Του ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΤΡΑ*
Αναίμακτα ολοκληρώθηκε η «κρίση» με τους 237 μετανάστες-απεργούς πείνας στη Νομική Σχολή, την Παρασκευή 28 Γενάρη. Η νύχτα των διαψευσμένων τους ονείρων δεν έχει τέλος.
Στο δρόμο προς το κτήριο της Πατησίων, που «μετακόμισαν» για 15 ημέρες, τα δάχτυλά τους σχημάτιζαν το σήμα της νίκης. Στα πρόσωπά τους καθρεφτίζονταν ο πόνος του ξεριζωμού, ο κίνδυνος θανάτου, η απελπισία, η ταπείνωση, η ελπίδα. Σκέφτονταν τους εμπόρους διακινητές της ανθρώπινης δυστυχίας τους, μια αλυσίδα χιλιάδων θανάτων και εγκλημάτων χωρίς τιμωρία, στα βαλτοτόπια του Εβρου και στις βραχονησίδες του Αιγαίου. Πόσον αγώνα χρειάζεται ακόμα η δική τους ελευθερία; Η Ελλάδα δεν βγήκε από την κρίση της πολιτικής αδιαφάνειας. Βουλιάζει. Η κυβέρνηση θεώρησε απειλή τη διεκδίκηση των μεταναστών για μια καλύτερη ζωή, αφού η «δημοκρατία» της σταματάει μπροστά στη θλιβερή πόρτα της εξουσίας. Ο μηδενισμός που εκφράζει η θέση της, φανερώνει το επικίνδυνο πρόσωπό της.
Και να 'ταν μόνο η Αθήνα; Κοντά μας, η Μεσόγειος φλέγεται, η Τυνησία και η Αίγυπτος στέκονται στην κόψη του ξυραφιού, τα σύνορα καταργούνται, τα τείχη και τα συρματοπλέγματα της ντροπής γκρεμίζονται, μυριάδες μεταναστών αναμένονται να 'ρθουν στον «παράδεισο» της Ε.Ε. Η «δημοκρατία» του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και η FRONTEX, όργανα προπαγάνδας του καπιταλισμού, τους περιμένουν.
Με αφορμή το μεταναστευτικό πρόβλημα, οι ντόπιοι ασυλοφάγοι κινούνται προς την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Ηδη, η Ν.Δ. κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή, με το χαρακτήρα κατεπειγόντος. Μαζί τους, όλα τα «δημοκρατικά» ΜΜΕ αναλώνονται στην επαίσχυντη προβολή τής μη αναγκαιότητας ύπαρξης του ασύλου, ξεχνώντας προκλητικά τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, των φυλακισμένων, του περιβάλλοντος, της ανεργίας, της πείνας. Οι κυβερνώντες μετατοπίζουν το ενδιαφέρον του λαού για το άσυλο, παρουσιάζοντας τους μετανάστες απεργούς πείνας ως επικίνδυνους εγκληματίες για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Η ιδεολογικοί και τηλεοπτικοί παπαγάλοι της τρόικας ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑΟΣ βρήκαν την ευκαιρία για αισχρή αμφισβήτηση του πανεπιστημιακού άβατου.
Το άσυλο, ως κομμάτι της ακαδημαϊκής παράδοσης και στοιχείο προστασίας κοινωνικών ελευθεριών, χρησιμοποιείται ανεπιτυχώς ως άλλοθι, για να ξεχάσουμε τις πραγματικές ανάγκες του λαού, γι' αυτό και μόνο κατάπτυστη πρέπει να θεωρηθεί η προβοκατόρικη απόφαση των πρυτανικών αρχών για την άρση του.
Ο νόμος για το άσυλο (3549/2007) δεν έχει πρόβλημα, το θέμα είναι πώς τον χειρίζονται η κυβέρνηση και οι πρυτανικές αρχές.
Η υπόθεση των μεταναστών της Νομικής ήταν η αφορμή για να τεθούν σε κίνηση τα συντηρητικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας ενάντια στο ακαδημαϊκό άσυλο.
Σήμερα, δεξιά κόμματα και γνωστά «σοσιαλιστικά» πολιτικά στελέχη ζητούν επιτακτικά την κατάργησή του. Θλίβεται κανείς με τις φωνές μίσους που ακούγονται. Είναι η αποθέωση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, με άξονα το μικροκομματικό κέρδος. Το πρόβλημα των τελευταίων ημερών σε λίγο θα ξεχαστεί. Ομως, οι εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες θα είναι ακόμα εδώ. Αύριο, σαν αγριεμένα κύματα, θα εισχωρούν στον ψευτογυαλισμένο κόσμο μας. Μπορεί ο πρώτος γύρος να έληξε ανώδυνα, σύντομα όμως θα υπάρξει και δεύτερος, εξεγερτικός.
Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε πρόσφατα Ελλάδα και Βέλγιο ως ανασφαλή κράτη για την υποδοχή μεταναστών και αιτούντων άσυλο. Σ' αυτό αναζητούν προστασία εκείνοι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, λόγω πολεμικών συρράξεων ή διώξεων που έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους, αλλά και για μια άλλη σειρά λόγων που προβλέπει η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ιδιοι μ' αυτούς είναι και οι μετανάστες-απεργοί πείνας της Νομικής. Τα πρόσφατα λόγια του Μανώλη Γλέζου αντηχούν ακόμη στα αυτιά μου: «Το πανεπιστημιακό άσυλο καθιερώθηκε, ιδιαίτερα μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όχι μόνο ως χώρος ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αλλά ως άσυλο-προσφυγή κάθε αδικημένου».
* Πρόεδρος της ΜΚΟ «Δικηγόροι Χωρίς Σύνορα»
Πηγή
Στο δρόμο προς το κτήριο της Πατησίων, που «μετακόμισαν» για 15 ημέρες, τα δάχτυλά τους σχημάτιζαν το σήμα της νίκης. Στα πρόσωπά τους καθρεφτίζονταν ο πόνος του ξεριζωμού, ο κίνδυνος θανάτου, η απελπισία, η ταπείνωση, η ελπίδα. Σκέφτονταν τους εμπόρους διακινητές της ανθρώπινης δυστυχίας τους, μια αλυσίδα χιλιάδων θανάτων και εγκλημάτων χωρίς τιμωρία, στα βαλτοτόπια του Εβρου και στις βραχονησίδες του Αιγαίου. Πόσον αγώνα χρειάζεται ακόμα η δική τους ελευθερία; Η Ελλάδα δεν βγήκε από την κρίση της πολιτικής αδιαφάνειας. Βουλιάζει. Η κυβέρνηση θεώρησε απειλή τη διεκδίκηση των μεταναστών για μια καλύτερη ζωή, αφού η «δημοκρατία» της σταματάει μπροστά στη θλιβερή πόρτα της εξουσίας. Ο μηδενισμός που εκφράζει η θέση της, φανερώνει το επικίνδυνο πρόσωπό της.
Και να 'ταν μόνο η Αθήνα; Κοντά μας, η Μεσόγειος φλέγεται, η Τυνησία και η Αίγυπτος στέκονται στην κόψη του ξυραφιού, τα σύνορα καταργούνται, τα τείχη και τα συρματοπλέγματα της ντροπής γκρεμίζονται, μυριάδες μεταναστών αναμένονται να 'ρθουν στον «παράδεισο» της Ε.Ε. Η «δημοκρατία» του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και η FRONTEX, όργανα προπαγάνδας του καπιταλισμού, τους περιμένουν.
Με αφορμή το μεταναστευτικό πρόβλημα, οι ντόπιοι ασυλοφάγοι κινούνται προς την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Ηδη, η Ν.Δ. κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή, με το χαρακτήρα κατεπειγόντος. Μαζί τους, όλα τα «δημοκρατικά» ΜΜΕ αναλώνονται στην επαίσχυντη προβολή τής μη αναγκαιότητας ύπαρξης του ασύλου, ξεχνώντας προκλητικά τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, των φυλακισμένων, του περιβάλλοντος, της ανεργίας, της πείνας. Οι κυβερνώντες μετατοπίζουν το ενδιαφέρον του λαού για το άσυλο, παρουσιάζοντας τους μετανάστες απεργούς πείνας ως επικίνδυνους εγκληματίες για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Η ιδεολογικοί και τηλεοπτικοί παπαγάλοι της τρόικας ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑΟΣ βρήκαν την ευκαιρία για αισχρή αμφισβήτηση του πανεπιστημιακού άβατου.
Το άσυλο, ως κομμάτι της ακαδημαϊκής παράδοσης και στοιχείο προστασίας κοινωνικών ελευθεριών, χρησιμοποιείται ανεπιτυχώς ως άλλοθι, για να ξεχάσουμε τις πραγματικές ανάγκες του λαού, γι' αυτό και μόνο κατάπτυστη πρέπει να θεωρηθεί η προβοκατόρικη απόφαση των πρυτανικών αρχών για την άρση του.
Ο νόμος για το άσυλο (3549/2007) δεν έχει πρόβλημα, το θέμα είναι πώς τον χειρίζονται η κυβέρνηση και οι πρυτανικές αρχές.
Η υπόθεση των μεταναστών της Νομικής ήταν η αφορμή για να τεθούν σε κίνηση τα συντηρητικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας ενάντια στο ακαδημαϊκό άσυλο.
Σήμερα, δεξιά κόμματα και γνωστά «σοσιαλιστικά» πολιτικά στελέχη ζητούν επιτακτικά την κατάργησή του. Θλίβεται κανείς με τις φωνές μίσους που ακούγονται. Είναι η αποθέωση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, με άξονα το μικροκομματικό κέρδος. Το πρόβλημα των τελευταίων ημερών σε λίγο θα ξεχαστεί. Ομως, οι εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες θα είναι ακόμα εδώ. Αύριο, σαν αγριεμένα κύματα, θα εισχωρούν στον ψευτογυαλισμένο κόσμο μας. Μπορεί ο πρώτος γύρος να έληξε ανώδυνα, σύντομα όμως θα υπάρξει και δεύτερος, εξεγερτικός.
Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε πρόσφατα Ελλάδα και Βέλγιο ως ανασφαλή κράτη για την υποδοχή μεταναστών και αιτούντων άσυλο. Σ' αυτό αναζητούν προστασία εκείνοι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, λόγω πολεμικών συρράξεων ή διώξεων που έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους, αλλά και για μια άλλη σειρά λόγων που προβλέπει η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ιδιοι μ' αυτούς είναι και οι μετανάστες-απεργοί πείνας της Νομικής. Τα πρόσφατα λόγια του Μανώλη Γλέζου αντηχούν ακόμη στα αυτιά μου: «Το πανεπιστημιακό άσυλο καθιερώθηκε, ιδιαίτερα μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όχι μόνο ως χώρος ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αλλά ως άσυλο-προσφυγή κάθε αδικημένου».
* Πρόεδρος της ΜΚΟ «Δικηγόροι Χωρίς Σύνορα»
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου