Εκατοντάδες πολίτες, έχοντας απέναντί τους ΜΑΤ, παλεύουν πια, εντός κι εκτός δικαστικών αιθουσών, να αποτρέψουν τους πλειστηριασμούς, οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις αφορούν ακόμη και την πρώτη κατοικία. Και δεν πρόκειται, ως επί το πλείστον, για βίλες «στρατηγικών κι αμετανόητων κακοπληρωτών» στην Εκάλη ή τη Φιλοθέη. Αντίθετα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, όσα «βγαίνουν στο σφυρί» κατά βάση αφορούν ακίνητα σε λαϊκές συνοικίες της Αθήνας, όπως η Νίκαια, το Περιστέρι και το Λαύριο, ενώ κάτι αντίστοιχο ισχύει και στην υπόλοιπη Ελλάδα (όπως μαρτυρούν και τα πρόσφατα γεγονότα στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης).
Η αλήθεια είναι πως, σε αυτήν την υπόθεση, από αλλού το περιμέναμε κι από αλλού μας ήρθε. Κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Σαμαρά, όπως ο Μάκης Βορίδης (κι όχι μόνο), είχαν κατά καιρούς ταχθεί ανοιχτά υπέρ των πλειστηριασμών ακόμη και της πρώτης κατοικίας σε περιπτώσεις που κάποιος αδυνατούσε να ανταποκριθεί στο δάνειό του. Άλλωστε, οι (ομόσταβλοι του Αντώνη Σαμαρά εντός του Λαϊκού Κόμματος) Ραχόι και Πάσος Κοέλιο, έχοντας προχωρήσει σε Ισπανία και Πορτογαλία αντίστοιχα σε δεκάδες χιλιάδες εξώσεις πολιτών προκειμένου να περάσουν τα σπίτια τους στα χέρια τραπεζών, θα μπορούσαν πιθανότατα να προσφέρουν απλόχερα την απαραίτητη «τεχνογνωσία».
Παρ’ όλα αυτά, τελικώς ήταν η κυβέρνηση Τσίπρα που ήρθε να βάλει την υπογραφή της στο «ξεκλείδωμα» της όλης διαδικασίας. Δε χρειάζεται νομίζω να σταθούμε ιδιαίτερα στις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και στα συνθήματα για «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».
Αντίθετα, μάλλον αξίζει να κάνουμε μια αναφορά στιςκυβερνητικές δεσμεύσεις για προστασία της πρώτης κατοικίας, ιδιαίτερα όσον αφορά στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Γίνεται πια σαφές πως ουσιαστική προστασία δεν υπάρχει, καθώς, όπως αποδεικνύεται, είναι δεκάδες χιλιάδες εκείνοι δανειολήπτες που δεν είχαν καν τα χρήματα να ενταχθούν στις ισχύουσες ευνοϊκές ρυθμίσεις, όπως ο νόμος Κατσέλη. Κι αυτό είναι κάτι που μια κυβέρνηση, η οποία δηλώνει πως εμφορείται από «ταξική μεροληψία», μάλλον όφειλε να το λάβει σοβαρά υπόψη.
Σε κάθε περίπτωση, είναι εμφανές πως βρισκόμαστε στην απαρχή μιας καθόλου ευχάριστης κατάστασης. Άλλωστε, ακόμη δεν έχουν πιάσει καλά-καλά δουλειά τα «κοράκια» των λεγόμενων distress fund. Πρόκειται για τις ίδιες ακριβώς εταιρίες που ανέλαβαν το αντίστοιχο «θεάρεστο έργο» σε Ισπανία και Πορτογαλία. Και με δεδομένη την παρουσία τους, μοιάζει απίθανο να μη δούμε κάποια στιγμή και στην Ελλάδα τις εικόνες ντροπής που παρατηρούσαμε πριν από λίγα χρόνια στις γειτονιές των χωρών της Ιβηρικής.
Από την άλλη, καλό θα ήταν να γνωρίζουν οι κυβερνώντες πως η εξάπλωση της επιδημίας των πλειστηριασμών, για την οποία οι ίδιοι (όπως κι αν το δει κανείς) είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι, πιθανότατα είναι ένα πρόβλημα πολύ πιο δυσεπίλυτο από όλα όσα έχουν αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα. Θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει μέχρι κι ανυπέρβλητο. Με άλλα λόγια, αν κάτι μπορεί άμεσα να «ρίξει» την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, αυτό έχει σίγουρα να κάνει με το γεγονός πως επιτρέπει ακόμη κι η μικρή ιδιοκτησία αγόγγυστα να γίνεται λεία για τα πάσης φύσεως «κοράκια». Κάπως έτσι ίσως να αντιληφθούν, έστω κι αργά, στο Μέγαρο Μαξίμου πως η κοινωνική πραγματικότητα αποτελεί μια σταθερά, την οποία απλά δε γίνεται να παραβλέπεις.
.eklogika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου