Η κατάσχεση έρχεται στο τέλος.

Ενας διευθυντής τράπεζας ανακοινωνει σε έναν φτωχό που δεν έχει να πληρώσει τη δόση του ότι το δάνειο του κτύπησε και θα του κατάσχουν το σπίτι.
“Η τράπεζα ποτέ δε χάνει“, του λέει μισοεπίσημα μισοαπολαμβάνοντας το.
Βγαίνοντας απο την τράπεζα εκείνη τη μέρα ο θυελλώδης βοριάς παρασύρει ενα κεραμίδι το οποίο πέφτει με όλη του τη φόρα ακριβώς δίπλα στον διευθυντή. “Ούφ παρατρίχα, ευχαριστώ Θεέ μου” αναστενάζει εκείνος με ανακούφιση.
Προχωρόντας για το αυτοκίνητο του ένας μπεκρής παραπατάει στο δρόμο, ενα αυτοκίνητο για να τον αποφύγει στραβοτιμονιάζει με όλη την ταχύτητα και περνόντας ξυστά απο τον διευθυντή, τρακάρει σε μια κολώνα της ΔΕΗ. “Ουφ” αναστενάζει πάλι ο διευθυντής, “μεγάλος είσαι Θεέ μου”.
Εκείνη τη στιγμή πατάει κάτι λάσπες γλυστράει και πέφτει μέσα σε ενα μεγάλο χαντάκι τρία μέτρα βάθος που έχει ανοίξει ο δήμος για επίσκευή των αποχετευτικών αγωγών. Δεν σκοτώνεται όμως απο την πτωση και ανοίγει το στόμα του για να δοξάσει το Θεό για άλλη μια φορά που τον έσωσε. Τότε μια σωλήνα που έχει επίσης παρασυρθεί απο την πτώση του, καρφώνεται μέσα στο στόμα του και βγαίνει απο το πίσω μέρος του κρανίου του.
Βλεποντας μια τελευταία λάμψη πριν εγκαταλείψει τον ματαιο ετούτο κόσμο ο τραπεζίτης ακούει μια φωνή:
Θάνατος σε δόσεις ανόητε. Η κατάσχεση έρχεται στο τέλος…
freepen.gr