Η ενεργειακη αξιοποιηση των απορριμματων : Αποσπασμα παρουσιασης στο Αργος - 29/1/2014

Υπάρχει συνειδητή προσπάθεια ώστε, εκτός πολλών άλλων, η διαχείριση των απορριμμάτων να έχει στο επίκεντρο την ενεργειακή αξιοποίηση - καύση. Είναι στοιχείο εξαπάτησης των πολιτών ότι αυτό αποκρύπτεται, ενώ γίνεται πασιφανές, μέρα με τη μέρα.

 Οι μεγάλες μονάδες επεξεργασίας σύμμεικτων είναι βέβαιο ότι θα αφήνουν μια τεράστια ποσότητα υλικού, που αποτελεί την πρώτη ύλη για καύση.

Είτε εμφανίζεται σαν υπόλειμμα, είτε εμφανίζεται σαν δευτερογενές καύσιμο.

Στην περίπτωση της Πελοποννήσου έχει επιλεγεί η μέθοδος της" αναερόβιας μηχανικής βιολογικής επεξεργασίας σύμμεικτων ΑΣΑ με ανάκτηση ανακυκλώσιμων και ΧΥΤΥ". Σύμφωνα με τη μελέτη που παρουσίασαν έχουμε 9,8% απώλειες και 

41,4% υπόλειμμα. Τρέλλα!

Αν εφαρμοστεί μέθοδος επεξεργασίας με προσανατολισμό στην παραγωγή RDF, θα έχουμε 40% RDF (από την  εμπειρία της μονάδας της Φυλής).

Αν πάμε σε βιολογική ξήρανση θα έχουμε ακόμη μεγαλύτερα ποσοστά SRF.

 Σε κάθε περίπτωση, η ετήσια παραγωγή καύσιμης ύλης αναμένεται να φτάνει και να ξεπερνά τα 2.100.000 τόνους.

Το επιχείρημα της απορρόφησης από την τσιμεντοβιομηχανία είναι μια μεγάλη απάτη. Όχι μόνο επειδή μέχρι σήμερα  δεν έχουν καταφέρει να απορροφήσουν ούτε ένα κιλό, αλλά γιατί οι ίδιοι φέρονται να δηλώνουν (στο εθνικό σχέδιο 

πρόληψης δημιουργίας αποβλήτων, που βρίσκεται σε "διαβούλευση") ότι δεν μπορούν να απορροφήσουν πάνω από 288.000 τόνους/έτος.

Τι μας λένε, δηλαδή: Αποδεχτείτε, τώρα, τις φαραωνικές μονάδες επεξεργασίας σύμμεικτων και εδώ είμαστε εμείς να σας φέρουμε και τις μονάδες καύσης, σαν αναγκαίο κακό, στη συνέχεια.

(Το αν η καύση στην τσιμεντοβιομηχανία είναι αποδεκτή είναι ένα ξεχωριστό θέμα, για το οποίο υπάρχουν πολλές 

ενστάσεις π.χ. ΑΓΕΤ στο Μηλάκι Αλιβερίου). 

για την αναερόβια επεξεργασία και την ενεργειακή αξιοποίηση του βιοαερίου

Υπάρχουν περιφερειακές δραστηριόττες ενεργειακής αξιοποίησης στη διαχείριση των απορριμμάτων, που θα 

μπορούσαν να είναι χρήσιμες ή να είναι αποδεκτές με προϋποθέσεις. Στην πρώτη περίπτωση είναι η αξιοποίηση 

του εκλυόμενου βιοαερίου στους χώρους ταφής. Στην δεύτερη περίπτωση περίπτωση είναι η αναερόβια χώνευση 

προδιαλεγμένων οργανικών, στο βαθμό που έχουν εξαντληθεί οι δυνατότητες για αερόβια επεξεργασία - κομποστοποίηση.

Αφού η αναερόβια χώνευση είναι μια σχετικά ακριβή και σύνθετη επεξεργασία με πολύ περιορισμένο ενεργειακό 

αποτέλεσμα.

Κατά συνεπεια, θεωρώ λάθος να υπερπροβάλλεται το στοιχείο της ενεργειακής αξιοποίησης σε προτάσεις εναλλακτικής, 

κατά τα άλλα, διαχείρισης. Ιδιαίτερα, όταν αυτή "σερβίρεται" χωρίς εξηγήσεις και προϋποθέσεις, καλλιεργεί τον εφησυχασμό 

και την ανοχή στα σχέδια της εκτεταμένης εισαγωγής της καύσης απορριμμάτων ή δευτερογενών καυσίμων.