Θηλαστικά κολυμπούν υπό τον κίνδυνο θανάτωσης στις ελληνικές θάλασσες

Υπό εξαφάνιση στις ελληνικές θάλασσες δεν είναι μόνον η μεσογειακή φώκια. Κινδυνεύουν επίσης ο φυσητήρας, το κοινό δελφίνι, η φώκαινα, το ρινοδέλφινο, το ζωνοδέλφινο και το σταχτοδέλφινο. Ο θάνατος πολλών θαλάσσιων θηλαστικών στις ελληνικές θάλασσες, οφείλεται αποδεδειγμένα σε ανθρωπογενείς παράγοντες, σύμφωνα με την IVCN.


Μέλος της IVCN, του μεγαλύτερου παγκόσμιου οργανισμού για την προστασία της φύσης, είναι και η Μom, η οποία σε συνεργασία με την WWF-Ελλάς, το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος» και το Tethys, συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Θάλασσα». Στόχος του προγράμματος, το οποίο θα διαρκέσει 40 μήνες, είναι να καθιερωθεί στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας η ανάγκη για προστασία των θαλάσσιων θηλαστικών, όπως αναφέρεται στην «Ελευθεροτυπία».




Σύμφωνα με την οργάνωση Mom, «Η τυχαία αιχμαλωσία σε αλιευτικά εργαλεία αντιπροσωπεύει το 23% των θανάτων μεσογειακών φωκών. Και το 27% της θνησιμότητας αφορά περιστατικά ηθελημένης θανάτωσης. Επιπροσθέτως, τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχουν βρεθεί νεκρά στις ελληνικές ακτές 1.460 θαλάσσια θηλαστικά. Για 147 έχει αποδειχτεί ότι ο θάνατός τους οφειλόταν σε ανθρωπογενείς παράγοντες. Συγκεκριμένα, 106 δελφίνια βρέθηκαν νεκρά εξαιτίας της εμπλοκής τους σε αλιευτικά εργαλεία. Για 40 από αυτά η αιτία θανάτου ήταν ηθελημένη θανάτωση».


Όμως, «η πλειονότητα της ελληνικής κοινής γνώμης αγνοεί όχι μόνο τη σπουδαιότητα αλλά ακόμα και την ύπαρξη των θαλάσσιων θηλαστικών στη χώρα μας». Για να μην αναφερθούμε στις περιπτώσεις ηθελημένης θανάτωσης.
Συνολικά οι ελληνικές θάλασσες φιλοξενούν μόνιμα: τη μεσογειακή φώκια (Monachus monachus), το ζωνοδέλφινο (Stenella coeruleoalba), το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus), το κοινό δελφίνι (Delphinus delphis), το ζιφιό (Ziphius cavirostris), το φυσητήρα (Physeter macrocephalus), το σταχτοδέλφινο (Grampus griseus), τη φώκαινα (Phocoena phocoena) και την πτεροφάλαινα (Balaenoptera physalus).


Πηγή