Η εγκληματική παραβίαση της ΛΕΑ

Προτού γνωστοποιήσω, σε όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, τι σημαίνει ΛΕΑ θέλω να επισημάνω ότι αν κάποιος είναι οδηγός και δεν γνωρίζει τι σημαίνει ΛΕΑ δεν ξέρει την τύφλα του.  ΛΕΑ λοιπόν σημαίνει Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης. Πρόκειται για μία μικρότερη σε πλάτος λωρίδα κυκλοφορίας που βρίσκεται στο δεξί μέρος των αυτοκινητόδρομων.

Η οδήγηση σε αυτήν την λωρίδα, σύμφωνα με τον Κ.Ο.Κ. (τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας για όσους δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ούτε αυτό), απαγορεύεται σε όλα τα οχήματα πλην των οχημάτων επείγουσας ανάγκης, δηλαδή στο Ε.Κ.Α.Β., στην Πυροσβεστική και στην Τροχαία. Χρησιμοποιείται για στάση συμβατικών οχημάτων μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, ήτοι σε περίπτωση βλάβης του οχήματός μας, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (όχι για να μιλήσουμε στο κινητό ή για να κάνουμε τσιγάρο) και σε περίπτωση που μας σταματήσει η Τροχαία.

Αυτή λοιπόν είναι η χρησιμότητα της ΛΕΑ. Κάποιοι ήδη θα γελάτε και θα σκέφτεστε, ξέρουμε μια χαρά τι είναι. Κι εγώ ξέρω ότι το ξέρετε αλλά μπορείτε να μου απαντήσετε γιατί παρόλα αυτά κάποιοι οδηγείτε σε αυτήν την λωρίδα; Γιατί οδηγώντας στην εθνική οδό προσπερνάτε απ’ αυτήν; Γιατί εφόσον υπάρχει μποτιλιάρισμα επιλέγετε να κινηθείτε σε αυτήν; Τι νομίζετε ότι κάνετε με αυτή σας την πράξη; Τίποτε περισσότερο από το να αποδεικνύετε πόσο ηλίθιοι είσαστε και να επιβεβαιώνετε για άλλη μία φορά ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται από πουθενά και φταίει το ανθρώπινο δυναμικό της γι’ αυτό, μη γελιόμαστε. Γιατί φίλοι μου τα μικρά πράγματα κάνουν τα μεγάλα. Γιατί ο χαρακτήρας μας αναδεικνύεται ακόμη και απ’ αυτά τα (καθόλου) μικρά πράγματα.

Βέβαια θα μου πείτε για ποιους δρόμους μιλάμε, από άποψη οδηγικής ασφάλειας. Σαφώς και οι εθνικές οδοί της χώρας μας είναι πανάθλιες από κάθε άποψη, από το οδόστρωμα μέχρι τα όρια κυκλοφορίας. Μην μιλήσουμε για το αντίτιμο των διοδίων που καλούμαστε να πληρώσουμε γι’ αυτούς τους δρόμους. Όπως επίσης μην μιλήσουμε και για την εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας στο θέμα της οδικής ασφάλειας και για τον τρόπο που δίνονται τα διπλώματα οδήγησης.

Ενδεικτικά θα αναφέρω την περίπτωση του Mark Webber (πιλότος της Formula 1) ο οποίος στις 31 Μαΐου 2007 ήρθε στην Ελλάδα για ένα διαφημιστικό show. Όταν το αυτοκίνητο που τον μετέφερε πέρασε τα όρια της Κορίνθου και μπήκε στο τότε δρόμο προς Πάτρα, που τον επονομάζαμε εθνική οδό, ζήτησε από τον οδηγό που τον μετέφερε να μείνει πίσω από ένα λεωφορείο για να νιώθει στοιχειωδώς προστατευμένος. Εννοείται ότι απαίτησε και επέστρεψε στην Αθήνα με ελικόπτερο. Όλα αυτά είναι γνωστά και κατανοητά. Αυτούς τους δρόμους όμως έχουμε και σε αυτούς επιβάλλεται να κινούμαστε με ασφάλεια.

Στην ΛΕΑ ξανά. Όλοι εσείς που βλακωδώς οδηγείτε στην ΛΕΑ έχετε σκεφτεί ότι ενδεχομένως μπορεί να εμπλακείτε και εσείς οι ίδιοι σε κάποιο ατύχημα και να έχετε ανάγκη από άμεση βοήθεια; Ότι μπορεί να φύγει από την ζωή κάποιος δικός σας άνθρωπος, ή και εσείς οι ίδιοι, επειδή πολύ απλά κάποιοι ασυνείδητοι οδηγούν σε αυτήν την λωρίδα και εμποδίζουν το ασθενοφόρο και την Πυροσβεστική να προσεγγίσουν το σημείο του ατυχήματος; Ότι μπορεί να μείνετε ανάπηροι μια ζωή; Προφανώς και δεν τα έχετε σκεφτεί όλα αυτά μιας και σε αυτήν τη χώρα δεν μας νοιάζει για τίποτε μέχρι το κακό να χτυπήσει την πόρτα μας. Αν συμβεί όμως κάτι τέτοιο θα ωρύεστε βρίζοντας τους μαλάκες τους Ελληνάρες που δεν σέβονται τίποτε. Πριν τους βρίσετε όμως σκεφτείτε τι κάνετε εσείς και πόσο αδιάφοροι είσαστε για τις ζωές των συνανθρώπων σας, αλλά και της δικής σας, γιατί πέραν της ηλιθιότητας μιλάμε και για αδιαφορία. Αυτή η λογική πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή γιατί μόνο ως εγκληματική και απάνθρωπη μπορεί να χαρακτηριστεί. Συμπερασματικά, αφήνουμε την ΛΕΑ ανοιχτή – προσβάσιμη για περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Από την άλλη θα μου πείτε που είναι η Τροχαία εθνικών οδών; Πουθενά λέω εγώ. Πριν κάποια χρόνια έκανα ερώτηση επ’ αυτού και η απάντηση ήταν ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τον ανεφοδιασμό των περιπολικών (η εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας που λέγαμε – για χρήση χημικών όμως από την αστυνομία έχουν χρήματα). Αν περιμένουμε όμως φίλοι μου οδηγοί να μας συνετίσει η Τροχαία το έχουμε χάσει το παιχνίδι. Όσοι είναι κάτοχοι διπλώματος οδήγησης θαρρώ ότι έχουν περάσει την ηλικία του να παίζουν…κλέφτες και αστυνόμοι. Από την άλλη ευτυχώς που υπάρχουν και οι φωτεινές πινακίδες που φωνάζουν…μην οδηγείτε στην ΛΕΑ αλλά μάλλον δεν είναι τόσο φωτεινές όσο προσδοκούσαν.

Λύση σίγουρα δεν αποτελεί ούτε η αφαίρεση πινακίδων ούτε τα πρόστιμα ούτε και η αφαίρεση του διπλώματος οδήγησης μιας και είναι πολλοί που δεν θα πτοηθούν απ’ όλα αυτά. Μια καλή λύση θα ήταν η εκμάθηση των κανόνων οδικής συμπεριφοράς από μικρή ηλικία, από τότε δηλαδή που χτίζουμε τον χαρακτήρα μας.

Μην ξεχνάμε επίσης ότι ο πολιτισμός και η παιδεία ενός λαού αντικατοπτρίζεται και στον τρόπο οδήγησής του και στην Ελλάδα είμαστε παντελώς ηλίθιοι, άσχετοι και ανισόρροποι (συνολικά μιλώντας). Ομολογώ ότι σας φοβάμαι πολύ όλους εσάς εκεί έξω, με τρομάζετε με την αδιαφορία σας και την αμάθειά σας. Οι δρόμοι δεν είναι ειδικές διαδρομές και δεν χρειάζεται να φοράμε ζώνη έξι σημείων και κράνος για να επιβιώσουμε.

Κλείνοντας θέλω να επιστήσω την προσοχή σας σε κάτι που ακούγεται κοινότυπο αλλά πιστέψτε με είναι πολύ σημαντικό. Ζώνη (και στο πίσω κάθισμα)  και κράνος σώζουν ζωές.

Εύχομαι καλή και ασφαλής επιστροφή σε όλους μας.

Μαρία Σταυροπούλου

Κοινωνική λειτουργός, συγγραφέας των βιβλίων «ψάχνοντας ανθρώπους» και «Η πολυθρόνα»