Δέκα έλληνες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας καλούνται να λύσουν το μυστήριο της εφετινής εξαφάνισης του χαρούμενου εορταστικού κλίματος
Τα εφετινά Χριστούγεννα ήταν αλλιώτικα. Εξ όψεως ήταν λιγότερο λαμπερά στην κυριολεξία. Οι φαντασμαγορικές φωταψίες σε δημόσιο αλλά και σε ιδιωτικό επίπεδο περιορίστηκαν. Τα τραπεζώματα υπερπαραγωγές και τα ταξίδια σε χλιδάτους ορεινούς προορισμούς των περασμένων ετών περιορίστηκαν επίσης: κάτι η οικονομική κρίση και οι περικοπές στο δώρο, κάτι που οι γιορτές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς πέφτουν Σαββατοκύριακο (περικοπές ακόμη και στις εορταστικές αργίες- τυχαίο;).
Γυρίσαμε λίγο προς τα κάτω το ντίμερ της εορταστικής ατμόσφαιρας... όπως Αμερική- πράγμα καλό για το περιβάλλον και για την αισθητική. Ηταν τα Χριστούγεννα λιγότερο καταναλωτικά- πράγμα υγιές επίσης. Μήπως έγιναν περισσότερο πνευματικά, παραδοσιακά, ανθρώπινα, ζεστά, ουσιαστικά; Μάλλον όχι. Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς κυλούν σε κλίμα μουδιασμένο, αμήχανο, μέσα σε μια θλιβερή αβεβαιότητα και εσωστρέφεια. Ποιος εξαφάνισε άραγε το εφετινό Πνεύμα των Χριστουγέννων; Απευθύναμε την ερώτηση σε δέκα έλληνες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, δηλαδή τους καθ΄ ύλην αρμόδιους για την επίλυση μυστηρίων που αφορούν εξαφανίσεις και απαγωγές.
Πέτρος Μαρτινίδης: «Διέφυγε από τη χώρα»
«Κανείς δεν το απήγαγε. Στα αστυνομικά μυθιστορήματα οι απαγωγές είθισται να είναι κίβδηλες. Το ίδιο το θύμα τις οργανώνει συνήθως,για διάφορους λόγους.Εν προκειμένω, εξ ορισμού φιλειρηνικό, το Πνεύμα των Χριστουγέννων είχε κάθε λόγο να διαφύγει από μια χώρα με τόσο αμετανόητη ροπή σε εμφύλιους σπαραγμούς».
Σέργιος Γκάκας: «Ποτέ δεν πίστεψα σε αυτό»
«Εκτιμώ το χιούμορ της ερώτησής σας, αλλά δυστυχώς δεν έχω απάντηση. Βλέπετε, ως εκ γενετής άθεος, ποτέ δεν πίστεψα στην ύπαρξη του Πνεύματος των Χριστουγέννων, του υιού του Θεού και του Θεού του ίδιου. Αν όμως κάποιος πιστεύει στην ύπαρξή τους, ας ερευνήσει στις ερημιές των αστέγων, των πεινασμένων και των αθώων».
Δημήτρης Μαμαλούκας: «Το έφαγαν οι δανειστές»
«Το πτώμα βρισκόταν στη βάση του γκρεμού. Το ελαφρύ χιόνι που έπεφτε το είχε μισοσκεπάσει. Πέφτοντας είχε τσακιστεί πάνω στα βράχια. Φορούσε ακόμα τη στολή του Αγιου Βασίλη. Το αίμα πάνω στο έντονο κόκκινο του υφάσματος έδειχνε μαύρο. Σαν τον ουρανό πάνω από τα κεφάλια μας. “Το πνεύμα είναι, πάμε”, είπε ο υπαστυνόμος. “Του το ΄χα πει ότι θα το έτρωγαν οι δανειστές του”».
Χρύσα Σπυροπούλου: «Το απήγαγε το γράμμα “μ”»
«Δεν απόρησε κανείς όταν ανακοινώθηκε ότι το Πνεύμα των Χριστουγέννων εξαφανίστηκε. Κυκλοφορούσαν φήμες ότι απήχθη από γράμματα:το “ε”, όπως εργασία, το “σ”, όπως συλλογικότητα, το “υ”, όπως υπευθυνότητα. Μερικοί υποστήριζαν ότι για την εξαφάνιση ένοχο είναι το γράμμα “μ”, όπως μνημόνιο. Ενα παιδί υποστήριξε ότι ξέρει πώς θα το βρούνε, γιατί κατέχει το μαγικό γράμμα, το “α”, όπως ανάπτυξη. Στον ουρανό εμφανίστηκε το μήνυμα:“Θα είμαι κοντά σας όσο θα ικανοποιούνται τα γράμματα-απαγωγείς μου:ε, σ, υ!”. Τότε ακούστηκε ένα μακρόσυρτο “α”!».
Ανδρέας Αποστολίδης: «Ερωτηματικό η Λόρα»
«Προβληματίζομαι ανάμεσα στον Μαύρο Πιτ και τη συμμορία του, τον διαβόητο καθηγητή Μοριάρτι, τον ουραγκοτάγκο της οδού Μοργκ ή ακόμη και τον Φιλέα Φογκ, εν αγνοία του, επειδή το ρολόι του πήγαινε λάθος. Το μεγάλο ερωτηματικό για μένα είναι ο ρόλος της Λόρας του Ντμίτρι Ν.».
Φίλιππος Φιλίππου: «Το μαύρο φίδι φταίει»
«Αρχικά, πίστευα πως το έγκλημα το διέπραξε η SΡΕCΤRΕ (Ειδικό Εκτελεστικό για την Αντικατασκοπία, την Τρομοκρατία, την Εκδίκηση και τον Εκβιασμό), η οργάνωση την οποία μάχεται ο Τζέιμς Μποντ. Μα αυτό είναι λογοτεχνία. Τελικά, νομίζω πως για την κλοπή ευθύνεται η Μαύρη Χειρ, ο Ζορό και το Μαύρο Φίδι που θα μας φάει».
Τιτίνα Δανέλλη: «Ενοχος η ανοησία μας»
«Το εξαφάνισε η ανοησία των Ελλήνων και η “καλοσύνη” των ξένων».
Αθηνά Κακούρη: «Εδολοφονήθη; Μακάρι!»
«Εφέτος, λέει, το Πνεύμα των Χριστουγέννων χάθηκε. Εψαξαν στα μαγαζιά και δεν το βρήκαν, έψαξαν στις ταβέρνες, στα ρεβεγιόν, στις κρουαζιέρες, μέχρι και στα φαστφουντάδικα έψαξαν. Ματαίως. Υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότιαπήχθη, ίσως μάλιστα και να εδολοφονήθη. Μακάρι! Γιατί αυτό δεν είναι παρά ένα ψευδεπίγραφο Πνεύμα των Χριστουγέννων. Το γνήσιο ζει και βασιλεύει και βρίσκεται εκεί που ήταν πάντοτε:μακριά από το αχόρταγο “εγώ”, συντροφιά με το παιδίον νέον, εκεί όπου η ψυχή χορταίνει με ταπεινοφροσύνη, με προσφορά, με συμπόνια, με το λίγοπου όμως έρχεται από καρδιάς. Και του χρόνου, όλοι μας γεροί και λίγο πιο συνετοί!».
Πέτρος Μάρκαρης: «Εγινε “Νοέλ-μαϊμού”»
«Οσα χρόνια πίσω κι αν κοιτάξω, θυμάμαι τα Χριστούγεννα ως μια γιορτή της οικογένειας. Μόνο τις τελευταίες τρεις δεκαετίες που ταλαντευόμαστε μεταξύ Βαλκανίων και Ευρώπης, χωρίς να ανήκουμε ουσιαστικά ούτε στο ένα ούτε στην άλλη, μετατρέψαμε τα Χριστούγεννα σε ένα είδος “Νοέλ-μαϊμού”. Συνεπώς, πριν ρωτήσουμε ποιος μας έκλεψε τα Χριστούγεννα, ας αναρωτηθούμε μήπως μέσα στη γενική κρίση αξιών που περνάμεαφαιρέσαμε και από τα Χριστούγεννα την παραδοσιακή τους αξία».
Ρεπορτάζ της Λαμπρινής Κουζέλη στο Βήμα της 30/12/2010
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου