Άρθρο του επικεφαλής οικονομολόγου της Unicredit, Andreas Rees, που δημοσιεύτηκε στο Focus online
Οι προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής σε Πορτογαλία, Ελλάδα και Ιρλανδία είναι φέτος πολύ φιλόδοξες. Εάν οι χώρες αυτές δεν καταφέρουν να καταστήσουν και πάλι βιώσιμη την οικονομία τους και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, θα μειωθεί δραστικά η υποστήριξη των πολιτών στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται.
Οι περικοπές και οι αυξήσεις φόρων έχουν ως συνέπεια τη μείωση της κατανάλωσης με απτά αποτελέσματα στην απόδοση της οικονομίας.
Οι ευρωσκεπτικιστές προτείνουν την έξοδο των χωρών αυτών από την ευρωζώνη, καθώς έτσι πιστεύουν ότι αφενός θα ενισχυθεί το κοινό νόμισμα και αφετέρου θα ήταν δυνατή η υποτίμηση του εθνικού της νομίσματος, με αποτέλεσμα να μεγαλώσει το περιθώριο δημοσιονομικών ελιγμών. Οι εξαγωγές θα αυξάνονταν και από την ύφεση θα περνούσαν στην ανάπτυξη των οικονομιών τους.
Τα οικονομικά στοιχεία, όμως, δείχνουν ότι μία έξοδος από την Ευρωζώνη δεν θα είχε τα πλεονεκτήματα που πιστεύουν. Αρχικά, μία υποτίμηση δεν θα ωφελούσε σημαντικά τις οικονομικά αδύναμες αυτές χώρες. Γεγονός είναι ότι θα ενισχύονταν η ανταγωνιστικότητά τους, καθώς οι μισθοί είχαν αυξηθεί υπερβολικά τα περασμένα χρόνια. Πρωτοπόρος στις αυξήσεις των μισθών ήταν η Ελλάδα (άνω του 40%), και ακολουθούσαν η Ισπανία (με 30%) και η Πορτογαλία με (20%). Μία υποτίμηση θα ακύρωνε στην πράξη τη ζημία που προκάλεσαν οι παραπάνω αυξήσεις.
Υπάρχει, όμως, και ένα μεγάλο «αλλά»: Η εξαγωγική βιομηχανία είναι στις περισσότερες υπερχρεωμένες χώρες πολύ μικρή για να καταφέρει η συνολική οικονομία να επωφεληθεί από ένα πιο αδύναμο εθνικό νόμισμα. Οι σημερινές τιμές καθιστούν την παραπάνω θέση πολύ σαφή: Οι εξαγωγές της Ελλάδας ανέρχονται στο 20% του ΑΕΠ, ενώ της Πορτογαλίας περίπου στο 30%. Το αντίστοιχο ποσοστό για τη Γερμανία είναι σχεδόν 50%.
Ακόμη σημαντικότερο είναι, όμως, και το ότι μία υποτίμηση θα μπορούσε μεσοπρόθεσμα να επηρεάσει ακόμη και αρνητικά τις αναπτυξιακές δυνάμεις της οικονομίας. Τα διαρθρωτικά προβλήματα πολλών μη ανταγωνιστικών επιχειρήσεων και η κακή δημοσιονομική διαχείριση δεν διορθώνονται με την υποτίμηση.
Ποιος είναι επομένως ο ενδεδειγμένος τρόπος αναθέρμανσης της εγχώριας οικονομίας; Εύκολος δρόμος εξόδου από την κρίση δεν υπάρχει – με ή χωρίς το ευρώ. Μία έξοδος από την ευρωζώνη δεν αποτελεί λύση, επειδή ο θεσμός θα αποδειχθεί βιώσιμα επιτυχημένος.
Η μόνη λύση είναι η μη δημοφιλής δημοσιονομική προσαρμογή και η υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων για τα επόμενα χρόνια.
Πηγή
Οι περικοπές και οι αυξήσεις φόρων έχουν ως συνέπεια τη μείωση της κατανάλωσης με απτά αποτελέσματα στην απόδοση της οικονομίας.
Οι ευρωσκεπτικιστές προτείνουν την έξοδο των χωρών αυτών από την ευρωζώνη, καθώς έτσι πιστεύουν ότι αφενός θα ενισχυθεί το κοινό νόμισμα και αφετέρου θα ήταν δυνατή η υποτίμηση του εθνικού της νομίσματος, με αποτέλεσμα να μεγαλώσει το περιθώριο δημοσιονομικών ελιγμών. Οι εξαγωγές θα αυξάνονταν και από την ύφεση θα περνούσαν στην ανάπτυξη των οικονομιών τους.
Τα οικονομικά στοιχεία, όμως, δείχνουν ότι μία έξοδος από την Ευρωζώνη δεν θα είχε τα πλεονεκτήματα που πιστεύουν. Αρχικά, μία υποτίμηση δεν θα ωφελούσε σημαντικά τις οικονομικά αδύναμες αυτές χώρες. Γεγονός είναι ότι θα ενισχύονταν η ανταγωνιστικότητά τους, καθώς οι μισθοί είχαν αυξηθεί υπερβολικά τα περασμένα χρόνια. Πρωτοπόρος στις αυξήσεις των μισθών ήταν η Ελλάδα (άνω του 40%), και ακολουθούσαν η Ισπανία (με 30%) και η Πορτογαλία με (20%). Μία υποτίμηση θα ακύρωνε στην πράξη τη ζημία που προκάλεσαν οι παραπάνω αυξήσεις.
Υπάρχει, όμως, και ένα μεγάλο «αλλά»: Η εξαγωγική βιομηχανία είναι στις περισσότερες υπερχρεωμένες χώρες πολύ μικρή για να καταφέρει η συνολική οικονομία να επωφεληθεί από ένα πιο αδύναμο εθνικό νόμισμα. Οι σημερινές τιμές καθιστούν την παραπάνω θέση πολύ σαφή: Οι εξαγωγές της Ελλάδας ανέρχονται στο 20% του ΑΕΠ, ενώ της Πορτογαλίας περίπου στο 30%. Το αντίστοιχο ποσοστό για τη Γερμανία είναι σχεδόν 50%.
Ακόμη σημαντικότερο είναι, όμως, και το ότι μία υποτίμηση θα μπορούσε μεσοπρόθεσμα να επηρεάσει ακόμη και αρνητικά τις αναπτυξιακές δυνάμεις της οικονομίας. Τα διαρθρωτικά προβλήματα πολλών μη ανταγωνιστικών επιχειρήσεων και η κακή δημοσιονομική διαχείριση δεν διορθώνονται με την υποτίμηση.
Ποιος είναι επομένως ο ενδεδειγμένος τρόπος αναθέρμανσης της εγχώριας οικονομίας; Εύκολος δρόμος εξόδου από την κρίση δεν υπάρχει – με ή χωρίς το ευρώ. Μία έξοδος από την ευρωζώνη δεν αποτελεί λύση, επειδή ο θεσμός θα αποδειχθεί βιώσιμα επιτυχημένος.
Η μόνη λύση είναι η μη δημοφιλής δημοσιονομική προσαρμογή και η υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων για τα επόμενα χρόνια.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου