι εδώ μπροστά μας:
Οι περισσότεροι συνειδητοποιούν, παρά τα όσα λένε οι ηγετικές ομάδες της Γερμανίας, ότι αυτό που χτίζεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια είναι μια γερμανική Ευρώπη.
Οι οικονομικές ελίτ, οι υποδουλωμένες ηγεσίες της χριστιανοδημοκρατίας και της σοσιαλδημοκρατίας, η τεχνοκρατία, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και οι λομπίστες των πολυεθνικών κάνουν κουμάντο, ενώ τα κοινοβούλια υπάρχουν απλώς για να επικυρώνουν τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί ερήμην τους.
Οι πολιτικές που εφαρμόζονται κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους, αποδομούν τις κατακτήσεις των εργαζομένων, συρρικνώνουν το κοινωνικό κράτος, επιφυλάσσοντας για τα αδύναμα στρώματα ένα μεσίστιο μέλλον με ανεργία, ανασφάλεια και λιγότερα δικαιώματα.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι εύλογο να ακούγεται όλο και πιο συχνά η φράση «χάρισμα σας μια τέτοια Ευρώπη». Δεν είναι όμως αυτή η λύση. Η παραίτηση διευκολύνει τις ελίτ εξουσίας. Η τυφλή αντίδραση και η ανεστίαστη οργή εγκυμονούν κινδύνους. Ακούω, πρέπει να ομολογήσω με περισσότερη προσοχή σε σχέση με το παρελθόν, την άποψη που λέει ότι «έτσι όπως είναι η Ευρώπη δεν μας αφορά».
Φοβάμαι, όμως, ότι αν προσχωρήσουμε σ' αυτήν, εκτιμώντας ότι είναι άσκοπη κάθε αναμέτρηση στο έδαφος του αντιπάλου, τότε ίσως η απάντηση, που θα φιγουράρει ως ικανή να ανατρέψει τους συσχετισμούς θα είναι αυτή των εθνικιστών και των φασιστών, δηλαδή των φανατικών εχθρών της ευρωπαϊκής ιδέας. Κι αυτές οι δυνάμεις, έχουν αποδείξει ότι μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα από την Αριστερά την απόγνωση του κόσμου.
www.efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου