Είναι αυτή η ώρα της
νύχτας: η ώρα που οι άνθρωποι αποσύρονται. Αφήνουν πίσω τους τις πόρτες των
μαγαζιών και ξεκλειδώνουν νυσταγμένοι τις πόρτες των σπιτιών τους. Μόνοι ή σε
ζεύγη. Οι σερβιτόροι καθαρίζουν τα καθίσματα και κάνουν ταμείο. Βλέπω
στην πλατεία μια παρέα αδέσποτων. Μια μικρή αγέλη αρσενικών. Ψάχνουν ανάμεσα
στα τραπέζια για φαγητό. Γι’ αυτούς η νύχτα φαίνεται να αρχίζει τώρα.
Διασχίζουν την πλατεία Συντάγματος. Ακολουθώντας τους, βλέπεις την πόλη με άλλα
μάτια. Πολλές φορές απροσδόκητα φιλόξενη κι άλλες φορές αδικαιολόγητα εχθρική.
Πρώτα
απ’ όλα τα αυτοκίνητα. Θανάσιμος κίνδυνος για κάποιον που δεν ξεπερνάει σε ύψος
το μπροστινό φανάρι. Βέβαια οι τετράποδοι είναι έμπειροι περιπατητές.
Χρησιμοποιούν τις διαβάσεις, μαζί με τους πεζούς. Και πάλι όμως, είναι συχνά
επικίνδυνο.
Επειτα
είναι το χαλασμένο φαγητό στα σκουπίδια. Γι’ αυτό προτιμούν «της ώρας».
Κατεβαίνουν προς το Μοναστηράκι με τα πολλά σουβλατζίδικα. Εκεί είναι τυχεροί.
Τα μαγαζιά ανταγωνίζονται το ένα το άλλο στο πιο πλούσιο σουβλάκι.
Οι
άνθρωποι μοιράζονται μαζί τους αρκετές από τις μπουκιές τους. Δυστυχώς με
σάλτσες και πολλά καρυκεύματα για τα γούστα τους. Αλλά δεν είναι και για να
παραπονιούνται κιόλας! Στην πλατεία στο Μοναστηράκι, έχει ακόμα κόσμο, βρίσκουν
φιλικά χάδια και παιχνίδια, με συνοδεία αφρικανικής μουσικής. Εξοικονομούν και
κανένα κομμάτι σοκολάτας από αγκαλιασμένα ζευγαράκια τουριστών που κοιτούν
εκστασιασμένα την Ακρόπολη. Ολα καλά.
Τα
πράγματα δυσκολεύουν όταν μέσα στη βαθιά νύχτα συνεχίζουν προς την Αθηνάς.
Προσπερνούν ανθρώπους διπλωμένους στα δύο, σε εισόδους κτιρίων. Σταματάνε για
λίγο, τους μυρίζουν. Εκείνοι δεν αντιδρούν, βυθισμένοι στα σκοτάδια. Η παρέα
των αδέσποτων τους προσπερνά απογοητευμένη.
Μένουν
για λίγο δίπλα στα ψηλά τακούνια της γυναίκας στη γωνία. Τους αρέσει το δυνατό
άρωμά της. Μια μηχανή με δυνατή εξάτμιση σταματά μπροστά της. Τα τρομάζει,
γαβγίζουν δυνατά, φεύγουν. Κάνουν μια στάση στη Βαρβάκειο αγορά. Βρίσκουν κι άλλους
δικούς τους. Περιμένουν τα φορτηγά, τα εμπορεύματα. Κάτι θα πέσει.
Περιπλανιούνται
στην Ομόνοια. Κάποτε έβρισκαν περισσότερο φαγητό. Τώρα υπάρχουν περισσότεροι
πεινασμένοι άνθρωποι εκεί που ξαγρυπνούν περιμένοντας. Τι άραγε; Κάνουν μια
γύρα στους κοντινούς δρόμους πριν ξημερώσει, πριν ξεκινήσουν τα απορριμματοφόρα
του δήμου.
Χαράζει
η μέρα, κι αυτοί μπαίνουν στη ζεστή συντροφιά των αστέγων της στοάς.
Κουρασμένοι πια, αράζουν «σπίτι». Εχουν λίγη ώρα για να κοιμηθούν. Πριν αρχίσει
η κίνηση, πριν ξεκινήσουν για τον επόμενο αγώνα επιβίωσης στους δρόμους της
πόλης.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου