Tου Σταυρου Τζιμα
Ο πατέρας επί τρεις τετραετίες δημοτικός σύμβουλος και για ένα διάστημα αντιδήμαρχος. Για το έργο του στην πόλη δύσκολα μπορεί να βρεθεί κάποιος να μιλήσει, αλλά αυτό ουδεμία σημασία έχει. Αξίωσε, παρά το προχωρημένο της ηλικίας, τη συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο της παράταξης στις αυτοδιοικητικές εκλογές, για τέταρτη θητεία, δηλαδή, και όταν του το αρνήθηκαν παζάρεψε τη συμμετοχή του γιου του.
Τα διαπραγματευτικά όπλα ήταν ισχυρά: διασυνδέσεις με πατριωτικούς κύκλους, μακρύς κατάλογος ευεργετηθέντων (ρουσφέτι, δηλαδή), άριστες σχέσεις με (παρ) εκκλησιαστικές οργανώσεις, ισχυρή επιρροή σε σωματεία αμφιλεγόμενης δράσης κ. ά. Φώναξε, λοιπόν, το βλαστάρι του και του είπε: «Aκουσε, παιδί μου, ήρθε η ώρα να αποχωρήσω από τα κοινά και θέλω να με διαδεχθείς. Eχεις όλα τα φόντα να συνεχίσεις και είμαι σίγουρος ότι θα πετύχεις. Εξάλλου, εγώ είμαι εδώ και μπορώ να σε βοηθήσω...». Ο γιος, που μέχρι τότε δεν σκοτιζόταν για τα δημόσια δρώμενα, δεν είχε και πολλές επιλογές. Σκέφτηκε ότι το «λειτούργημα» το οποίο υπηρετεί πλήττεται βαριά από την κρίση, άλλο τίποτα δεν ήξερε να κάνει κι έτσι δέχθηκε να πάρει τη σκυτάλη.
Eμπλεος υπερηφάνειας ο καλός μπαμπάς, έπιασε αμέσως δουλειά κινητοποιώντας όλους εκείνους που τον «τίμησαν» τόσα χρόνια, αλλά και ο ίδιος βοήθησε. Μανούλα σε κάτι τέτοια ο «παλιός», έκρινε πως ιδανικότερο ξεκίνημα από μια λαμπερή βάφτιση δεν θα μπορούσε να κάνει ο γιος του. Κανόνισε, λοιπόν, να γίνει ανάδοχος σ’ ένα από τα δίδυμα πολύτεκνης οικογένειας και να βαφτίσει, στην ίδια τελετή, το άλλο παιδί ο αρχηγός του ψηφοδελτίου, χοροστατούντος του επιρρεπούς στα πολιτικά πράγματα μητροπολίτη. Η κολυμβήθρα υπήρξε ανέκαθεν στην πολιτική μας ζωή αστείρευτη δεξαμενή ψήφων –πολύ περισσότερο τώρα που η τηλεοπτική εικόνα πολλαπλασιάζει τη δύναμη της– και από το αγιασμένο ύδωρ της, μαζί με τα νεοφώτιστα, θα αναδυόταν κι ένας αστέρας του δημόσιου βίου. Δεν ξέρω ποια θα είναι η τύχη του στην κάλπη, αλλά η περίπτωση ασφαλώς δεν είναι ούτε μοναδική ούτε αφορά αποκλειστικά στον νεποτισμό. Τα ψηφοδέλτια βρίθουν γόνων πάσης φύσεως τζακιών, που διεκδικούν την προτίμησή μας στις εκλογές με εφόδιό τους το όνομα και τις περγαμηνές του πατέρα, αλλά και υποψηφίων προερχομένων κυρίως από τον κόσμο της λάμψης και του παραγοντισμού, που φιλοξενούνται στις λίστες, μόνο και μόνο για να φέρουν ψήφους.
Μπορεί να μην ξεφεύγουν από τη μετριότητα, να μην έχουν όραμα και συναίσθηση της αποστολής τους, αλλά γι’ αυτούς που τους επιλέγουν υπεράνω όλων είναι τα κουκιά. Το άσχημο είναι ότι όλοι αυτοί θα αποφασίζουν για την καθημερινότητά μας, για τον αέρα που θα αναπνέουμε, για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου τους, θα χρειαστεί να διαχειριστούν υπερσύγχρονα προγράμματα σε συνεργασία με άλλους Eυρωπαίους ή να διευθετήσουν διασυνοριακά ζητήματα.
Πηγή : http://news.kathimerini.gr/
Παρατήρηση : Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου