Δυστυχώς και εν μέσω κρίσης, το party καλά κρατεί.

Θα ήθελα να εκφράσω την θλίψη μου από τις αποφάσεις που λαμβάνουν ορισμένοι Αυτοδιοικητικοί συνάδελφοι στο Δήμο Παλλήνης, όπως είναι ο Δήμαρχος και ορισμένοι συνεργάτες του. Και επειδή δεν ασχολούμαι με τα κοινά, έχοντας τη λογική ''δε διάβασα το Μνημόνιο'' και ''mea culpa'', δε μ΄ αρέσει να συγκαλύπτω τα πράγματα, όταν αφορούν δημόσιο χρήμα, που προέρχεται από τα τέλη των δημοτών της πόλης.
Στη σημερινή συνεδρίαση του Δ.Σ. Παλλήνης, η Δημοτική Αρχή εν μέσω κρίσης, αποφάσισε να λαμβάνει μηνιαίο μισθό 700 ευρώ ο Πρόεδρος των ΚΑΠΗ και των Βρεφονηπιακών, 600 ευρώ ο Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής και 500 ευρώ μηνιαίως, ο Αντιπρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου, θέση χωρίς καμία αρμοδιότητα. 
Ντροπή ειλικρινά νοιώθω, τόσο ως νέος άνθρωπος που ασχολείται με την Πολιτική, όσο και ως επιστήμονας που έχει επιλέξει να ασχοληθεί με την επιχειρηματικότητα και την παραγωγή. Τί άραγε να πω στους συνομήλικούς μου, πτυχιούχους και μη, εργαζομένους και μη, για την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη μας, με σχέσεις συμφερόντων, εξαρτήσεων και κυρίως σιωπής που αποσκοπεί στην ισοπεδωτική συγκάλυψη των πραγμάτων.
Το μόνο που μπορώ να αναφέρω είναι μια φράση του Ν. Καζαντζάκη: Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος...
Νεκτάριος Καλαντζής: