Της Eva Cosse που παρακολουθεί την Ελλάδα για το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Οι πρόσφατες καταγγελίες για κακομεταχείριση από την αστυνομία των διαδηλωτών στην Ελλάδα μας λύπησαν, αλλά δεν μας προκάλεσαν έκπληξη – και είναι ζωτικής σημασίας, η κυβέρνηση να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα ότι λαμβάνει το θέμα σοβαρά, λέει το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch)
Ως Ελληνίδα που ζεί στο Λονδίνο, ήμουν λυπημένη, αλλά δεν εξεπλάγην,όταν πήρα την Guardian την περασμένη εβδομάδα για να διαβάσω τις ανησυχητικές καταγγελίες ότι η αστυνομία είχε κακοποιήσει διαδηλωτές υπό κράτηση στο αρχηγείο της αστυνομίας στην Αθήνα. Οι ισχυρισμοί, οι οποίοι αρνήθηκαν από την αστυνομία, ήταν ότι οι κρατούμενοι χτυπήθηκαν από αστυνομικούς, τους ανάγκασαν να στέκονται γυμνοί, τους έκαψαν με τσιγάρα, τους έφτυσαν και προσέβαλαν σεξουαλικά μία κρατούμενη.
Δεν εξεπλάγην, όμως, γιατί η αστυνομική βία στην Ελλάδα δεν είναι νέο και η δικαιοσύνη για τα θύματα είναι απατηλή. Από το 2005, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα πέντε φορές για την αποτυχία στην πρόληψη και τιμωρία αστυνομικών για κακοποίηση. Πιο πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2001, το δικαστήριο έκρινε ότι ο βιασμός του Necati Zontul,ενός Τούρκου υπήκοου, με κλομπ από Έλληνα συνοριοφύλακα ανήλθαν ως πράξη των βασανιστηρίου. Ο Zontul πιστεύει ότι ξεχώρισε λόγω του γενετήσιου προσανατολισμού του.
Τον Μάρτιο, περισσότερο από επτά χρόνια μετά το γεγονός, ένα εφετείο της Αθήνας, αθώωσε δύο αστυνομικούς για βασανισμό – ο οποίος σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο σημαίνει πρόκληση μιας σοβαρής παραβίασης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας – δύο Αφγανών που κρατούνταν στο αστυνομικό τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα, τον Δεκέμβριο του 2004. Οι αστυνομικοί είχαν καταδικαστεί από πρωτοβάθμιο δικαστήριο για υποβολή των δύο ανδρών σε βασανιστήρια, συμπεριλαμβανομένης και φάλαγγας, μιας μορφής σωματικής τιμωρίας στην οποία τους χτυπούσαν τα πέλματα, ενώ αυτοί ήταν υπό κράτηση.
Το εφετείο έκανε δεκτή την καταδίκη των δύο αστυνομικών για άσκηση βίας – αλλά όχι για βασανιστήρια – έναντι άλλων πέντε Αφγανών σε ένα άλλο μέρος την ίδια ημέρα. Οι αστυνομικοί φέρεται να κακομεταχειρίστηκαν τους Αφγανούς υπήκοους, σε ένα σπίτι στον Άγιο Παντελεήμονα, ενώ διεξαγόταν έρευνα της αστυνομίας για έναν Αφγανό ο οποίος είχε δραπετεύσει από τις φυλακές. Οι αξιωματικοί έλαβαν ποινές με αναστολή 20 μηνών ο ένας και 25 ο άλλος.
Η αστυνομική βία κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων είναι επίσης ένα πρόβλημα, με ευρέως αναφερόμενα σοβαρά περιστατικά σε διαδηλώσεις στην Αθήνα τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2011, καθώς και τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους. Μόνο μία από τις τέσσερις έρευνες,άνοιξε τον Ιούλιο του 2011 το γραφείο του εισαγγελέα Αθηνών και αφορούσε σε καταγγελίες για υπέρμετρη και αδιάκριτη χρήση βίας της αστυνομίας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης δακρυγόνων, κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης,τον Ιούνιο του 2011.Δύο έρευνες εξακολουθούν να εκκρεμούν, ενώ η μια έκλεισε χωρίς έχουν απαγγελθεί κατηγορίες.
Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει τεκμηριώσει επίσης κακοποιήσεις από όργανα επιβολής του νόμου κατά των μεταναστών και των αιτούντων ασύλου κατά καιρούς. Στο λιμάνι της πόλης της Πάτρας, στα τέλη του 2011, μιλήσαμε με 17 μετανάστες, συμπεριλαμβανομένων 10 ασυνόδευτων παιδιών – δηλαδή, παιδιά που ταξιδεύουν χωρίς τα μέλη της οικογένειας τους – οι οποίοι μας είπαν για κακοποιήσεις από την αστυνομία και το λιμενικό στους δρόμους, κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων σκούπας και κοντά ή και στην περιοχή του λιμανιού κατά τη διάρκεια των προσπαθειών των μεταναστών να φύγουν, ως λαθρεπιβάτες,στην Ιταλία.
Ο Η. Idris, ένας 38χρονος από την Ερυθραία, μου είπε ότι οι αστυνομικοί του επιτέθηκαν κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης σκούπας στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο όπου έμενε με άλλους μετανάστες, λίγες μέρες πριν συναντηθούμε στα τέλη Νοεμβρίου του 2011. «Ζήτησαν τα χαρτιά μου», είπε. «Είπα ότι δεν έχω χαρτιά και στη συνέχεια, με χτύπησαν και μου είπαν να μην έρθω εδώ ξανα. Με χτυπούσαν … Είχα πέσει στο έδαφος και με κλωτσούσαν στα χέρια. Έκλαιγα και όταν έκλαιγα με χτυπούσαν πολύ περισσότερο.»
Ο Idris, όπως και τόσοι άλλοι, δεν ανέφεραν την κακομεταχείριση από την αστυνομία λόγω της έλλειψης πίστης στους θεσμούς και στο σύστημα δικαιοσύνης. Αλλά στην περίπτωση που αναφέρθηκε στην εφημερίδα The Guardian, τα θύματα έχουν καταθέσει μήνυση και ο εισαγγελέας Αθηνών έχει ανοίξει έρευνα. Δεν υπάρχει καμία εσωτερική έρευνα της αστυνομίας, όμως. Ο υπουργός δημόσιας τάξης και προστασίας του πολίτη, Νίκος Δένδιας, δήλωσε ότι τα δικαστήρια χειρίζονται το θέμα και ότι ο ίδιος δεν μπορεί να παρέμβει.
Διεθνές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν επικρίνει την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια για την μη αναγνώριση της σοβαρότητας του προβλήματος της βάναυσης συμπεριφοράς αστυνομικών και έχουν επανειλημμένα προτείνει την δημιουργία ενός αξιόπιστου, ανεξάρτητου και αποτελεσματικού μηχανισμού καταγγελιών της αστυνομίας,ώστε να διερευνώνται οι καταγγελίες κακοποίησης.
Μια νέα υπηρεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη για την αντιμετώπιση των καταγγελιών για ανάρμοστη συμπεριφορά της αστυνομίας δεν έχει λύσει το πρόβλημα. Αν και ιδρύθηκε το 2010, το Γραφείο δεν είναι ακόμη λειτουργικό και έχει περιορισμένη αρμοδιότητα, είναι σε θέση να αποφανθεί μόνο επί του παραδεκτού των καταγγελιών. Επιτρεπόμενες περιπτώσεις θα μεταφερθούν στα πειθαρχικά όργανα των δυνάμεων ασφαλείας για την περαιτέρω έρευνα, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με την ανεξαρτησία των εν λόγω ερευνών.
Κανείς δεν πρέπει να κακοποιείται, ειδικά από τους αστυνομικούς.που είναι επιφορτισμένοι με την προστασία του κοινού. Τα βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης απαγορεύονται και τα θύματα αυτών των παραβιάσεων θα πρέπει να δουν τη δικαιοσύνη να δουλεύει. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα σε όποιον κάνει κατάχρηση εξουσίας, δείχνοντας μηδενική ανοχή για όσους εμπλέκονται σε τέτοιες πράξεις.
