«Η αρχική αντίδραση των παγκόσμιων ηγετών στην κρίση του 2008 ήταν η σωστή, καθώς προσπάθησαν να συνεχιστεί η απασχόληση και αποδέχτηκαν ό,τι ήταν αναγκαίο με όρους δημοσιονομικής πολιτικής. Αυτή όμως εγκαταλείφθηκε υπέρ των πολιτικών λιτότητας, οι οποίες αποδείχτηκαν λανθασμένες και προκάλεσαν μεγάλα δεινά», σημειώνει.
«Το σημείο-κλειδί είναι ότι υπάρχουν εναλλακτικές. Υπάρχουν επιλογές, οι οποίες έχουν σημαντικές συνέπειες στον τρόπο που επιδρά η ανισότητα», συμπληρώνει αναφέροντας χαρακτηριστικά ορισμένες από αυτές: αύξηση φορολογίας στα υψηλά εισοδήματα, επιστροφή σε κατάλληλη δομή προοδευτικής φορολόγησης, φορολόγηση όλων των κινήσεων κεφαλαίου μέσω των δια βίου φορολογικών εσόδων, καθώς και ένα μεταρρυθμισμένο σύστημα φορολόγησης της περιουσίας όπως αυτό που λειτουργεί σε πολλές αμερικανικές πόλεις.
Ο Βρετανός οικονομολόγος αναφέρει ότι «τα προγράμματα λιτότητας έχουν περικόψει πολλές από τις κοινωνικές παροχές από τις οποίες εξαρτώνται οι οικογένειες (…), κυρίως όσον αφορά τα επιδόματα για τα παιδιά».
Για το ελληνικό χρέος και την έξοδο από το αδιέξοδο, απαντά: «Δεν έχω άποψη ειδικά για το ελληνικό χρέος, αλλά πιστεύω ότι οι πολιτικές δημόσιων οικονομικών που ακολούθησαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ως όλον είναι βαθύτατα λανθασμένες. Στην εξίσωση δόθηκε προσοχή στη μεριά του χρέους, ενώ αυτό που έχει σημασία είναι η ισορροπία ανάμεσα στο χρέος και στα περιουσιακά στοιχεία».
«Δεν έχει νόημα να πουληθούν με ζημία τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους για να μειωθεί το δημόσιο χρέος. Για να τελειώσω με μια γενική παρατήρηση, η μακροοικονομική και δημοσιονομική πολιτική αποτελούν μέσα για την επίτευξη ενός σκοπού και δεν είναι αυτοσκοποί. Φαίνεται ότι οι ηγέτες μας έχουν ξεχάσει το γεγονός ότι η οικονομική πολιτική υπηρετεί τους ανθρώπους και όχι το αντίθετο», επισημαίνει μεταξύ άλλων
www.thepressproject.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου