Αντιγράφω την τελευταία παράγραφο από το άρθρο του Παναγιώτη Μπουγάνη (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 9/5/11) :
«Στην Ελλάδα η κυβέρνηση ψάχνει να βρει τρύπες να τα θάψει, ζητώντας ελάχιστη βοήθεια από τους πολίτες (και μόνο μέσω των μπλε κάδων όπου υπάρχουν...).
Παράλληλα προωθεί τη δημιουργία φαραωνικών εγκαταστάσεων με τεχνολογίες όπως η βιοξήρανση -που δεν προωθείται στην Ευρώπη και η μεγαλύτερη εταιρεία του είδους στον κόσμο ανήκει στην ΗΛΕΚΤΩΡ, συμφερόντων Μπόμπολα- με το τελικό προϊόν να είναι αδύνατο να αξιοποιηθεί ενεργειακά, με αποτέλεσμα να ξαναβάφεται στους ΧΥΤΑ!
Όπως γίνεται στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου το SRF που παράγει το νέο εργοστάσιο βιοξήρανσης καταλήγει στον τοπικό Χώρο Υγειονομικής Ταφής.
Ότι δηλαδή συμβαίνει στα Ανω Λιόσια από το 2005, όπου το εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης παράγει χιλιάδες τόνους RDF με μεγάλο κόστος (89 ευρώ τον τόνο), οι οποίοι εν συνεχεία θάβονται στον ΧΥΤΑ.»
Προσέξτε την τιμή ανά τόνο, και που καταλήγει το περιβόητο SRF , που κατά τα άλλα θα μας έκανε πλούσιους με την καύση του και την παραγωγή ενέργειας εδώ στην Ημαθία, ενώ στην διακήρυξη του δικού μας έργου προβλέπονταν, και μάλιστα «επί ποινή αποκλεισμού», η διάθεσή του σε ειδικά αδειοδοτημένες επιχειρήσεις προς ενεργειακή αξιοποίηση, ενώ αποκλειόταν το παραγόμενο compost να διατεθεί ακόμη και για επικάλυψη των απορριμμάτων στο ΧΥΤΥ !
Ενώ στο Ηράκλειο της Κρήτης είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι, καταλήγει απ΄ευθείας σε ΧΥΤΑ ! !
Αξίζει να επισημανθεί επίσης ότι, για την Ημαθία δεν προβλέπεται «δεκάρα τσακιστή» επιδότηση, ούτε για την κατασκευή της ΜΕΑ – ΧΥΤΥ, αλλά ούτε και για το κόστος επεξεργασίας των απορριμμάτων , και όλα αυτά παρά τις κατηγορηματικές δηλώσεις των υπουργών τόσο της προηγούμενης, όσο και της σημερινής κυβέρνησης, για επιχορήγηση εκατομμυρίων ευρώ!
Η σημερινή οικονομική κατάσταση προσγείωσε τους πάντες στην ζοφερή πραγματικότητα την οποία βιώνουμε, οι υποσχέσεις των μεγαλόσχημων πολιτικών με τον «μικρό νου », κατά Πάγκαλο, για ροή εκατομμυρίων ευρώ έγιναν άπιαστα όνειρα και εμμονές.
Βέβαια η Ημαθία πληρώνει ούτως ή άλλως το «φόρο βλακείας» των επιλογών της, όμως ευτυχώς, το ντόπιο επιστημονικό δυναμικό κυριολεκτικά «διέλυσε» την απαράδεκτη σύμβαση, κατά την φάση του προληπτικού ελέγχου στο Ελεγκτικό Συνέδριο, περιορίζοντας κατά το δυνατό τις όποιες οικονομικές απαιτήσεις ήθελε προκύψουν στο μέλλον.
Με την ευκαιρία θυμίζω, μερικά μόνο, από αυτά που μας προέκυψαν από την «δημοπρασία» του δικού μας έργου :
● Ότι με μέριμνα και έξοδα των Ο.Τ.Α. θα γίνεται η προδιαλλογή των οργανικών απορριμμάτων από τα λοιπά αστικά απορρίμματα;● Mετά το άνοιγμα της μοναδικής οικονομικής προσφοράς που προέκυψε από τον διαγωνισμό, το οικονομικό αντάλλαγμα προς τον ανάδοχο ανέρχεται στο ποσό των «87,00 € (ογδόντα επτά ευρώ) ανά τόνο εισερχόμενου απορρίμματος», πλέον Φ.Π.Α., δηλαδή 94,83 € ανά τόνο (χωρίς επιδότηση), και για τα τρία ρεύματα εισερχομένων απορριμμάτων στην μονάδα.
● Είναι γεγονός ,ότι το συνολικό κόστος αποκομιδής – προδιαλλογής - επεξεργασίας των απορριμμάτων θα ξεπεράσει κατά πολύ τα 190 € ανά τόνο. Ήτοι 190 € x 60.000 ton. = 11.400.000 € /έτος, τουλάχιστον!!
● « ….σε κάθε περίπτωση τονίζεται ότι ο Ανάδοχος θα λαμβάνει από τον ΚτΕ τουλάχιστον το ποσό που αντιστοιχεί στην ελάχιστη εγγυημένη ποσότητα (42.669 τόνοι/έτος) ανεξαρτήτως αν ο πρώτος διαχειρίζεται μικρότερες ποσότητες », ήτοι 4.046.301 € ανά έτος σε κάθε περίπτωση.
Και παρά την επαπειλούμενη οικονομική αφαίμαξη της Ημαθίας είναι βέβαιο ότι, το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων δεν θα λυθεί, αλλά θα μετατοπισθεί στο μέλλον στις αίθουσες των δικαστηρίων προς επίλυση διαφορών επί του ζητήματος των αποζημιώσεων, η περίπτωση της υποθαλάσσιας της Θεσσαλονίκης είναι νωπή για να την ξεχάσουμε, ενώ το έργο ματαιώθηκε οριστικά το Ελληνικό Δημόσιο καλείται να πληρώσει ως ρήτρες το ποσό των 70.000.000 € στον Παραχωρησιούχο ( «Θερμαϊκής Οδού», της κοινοπραξίας των εταιρειών «Θεμελιοδομή», «Boskalis» και «Ελλάκτωρ» του ομίλου Μπόμπολα), ενώ το συνολικό κόστος για όλα αυτά τα χρόνια ενασχόλησης στον φορολογούμενο πολίτη είναι άλλα 300.000.000€ ; Ο λόγος του ναυάγιου της υποθαλάσσιας (ΥΠΠΟ) και το αμείλικτο ερώτημα που τίθεται, αν δηλαδή, συμβαίνουν όλα αυτά τυχαία ή αποτελούν στοχευμένη δράση, ώστε ο φορολογούμενος να πληρώνει, ως μη όφειλε από το υστέρημά του , η απάντηση θα είναι σκληρή αλλά δίκαιη, όμως δεν είναι αντικείμενο της παρούσης επιστολής.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν γύρω μας, είναι ανεξήγητη η εμμονή στην κατασκευή ενός εργοστασίου που ούτως ή άλλως δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα, αλλά είναι και οικονομικά αδύνατο να ανταπεξέλθουμε στο κόστος αποκομιδής – προδιαλλογής - λειτουργίας του.
Στην περίπτωσή μας η ανώδυνη διέξοδος συνίσταται στην μη παραχώρηση των επί πλέον 32 στρεμμάτων δασικής έκτασης, που από «αβλεψία» δεν έγινε αντιληπτό ότι η αρχικά παραχωρηθείσα έκταση των 49 στρεμμάτων δεν επαρκούσε, ούτε από τον τεχνικό σύμβουλο, ούτε από τους επισπεύδοντες, και έτσι εγκρίθηκε η Μ.Π.Ε., «δημοπρατήθηκε» το έργο, ολοκληρώθηκε ο «διαγωνισμός», ανακηρύχθηκε ο «Ανάδοχος ή Παραχωρησιούχος» , στη συνέχεια υπεγράφη η «σύμβαση» μεταξύ ΕΣΔΑ και ΗΛΕΚΤΩΡ και αίφνης ανακάλυψε η «ΗΛΕΚΤΩΡ» πως «…η παραχωρηθείσα έκταση δεν επαρκεί πλέον για την κατασκευή του έργου καθώς είναι προφανές ότι θέλοντας να εκπληρώσουμε τους όρους του Υπουργείου Πολιτισμού προκύπτουν επιπλέον ανάγκες σε έκταση…», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο με αρ.πρ.24 - 5/4/2010 έγγραφο της ΗΛΕΚΤΩΡ προς τον ΕΣΔΑ, μόνο που η απόφαση του ΥΠΠΟ εκδόθηκε στις 19/01/09 , ενώ η σύμβαση υπεγράφη στις 26/3/1010 , είναι γνωστό δε, ότι τα όσα διαλαμβάνονται στην σύμβαση είναι απολύτως δεσμευτικά και για τα δύο συμβαλλόμενα μέρη.
Με την διαφαινόμενη αναγκαστική επιλογή, έστω προσωρινή λύση του προβλήματος, που προβλέπει την μεταφορά των απορριμμάτων του Ν.Ημαθίας στον ΧΥΤΑ της Κοζάνης, με συνολικό κόστος 50€ ανά τόνο, ώστε να αποφύγουμε τα επαπειλούμενα πρόστιμα, αλλά κυρίως να σταματήσει το έγκλημα σε βάρος της υγείας των πολιτών της Ημαθίας, είναι αδιανόητο να υπάρχουν εγκέφαλοι που να επιμένουν στο ψευτοδίλημμα της «θέσης 12» και την κατασκευή ενός εκτρώματος στην πανέμορφη πλαγιά των Πιερίων , εκατό μέτρα πάνω από την λίμνη του Αλιάκμονα και αντίκρυ από το μπαλκόνι της Βέροιας, την «ελιά».
Βέροια 2011
Ουρσουζίδης Ν. ΓιώργοςΠηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου