Ωμά, κυνικά, ανενδοίαστα το διακήρυξε ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα στο διάγγελμά του που μεταδόθηκε ζωντανά σε πολλές χώρες του κόσμου: «Αποφάσισα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναλάβουν στρατιωτική δράση εναντίον στόχων του συριακού καθεστώτος... Αισθάνομαι άνετα προχωρώντας χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών»!
Σε απλά ελληνικά, ο Ομπάμα δήλωσε, δηλαδή, ότι γράφει στα παλιά του τα παπούτσια του ΟΗΕ και ότι θα επιτεθεί κατά της Συρίας με τον ίδιο προκλητικό τρόπο που είχε εισβάλει στο Ιράκ ο Τζορτζ Μπους, μόνο και μόνο επειδή κρίνει ότι αυτό υπηρετεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Πετάει στα σκουπίδια τη διεθνή νομιμότητα ο Ομπάμα – ακριβώς όπως έκανε ο Μπιλ Κλίντον το 1999 όταν επιτέθηκε εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και ο Τζορτζ Μπους το 2003 όταν επιτέθηκε κατά του Ιράκ για να το υποδουλώσει.
Βαριές είναι πλέον οι υποψίες ότι και ο Ομπάμα λέει συνειδητά ψέματα πως δήθεν ο Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα εναντίον Σύριων αμάχων, όπως ψέματα εν γνώσει του έλεγε ο Μπους όταν ισχυριζόταν ότι δήθεν ο Σαντάμ είχε όπλα μαζικής καταστροφής και εσκεμμένα ψέματα έλεγε και ο Κλίντον όταν πρόβαλε τον ισχυρισμό πως επιτέθηκε κατά του Μιλόσεβιτς επειδή δήθεν αυτός διέπραττε γενοκτονία κατά των Αλβανών του Κοσόβου.
Οι αντικαθεστωτικοί
Ο Ομπάμα δήλωσε ότι θα επιτεθεί εναντίον της Συρίας παρά το γεγονός ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αρνείται να νομιμοποιήσει μια τέτοια παράνομη επίθεση. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, διακήρυξε ότι η αμερικανική επίθεση κατά της Συρίας θα γίνει οπωσδήποτε, ακόμη κι αν το Κογκρέσο των ΗΠΑ πάρει απόφαση εναντίον του πολέμου!
Οριστικά και αμετάκλητα, δηλαδή, έχει προαποφασίσει την επίθεση κατά του Άσαντ η αμερικανική κυβέρνηση. Αυτό ρίχνει νέο φως στη χρήση των χημικών που έγινε στη Συρία. Ενισχύει στα όρια της βεβαιότητας την υποψία ότι τα χημικά τα έριξαν πράκτορες των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ακριβώς για να προετοιμάσουν το πρόσχημα στη βάση του οποίου επιχειρείται να δικαιολογηθεί η αμερικανική επίθεση.
Έτσι κι αλλιώς ο Άσαντ θα πρέπει να ήταν κυριολεκτικά ηλίθιος για να κάνει χρήση χημικών εναντίον άμαχου πληθυσμού, την ώρα που οι δυνάμεις του έχουν καθηλώσει στρατιωτικά τους αντικαθεστωτικούς και τα στίφη των αιμοσταγών μισθοφόρων που προσπαθούν να ανατρέψουν το συριακό καθεστώς εξοπλισμένοι από τη Δύση και αφειδώς χρηματοδοτούμενοι από τους εμίρηδες του Κόλπου.
Ακριβώς για να διασώσει τους κατσαπλιάδες μισθοφόρους, οι οποίοι αποδείχθηκαν παντελώς ανίκανοι να φέρουν σε πέρας την αποστολή που τους ανατέθηκε, αποφάσισε ο Ομπάμα να επιτεθεί κατά του Άσαντ. Να διαλύσει, δηλαδή, η Αμερική τις Ένοπλες Δυνάμεις της Συρίας, μήπως και μετά από αυτό καταφέρουν οι κατσαπλιάδες να πάρουν την εξουσία, όπως έκαναν στη Λιβύη πριν από δύο χρόνια.
Δεν είναι τυχαίο πως ούτε καν οι Άγγλοι βουλευτές των Συντηρητικών, οι πιο αμερικανόδουλοι σε όλο τον κόσμο, δέχτηκαν να υποκριθούν ότι δήθεν πιστεύουν πως ο Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά, και γι’ αυτό αρκετοί απ’ αυτούς καταψήφισαν στο Κοινοβούλιο την πρόταση της δικής τους (!) κυβέρνησης να εγκρίνουν πολεμική επίθεση κατά της Συρίας.
Αντιαραβική η Αθήνα
Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου δεν είχε, φυσικά, απολύτως κανένα πρόβλημα να δηλώσει ενθουσιωδώς υποταγή στα αμερικανικά πολεμικά σχέδια. Κανένας Έλληνας, άλλωστε, δεν περίμενε κάτι διαφορετικό από μια τέτοια κυβέρνηση, η οποία, εκτός από γερμανόδουλη και αμερικανόδουλη, είναι πλέον και ανοιχτά αντιαραβική. Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις αντιαραβικές χώρες τα τελευταία χρόνια, από τότε που έγινε πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου. Σαμαράς και Βενιζέλος συνεχίζουν πολύ πιο έντονα την ίδια αντιαραβική γραμμή για καθαρά προσωπικούς λόγους – να ανεβάσουν, δηλαδή, τις μετοχές τους στα μάτια των Αμερικανών και των Ισραηλινών και να αποσπάσουν τη στήριξη της Ουάσιγκτον στο άτομό τους ο καθένας ξεχωριστά. Τον εαυτό τους φροντίζουν.
Η Ελλάδα όμως θα κινδυνεύσει να υποστεί πολύ σοβαρές βλάβες στα εθνικά της συμφέροντα από τις πολιτικές συνέπειες της επίθεσης των Αμερικανών εναντίον της Συρίας. Συνιστά πραγματικά ολέθρια επιλογή η υποστήριξή της εκ μέρους της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, την οποία η χώρα μας δεν αποκλείεται καθόλου να πληρώσει πολύ ακριβά.
Τουρκία όπως ΗΠΑ;
Ο σεβασμός της διεθνούς νομιμότητας αποτελεί θεμελιώδη λίθο της άμυνας της Ελλάδας έναντι των τουρκικών επιβουλών σε πολιτικό επίπεδο. Υπ’ αυτό το πρίσμα συνιστά έγκλημα η υποστήριξη εκ μέρους οποιασδήποτε ελληνικής κυβέρνησης πολεμικών επιθέσεων που ποδοπατούν το Διεθνές Δίκαιο.
Ο εθισμός των λαών στις αλλεπάλληλες παραβιάσεις των διεθνών κανόνων δικαίου εκ μέρους των ΗΠΑ οδηγεί αναπότρεπτα στη μίμηση αυτής της συμπεριφοράς και από άλλες χώρες σε τοπικό επίπεδο. Η Αμερική είναι, φυσικά, η μοναδική υπερδύναμη σε διεθνές επίπεδο, αλλά πολλά κράτη αισθάνονται «τοπικές υπερδυνάμεις» εναντίον γειτονικών τους κρατών, με τα οποία έχουν διαφορές.
Για να γίνουμε σαφέστατοι: πώς θα αισθανόμασταν, αν η Τουρκία αντέγραφε τη συμπεριφορά των ΗΠΑ στα ελληνοτουρκικά προβλήματα και επιχειρούσε να τα λύσει με προσφυγή στη στρατιωτική βία; Θα μας άρεσε;
Το ερώτημα δεν είναι αποκύημα πολιτικής φαντασίας. Προκύπτει από την ωμή πραγματικότητα του σήμερα: στην Τουρκία προσγειώνονται δεκάδες μεταγωγικά αεροσκάφη με όπλα για τους αντικαθεστωτικούς και τους μισθοφόρους της Συρίας εδώ και δύο χρόνια! Σαν να μην έφτανε αυτό, η Άγκυρα έχει προετοιμαστεί να συμμετάσχει με τις Ένοπλες Δυνάμεις της ακόμη και σε χερσαίες στρατιωτικές επιχειρήσεις εισβολής και κατάληψης της Συρίας, αν το αποφασίσει η Ουάσιγκτον! Η ίδια η τουρκική ηγεσία υποστηρίζει φανατικά τη διεξαγωγή χερσαίων επιχειρήσεων κατά της Συρίας.
Γιατί να μην αποφασίσει κάποια στιγμή η Άγκυρα να ακολουθήσει την ίδια πολιτική και απέναντι στην Ελλάδα ή την Κύπρο; Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο Ερντογάν θα... τρομάξει από το πολιτικό ανάστημα ή τη διεθνή αίγλη του Σαμαρά και του Βενιζέλου!
Ο μύθος της «προστασίας»
Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Προφανώς η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ διακατέχεται από την οικτρή αυταπάτη πως από τη στιγμή που με τη στάση της ελπίζει ότι χαίρει της προστασίας των ΗΠΑ και του Ισραήλ, η Τουρκία δεν θα τολμήσει να πειράξει την Ελλάδα.
Διαπράττει μοιραίο σφάλμα. Η εκτίμησή της αυτή είναι θεμελιωδώς εσφαλμένη για έναν απλούστατο λόγο: η Τουρκία είναι μια χώρα απείρως σημαντικότερη από την Ελλάδα από στρατιωτική, οικονομική και γεωπολιτική σκοπιά για τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Ρωσία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα ασκεί δική της διεθνή πολιτική. Ακόμη και για το Ισραήλ, η Τουρκία είναι πολύ πιο σημαντική από τη δική μας χώρα.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν ο Ερντογάν αποφασίσει να κάνει οποιοδήποτε νεύμα στενότερης συνεργασίας με τις ΗΠΑ ή επαναπροσέγγισης με το Τελ Αβίβ, με το οποίο οι σχέσεις της Άγκυρας είναι τώρα εχθρικά παγωμένες, τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ δεν θα διστάσουν να πουλήσουν ακόμη και... εκατό φορές την Ελλάδα για να τα βρουν με την Τουρκία!
Πρέπει να είναι απερίγραπτα ανόητος πολιτικά κάποιος για να έχει την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ως ασπίδα προστασίας εναντίον της Τουρκίας!
Η Κύπρος στον γκρεμό
Ίδια και χειρότερα απειλείται να πάθει η Κύπρος, η οποία με το δεξιό Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη και την πολιτική που ακολουθεί αυτός βρίσκεται όλο και πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού.
Δεκαετίες ολόκληρες η φιλοαραβική πολιτική της Λευκωσίας ήταν αυτή που την έσωζε από την αναγνώριση του παράνομου κατοχικού ψευδοκράτους του «Αττίλα» εκ μέρους των μουσουλμανικών κρατών. Σήμερα η Κύπρος είναι τυφλό όργανο του Ισραήλ. Όταν η Άγκυρα αποφασίσει να φέρει στην Ισλαμική Διάσκεψη εκ νέου το θέμα αναγνώρισης του ψευδοκράτους, θα είναι πολύ δυσκολότερο να αναχαιτιστεί. Δικαιολογημένη η οργή των Αράβων. Γιατί να υποστηρίζουν μια αντιαραβική χώρα, όπως η σημερινή Κύπρος, η οποία μάλιστα δίνει πρόθυμα βάσεις εξόρμησης για στρατιωτική επίθεση εναντίον ενός αραβικού κράτους όπως η Συρία;
Άλλο πράγμα να τους ζητάει κανείς να δείξουν κατανόηση απέναντι σε μια μικροσκοπική χώρα, η οποία έχει βρετανικές στρατιωτικές βάσεις με αποικιακό καθεστώς στο έδαφός της και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να εμποδίσει τη χρήση τους από τις ΗΠΑ και την Αγγλία εναντίον αραβικών κρατών, και εντελώς άλλο πράγμα η χώρα αυτή να συμφωνεί μέσω της κυβέρνησής της με την επίθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου