Της ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ
Ενα από τα βασικά καθήκοντα του κράτους είναι η διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Αυτό καμία κυβέρνηση δεν το φρόντισε ικανοποιητικά, από καταβολής ελληνικού κράτους, με αποτέλεσμα τη μακροχρόνια οικοδόμηση μιας χώρας-χαβούζας. Πάντα νόμοι που δεν εφαρμόζονται, ανεπαρκείς έλεγχοι, μεγάλα περιθώρια για τους ασυνείδητους να δράσουν.
Προχειροστημένες μονάδες παραγωγής χωρίς προδιαγραφές ξεφορτώνονται χρόνια τώρα τα απόβλητά τους σε «Μαύρες Ωρες» και «Ασωπούς», σε πίσω αυλές, παλιά λατομεία, αλάνες, εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις, χωράφια ή απλά στον... δρόμο. Στις οδούς Δραγατσανίου, Νικολαδίου, Αγίου Φιλίππου και Βασιλαδίου γωνία, στα Καμίνια, για παράδειγμα. Οι αρχές γνώριζαν, αλλά δεν είχαν χρήματα να απομακρύνουν τα βαρέλια με τα τοξικά, που κάποιος απλώς άφησε στο οδόστρωμα. Επενέβη ο Συνήγορος του Πολίτη (που κατά την έρευνα επιβεβαίωσε το μέγεθος και τη συχνότητα του φαινομένου) και τελικά το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ενέκρινε τις αναγκαίες πιστώσεις, 450.000 ευρώ, και το συμβάν ενδεχομένως θα λήξει. Οχι όμως και το πολυσυζητημένο πρόβλημα (διαχείριση τοξικών αποβλήτων).
Οι ειδικοί χώροι εναπόθεσης αυτού του είδους λυμάτων, οι βιολογικοί καθαρισμοί για βιομηχανικά απόβλητα, τα φίλτρα στις βιομηχανίες, η σχολαστική περισυλλογή τοξικών, οι συνεχείς έλεγχοι σε νερό, έδαφος, αέρα και εδώδιμα αποτελούν υπόθεση της περασμένης τριακονταετίας για τα ανεπτυγμένα κράτη. Τώρα δοκιμάζουν και εφαρμόζουν πράσινες τεχνολογίες. Εμείς έχουμε εγκαταλείψει τις δομές μας ουσιαστικά στην προβιομηχανική εποχή. Δεν έχει σημασία τι λέμε θεωρητικά. Αν έχουμε νόμους, μηχανισμούς, όργανα, οι σποραδικές κυρώσεις κοστίζουν λιγότερο από τη λήψη μέτρων.
Εν έτει 2012, η ελεύθερη απόρριψη απορριμμάτων (ιδίωμα του υπανάπτυκτου) εξακολουθεί να είναι δημοφιλής ανάμεσα σε πολίτες, επιχειρηματίες, τοπικούς άρχοντες, κρατικούς λειτουργούς. Διότι, αν ορισμένοι πολίτες εκπαραθυρώνουν από το αυτοκίνητό τους ό,τι τους είναι άχρηστο, αν κάποιος σφαγέας, βυρσοδέψης, βιοτέχνης, βιομήχανος παροχετεύει τα ανεπεξέργαστα απόβλητά του όπου τον βολεύει, το ίδιο κάνουν αρκετοί δήμοι με τα σκουπίδια τους και τα λύματα των επιχειρήσεών τους, όπως και το κράτος – θυμηθείτε το κλοφέν στους διαδρόμους των υπουργείων...
Η ευθύνη των ιθυνόντων, που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια τα στραβά μάτια, διότι «έτσι δούλευε το σύστημα» (έδιναν «ελευθέρας» και έπαιρναν εξουσία), είναι τεράστια. Εκαναν το αδιανόητο, το εξωφρενικό (να μη γνωρίζει η συντεταγμένη πολιτεία πώς ακριβώς λειτουργεί μια μονάδα και τι κάνει με τα απόβλητά της) κάτι απερίγραπτα αναμενόμενο, μέχρι απελπισίας τυπικό. Τώρα που σχεδόν όλες οι δομές, χωρίς πόρους, σταδιακά καταρρέουν, δεν είναι απίθανο να δούμε βαρέλια με τοξικά όχι μόνο στα Καμίνια ή στον Ασπρόπυργο, αλλά και στην Ομόνοια ή στο Σύνταγμα...
Πηγή
Προχειροστημένες μονάδες παραγωγής χωρίς προδιαγραφές ξεφορτώνονται χρόνια τώρα τα απόβλητά τους σε «Μαύρες Ωρες» και «Ασωπούς», σε πίσω αυλές, παλιά λατομεία, αλάνες, εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις, χωράφια ή απλά στον... δρόμο. Στις οδούς Δραγατσανίου, Νικολαδίου, Αγίου Φιλίππου και Βασιλαδίου γωνία, στα Καμίνια, για παράδειγμα. Οι αρχές γνώριζαν, αλλά δεν είχαν χρήματα να απομακρύνουν τα βαρέλια με τα τοξικά, που κάποιος απλώς άφησε στο οδόστρωμα. Επενέβη ο Συνήγορος του Πολίτη (που κατά την έρευνα επιβεβαίωσε το μέγεθος και τη συχνότητα του φαινομένου) και τελικά το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ενέκρινε τις αναγκαίες πιστώσεις, 450.000 ευρώ, και το συμβάν ενδεχομένως θα λήξει. Οχι όμως και το πολυσυζητημένο πρόβλημα (διαχείριση τοξικών αποβλήτων).
Οι ειδικοί χώροι εναπόθεσης αυτού του είδους λυμάτων, οι βιολογικοί καθαρισμοί για βιομηχανικά απόβλητα, τα φίλτρα στις βιομηχανίες, η σχολαστική περισυλλογή τοξικών, οι συνεχείς έλεγχοι σε νερό, έδαφος, αέρα και εδώδιμα αποτελούν υπόθεση της περασμένης τριακονταετίας για τα ανεπτυγμένα κράτη. Τώρα δοκιμάζουν και εφαρμόζουν πράσινες τεχνολογίες. Εμείς έχουμε εγκαταλείψει τις δομές μας ουσιαστικά στην προβιομηχανική εποχή. Δεν έχει σημασία τι λέμε θεωρητικά. Αν έχουμε νόμους, μηχανισμούς, όργανα, οι σποραδικές κυρώσεις κοστίζουν λιγότερο από τη λήψη μέτρων.
Εν έτει 2012, η ελεύθερη απόρριψη απορριμμάτων (ιδίωμα του υπανάπτυκτου) εξακολουθεί να είναι δημοφιλής ανάμεσα σε πολίτες, επιχειρηματίες, τοπικούς άρχοντες, κρατικούς λειτουργούς. Διότι, αν ορισμένοι πολίτες εκπαραθυρώνουν από το αυτοκίνητό τους ό,τι τους είναι άχρηστο, αν κάποιος σφαγέας, βυρσοδέψης, βιοτέχνης, βιομήχανος παροχετεύει τα ανεπεξέργαστα απόβλητά του όπου τον βολεύει, το ίδιο κάνουν αρκετοί δήμοι με τα σκουπίδια τους και τα λύματα των επιχειρήσεών τους, όπως και το κράτος – θυμηθείτε το κλοφέν στους διαδρόμους των υπουργείων...
Η ευθύνη των ιθυνόντων, που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια τα στραβά μάτια, διότι «έτσι δούλευε το σύστημα» (έδιναν «ελευθέρας» και έπαιρναν εξουσία), είναι τεράστια. Εκαναν το αδιανόητο, το εξωφρενικό (να μη γνωρίζει η συντεταγμένη πολιτεία πώς ακριβώς λειτουργεί μια μονάδα και τι κάνει με τα απόβλητά της) κάτι απερίγραπτα αναμενόμενο, μέχρι απελπισίας τυπικό. Τώρα που σχεδόν όλες οι δομές, χωρίς πόρους, σταδιακά καταρρέουν, δεν είναι απίθανο να δούμε βαρέλια με τοξικά όχι μόνο στα Καμίνια ή στον Ασπρόπυργο, αλλά και στην Ομόνοια ή στο Σύνταγμα...
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου