Εισβολή μελών του Ρουβίκωνα στο υπουργείο Εργασίας

Εισβολή στο υπουργείο Εργασίας, επί της οδού Σταδίου στην Αθήνα, πραγματοποίησαν το μεσημέρι της Δευτέρας αντιεξουσιαστές, μέλη της ομάδας Ρουβίκωνας. Σύμφωνα, με την Αστυνομία, περίπου 15 άτομα εισήλθαν μεμονωμένα στο κτίριο του υπουργείου. Ανέβηκαν στον 7ο και 8ο όροφο και κρέμασαν πανό που έγραφε «Δεν θα ζήσουμε σαν δούλοι, δεν θα γεράσουμε επαίτες», ενώ πέταξαν φυλλάδια που ανέφεραν «Οι συντάξεις δεν μειώνονται. Οι συντάξεις κλέβονται. Όσο μένουμε σκυμμένοι δεν θα σταματήσουν». Τελικά αποχώρησαν, ωστόσο η Αστυνομία προχώρησε στην προσαγωγή τους.


Σε κείμενο του Ρουβίκωνα σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου αναφέρεται, μεταξύ άλλων:
«Δεν θα ζήσουμε σαν δούλοι, δεν θα γεράσουμε επαίτες. Δεν είναι καθόλου καινούρια η ιδέα ότι ο εργαζόμενος, όταν τελειώνει τον χρόνο λειτουργίας του πρέπει να πετιέται. Αυτός ήταν ο κόσμος που έζησαν όλες οι γενιές από τους παππούδες μας και πίσω...
»Αυτό που το κράτος και το κεφάλαιο λέει στους σημερινούς υπερήλικες είναι ένα τεράστιο ‘ας προσέχατε’. Τους λέει ότι ήταν ηλίθιοι που πίστεψαν ότι οι ασφαλιστικές εισφορές θα επιστρέψουν σε αυτούς. Τους λέει ότι ήταν αφελείς αν φαντάστηκαν ότι οι παραχωρήσεις του ‘κοινωνικού κράτους’ θα διατηρούνταν ως μια ταξική ‘συμφωνία κυρίων’ (η κοινωνικών εταίρων) για πάντα. Τους ζητά να αντιληφθούν την αχρηστία τους στον κόσμο που χρειάζεται διαρκώς ανάπτυξη, δηλαδή μεγαλύτερο κομμάτι πίτας για τους αστούς.
»Το ίδιο λέει και σε όλους όσους εργάζονται ή ελπίζουν ότι θα βρουν δουλειά. Τα ψέματα τελείωσαν, προνοήστε για τα γηρατειά σας. Πόσο νέα ιδέα είναι αυτή πράγματι...
»Το υπουργείο εργασίας είναι ο βασικός ιμάντας μεταφοράς αυτών των αποφάσεων στην κοινωνική βάση. Αυτός είναι και ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ. Μέσα σε αυτόν τον μηχανισμό ο Ρουβίκωνας απευθύνει κάλεσμα κινητοποίησης και οργάνωσης στην κοινωνική βάση. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να παρακολουθούμε την επανάληψη της ίδιας ακριβώς σκηνής. Θεσμοί, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, αξιολόγηση, νέα μέτρα. Δεν υπάρχει λόγος να παίρνουμε καν σοβαρά αυτό το θέατρο σκιών.
Πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στην ησυχία και, όλο και περισσότερο, την επιβίωση.
»Πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να ζήσουμε σαν δούλοι και να γεράσουμε επαίτες.
»Πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και στις γενιές που έρχονται και σε αυτές που φεύγουν, τους πιο αδύναμους της κοινωνικής μας θέσης.
»Η απάντηση είναι μία: Οργάνωση και αγώνας».
www.eklogika.gr