Το πνεύμα της ΔΗΜΑΡ θα επιστρέψει στο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ;

Σε προηγούμενη αναφορά για τις συνεχείς, αλλά ουσιαστικά αναπάντητες από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, προκλήσεις του κ.Πανούση υποθέσαμε μια πιθανή, και με τη δική της λογική, αλληλουχία γεγονότων και καταστάσεων. Μήπως ο υπουργός και τα κατορθώματά του δεν αποτελούν τελικά τόσο μεγάλο πολιτικό παράδοξο;  Ας γυρίσουμε το ρολόι της ιστορίας τρεισήμισι χρόνια πίσω. Άνοιξη του 2012. Οι εκλογές πλησιάζουν και η αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυνάμεις της ευρύτερης αριστεράς κορυφώνεται. Στις δημοσκοπήσεις αλλά και στις πολιτικές μάχες, το ΚΚΕ, δέσμιο του αναχωρητισμού του, δείχνει να υστερεί εκλογικά, αλλά και ως προς την ποιότητα και τη δυναμική της πολιτικής του. Ο ΣΥΡΙΖΑ, κοινωνικά όλο και πιο δραστήριος, δαιμονοποιημένος από το σύστημα και με ένα σχέδιο άμεσων δράσεων και ριζικής αμφισβήτησης και ανατροπής του μνημονίου, φαίνεται να κερδίζει πόντους.
Όμως αυτός που, διακηρύσσοντας ρεαλισμό, συμμόρφωση με τους διεθνείς συσχετισμούς και κανόνες, ευρύτερες πολιτικές συνεναίσεις, αλλά και σταδιακή απαγκίστρωση απ' το μνημόνιο, φαίνεται να προηγείται στο παιχνίδι, είναι άλλος. Για την ακρίβεια, άλλη: η ΔΗΜΑΡ! Είναι η στιγμή που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εισάγοντας και στηρίζοντας όλα τα καταστροφικά μέτρα, μνημόνια, Παπαδήμους κλπ, αρχίζουν να πληρώνουν ακριβά το κόστος, η ΔΗΜΑΡ ενισχύεται με κοινοβουλευτικά κυρίως στελέχη του ΠΑΣΟΚ. και εκτινάσσεται σε δημοσκοπικά ποσοστά ακόμη και στο 15%.
Όμως το σκηνικό στην αριστερά - και όχι μόνο - γρήγορα πρόκειται να αλλάξει. Το ΚΚΕ, χάνοντας τον Ιούνιο περίπου τις μισές του δυνάμεις, θα περιοριστεί στην τρίτη θέση, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ από τον Μάιο ήδη θα περάσει στην πρώτη θέση, για να εκτοξευθεί ακόμα πιο ψηλά τον Ιούνιο.

Περισσότερο γειωμένος κοινωνικά, με σταθερό ΟΧΙ στον αυταρχισμό και την λιτότητα, άμεση κατάργηση των μνημονιακών νόμων και χάραξη πλέον μιας άλλης πολιτικής, από την κυβέρνηση μάλιστα της Αριστεράς -στόχος με μεγάλη πολιτική δυναμική- αποτελούν το μίγμα που εκτινάσσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ εκεί που όλοι γνωρίζουμε. Τον Ιούνιο βέβαια, η μάχη χάνεται για ελάχιστες μονάδες. Όμως η Ριζοσπαστική Αριστερά θα καταφέρει να σκαρφαλώσει από το 4,5 στο 27%!

Η ΔΗΜΑΡίτικη θεωρία της σταδιακής απαγκίστρωσης επικρίνεται αυστηρά και αποτελεσματικά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει: τα δύο πρώτα χρόνια της κρίσης έχουν ήδη αφήσει βαθιές πληγές. Η κριτική που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικά πειστική. Όταν, σύμφωνα με το σχέδιο της ΔΗΜΑΡ, το ψαράκι απαγκιστρωθεί, στην θάλασσα της κρίσης θα έχουν απομείνει μόνο η ουρά και τα κόκαλα.
Το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, παρ' όλες τις διευρύνσεις και την τεράστια υποστήριξη των ΜΜΕ, θα σταματήσει στο 6,25%. Παρά τις αρχικά μεγάλες προσδοκίες, πρόκειται για ένα όχι και τόσο μικρό ποσοστό. Συμμετέχει αρχικά στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου και καταρέει, φεύγοντας για τους γνωστούς λόγους, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Στις ευρωεκλογές του 2014 και στις εκλογές του 2015, η ΔΗΜΑΡ, η ''κυβερνώσα αριστερά'' με κυβέρνηση μνημονίου, ουσιαστικά εξαφανίζεται.
Γιατί όμως οφείλουμε να τα θυμηθούμε όλα αυτά; Γιατί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει, κινδυνεύουν να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν το ίδιο σχέδιο και την ίδια πολιτική, που τότε ο ΣΥΡΙΖΑ πολέμησε και κατάφερε να αποδομήσει. Με μία επιπλέον διαφορά, μια διαφορά που κάνει την αυταπάτη ακόμα μεγαλύτερη. Σήμερα βρισκόμαστε όχι μετά από δύο αλλά μετά από πεντέμιση χρόνια σκληρής εφαρμογής των μνημονίων. Ποιές λύσεις και ποιά αποτελέσματα μπορεί κανείς να προσδοκά βασισμένος στη θεωρία της σταδιακής απαγκίστρωσης;

Μήπως όλα αυτά είναι υπερβολές; Αρκεί ενόψει μάλιστα της νέας συμφωνίας να διαβάσει κανείς τις δηλώσεις ορισμένων κυβερνητικών στελεχών, για το πώς θα εξισορροπηθούν οι συνέπειες, πώς θα ανακαλυφθούν και θα εφαρμοστούν τα περίφημα ισοδύναμα, πώς θα αμφισβητηθεί το μνημόνιο εκ των έσω, για να αναγνωρίσει ατόφια τη λογική της κάποτε υπαρκτής, σήμερα όμως ανύπαρκτης ΔΗΜΑΡίτικης παρένθεσης.
Σε όλα αυτά που οφείλουμε να σκεφτούμε ας προσθέσουμε ένα ακόμη ερώτημα: Αν με ισοπεδωμένο το κόμμα της ΔΗΜΑΡ μας προκύψει μια ολική επαναφορά της ΔΗΜΑΡίτικης αφήγησης, πόσο αταίριαστος θα είναι τελικά ο υπουργός κ.Πανούσης, επίλεκτο στέλεχος άλλωστε και εκείνης της περιόδου;.
 rednotebook.gr