Το πρωτοτυπο κειμενο :
http://www.hrw.org
Πηγή
Ως Ελληνίδα που ζεί στο Λονδίνο, ήμουν λυπημένη, αλλά δεν εξεπλάγην,όταν πήρα την Guardian την περασμένη εβδομάδα για να διαβάσω τις ανησυχητικές καταγγελίες ότι η αστυνομία είχε κακοποιήσει διαδηλωτές υπό κράτηση στο αρχηγείο της αστυνομίας στην Αθήνα. Οι ισχυρισμοί, οι οποίοι αρνήθηκαν από την αστυνομία, ήταν ότι οι κρατούμενοι χτυπήθηκαν από αστυνομικούς, τους ανάγκασαν να στέκονται γυμνοί, τους έκαψαν με τσιγάρα, τους έφτυσαν και προσέβαλαν σεξουαλικά μία κρατούμενη.
Δεν εξεπλάγην, όμως, γιατί η αστυνομική βία στην Ελλάδα δεν είναι νέο και η δικαιοσύνη για τα θύματα είναι απατηλή. Από το 2005, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα πέντε φορές για την αποτυχία στην πρόληψη και τιμωρία αστυνομικών για κακοποίηση. Πιο πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2001, το δικαστήριο έκρινε ότι ο βιασμός του Necati Zontul,ενός Τούρκου υπήκοου, με κλομπ από Έλληνα συνοριοφύλακα ανήλθαν ως πράξη των βασανιστηρίου. Ο Zontul πιστεύει ότι ξεχώρισε λόγω του γενετήσιου προσανατολισμού του.
Τον Μάρτιο, περισσότερο από επτά χρόνια μετά το γεγονός, ένα εφετείο της Αθήνας, αθώωσε δύο αστυνομικούς για βασανισμό – ο οποίος σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο σημαίνει πρόκληση μιας σοβαρής παραβίασης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας – δύο Αφγανών που κρατούνταν στο αστυνομικό τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα, τον Δεκέμβριο του 2004. Οι αστυνομικοί είχαν καταδικαστεί από πρωτοβάθμιο δικαστήριο για υποβολή των δύο ανδρών σε βασανιστήρια, συμπεριλαμβανομένης και φάλαγγας, μιας μορφής σωματικής τιμωρίας στην οποία τους χτυπούσαν τα πέλματα, ενώ αυτοί ήταν υπό κράτηση.
Το εφετείο έκανε δεκτή την καταδίκη των δύο αστυνομικών για άσκηση βίας – αλλά όχι για βασανιστήρια – έναντι άλλων πέντε Αφγανών σε ένα άλλο μέρος την ίδια ημέρα. Οι αστυνομικοί φέρεται να κακομεταχειρίστηκαν τους Αφγανούς υπήκοους, σε ένα σπίτι στον Άγιο Παντελεήμονα, ενώ διεξαγόταν έρευνα της αστυνομίας για έναν Αφγανό ο οποίος είχε δραπετεύσει από τις φυλακές. Οι αξιωματικοί έλαβαν ποινές με αναστολή 20 μηνών ο ένας και 25 ο άλλος.
Η αστυνομική βία κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων είναι επίσης ένα πρόβλημα, με ευρέως αναφερόμενα σοβαρά περιστατικά σε διαδηλώσεις στην Αθήνα τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2011, καθώς και τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους. Μόνο μία από τις τέσσερις έρευνες,άνοιξε τον Ιούλιο του 2011 το γραφείο του εισαγγελέα Αθηνών και αφορούσε σε καταγγελίες για υπέρμετρη και αδιάκριτη χρήση βίας της αστυνομίας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης δακρυγόνων, κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης,τον Ιούνιο του 2011.Δύο έρευνες εξακολουθούν να εκκρεμούν, ενώ η μια έκλεισε χωρίς έχουν απαγγελθεί κατηγορίες.
Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει τεκμηριώσει επίσης κακοποιήσεις από όργανα επιβολής του νόμου κατά των μεταναστών και των αιτούντων ασύλου κατά καιρούς. Στο λιμάνι της πόλης της Πάτρας, στα τέλη του 2011, μιλήσαμε με 17 μετανάστες, συμπεριλαμβανομένων 10 ασυνόδευτων παιδιών – δηλαδή, παιδιά που ταξιδεύουν χωρίς τα μέλη της οικογένειας τους – οι οποίοι μας είπαν για κακοποιήσεις από την αστυνομία και το λιμενικό στους δρόμους, κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων σκούπας και κοντά ή και στην περιοχή του λιμανιού κατά τη διάρκεια των προσπαθειών των μεταναστών να φύγουν, ως λαθρεπιβάτες,στην Ιταλία.
Ο Η. Idris, ένας 38χρονος από την Ερυθραία, μου είπε ότι οι αστυνομικοί του επιτέθηκαν κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης σκούπας στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο όπου έμενε με άλλους μετανάστες, λίγες μέρες πριν συναντηθούμε στα τέλη Νοεμβρίου του 2011. «Ζήτησαν τα χαρτιά μου», είπε. «Είπα ότι δεν έχω χαρτιά και στη συνέχεια, με χτύπησαν και μου είπαν να μην έρθω εδώ ξανα. Με χτυπούσαν … Είχα πέσει στο έδαφος και με κλωτσούσαν στα χέρια. Έκλαιγα και όταν έκλαιγα με χτυπούσαν πολύ περισσότερο.»
Ο Idris, όπως και τόσοι άλλοι, δεν ανέφεραν την κακομεταχείριση από την αστυνομία λόγω της έλλειψης πίστης στους θεσμούς και στο σύστημα δικαιοσύνης. Αλλά στην περίπτωση που αναφέρθηκε στην εφημερίδα The Guardian, τα θύματα έχουν καταθέσει μήνυση και ο εισαγγελέας Αθηνών έχει ανοίξει έρευνα. Δεν υπάρχει καμία εσωτερική έρευνα της αστυνομίας, όμως. Ο υπουργός δημόσιας τάξης και προστασίας του πολίτη, Νίκος Δένδιας, δήλωσε ότι τα δικαστήρια χειρίζονται το θέμα και ότι ο ίδιος δεν μπορεί να παρέμβει.
Διεθνές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν επικρίνει την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια για την μη αναγνώριση της σοβαρότητας του προβλήματος της βάναυσης συμπεριφοράς αστυνομικών και έχουν επανειλημμένα προτείνει την δημιουργία ενός αξιόπιστου, ανεξάρτητου και αποτελεσματικού μηχανισμού καταγγελιών της αστυνομίας,ώστε να διερευνώνται οι καταγγελίες κακοποίησης.
Μια νέα υπηρεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη για την αντιμετώπιση των καταγγελιών για ανάρμοστη συμπεριφορά της αστυνομίας δεν έχει λύσει το πρόβλημα. Αν και ιδρύθηκε το 2010, το Γραφείο δεν είναι ακόμη λειτουργικό και έχει περιορισμένη αρμοδιότητα, είναι σε θέση να αποφανθεί μόνο επί του παραδεκτού των καταγγελιών. Επιτρεπόμενες περιπτώσεις θα μεταφερθούν στα πειθαρχικά όργανα των δυνάμεων ασφαλείας για την περαιτέρω έρευνα, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με την ανεξαρτησία των εν λόγω ερευνών.
Κανείς δεν πρέπει να κακοποιείται, ειδικά από τους αστυνομικούς.που είναι επιφορτισμένοι με την προστασία του κοινού. Τα βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης απαγορεύονται και τα θύματα αυτών των παραβιάσεων θα πρέπει να δουν τη δικαιοσύνη να δουλεύει. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα σε όποιον κάνει κατάχρηση εξουσίας, δείχνοντας μηδενική ανοχή για όσους εμπλέκονται σε τέτοιες πράξεις.
Το πρωτοτυπο κειμενο :
http://www.hrw.org
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου