Ο Ηλίας Παναγιώταρος με τις δηλώσεις του στο BBC περί εμφυλίου πολέμου δεν αποκάλυψε μόνο το πραγματικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής, αλλά διέλυσε και τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες που επιχειρούν να δημιουργήσουν γύρω από τη δράση του Κόμματος οι απόψεις που εκφράζουν οι εκπρόσωποι του «φιλελεύθερου κέντρου» στη Ελλάδα.
Με τον εμφύλιο πόλεμο που απεργάζεται το κόμμα του κατάφερε ισχυρό πλήγμα στους αυτόκλητους υπερασπιστές της «αστικής νομιμότητας», στους θεματοφύλακες της (μνημονιακής) δημοκρατικής ομαλότητας και στους οπαδούς της... ηθικής της μη βίας που συσκοτίζουν την πραγματική φύση της Χρυσής Αυγής, δίνουν άλλοθι στη δράση της και αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη.
Το κακέκτυπο της «θεωρίας των δύο άκρων» που ανασύρθηκε από την ευρωπαϊκή ιστοριογραφία προκειμένου να ταυτιστεί η βία που ασκούν τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής με τα «μπάχαλα» των αντιεξουσιαστών ή και τις «ακραίες μορφές πάλης» των κινηματικών οργανώσεων μπάζει πλέον νερά. Η Χρυσή Αυγή όλο και πιο πολύ αποκαλύπτεται ως ένα ναζιστικό μόρφωμα που έχει ως στόχο του να καταλάβει την εξουσία και να ματοκυλήσει τη χώρα.
Το να ταυτίζει λοιπόν κανείς τα Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής, τις δολοφονίες των μεταναστών, τη φυλετική ανωτερότητα, την καθαρότητα του αίματος και την πάταξη κάθε μορφής ελεύθερης έκφρασης με τα «μπάχαλα» των αντιεξουσιαστών, τις μολότοφ και τις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ είναι αφελές.
Το να ευθυγραμμίζει κανείς τη βία που ασκεί η Χρυσή Αυγή με τις διεκδικήσεις των κινηματικών οργανώσεων ή και των συνδικάτων που αντιδρούν έντονα στην μνημονιακή πολιτική - στην οποία, ειρήσθω εν παρόδω, έχει προσχωρήσει άνευ όρων η σοσιαλδημοκρατία - και καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια, κηρύσσουν στάση πληρωμών και γενικευμένη ανυπακοή και καταφεύγουν ακόμη και σε «τυφλές απεργίες» που υπονομεύουν δήθεν το κοινωνικό σύνολο, είναι ανεπίτρεπτο.
Είναι τουλάχιστον ανιστόρητο το να λέει για παράδειγμα κάποιος ότι η βία που χρησιμοποίησε ο ΕΛΑΣ, ο οποίος αγωνιζόταν για την απελευθέρωση της χώρας από τη φασιστική κατοχή, είναι ίδια με τη βία των χιτλερικών στρατευμάτων ή των Ταγμάτων Ασφαλείας που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή.
Η θεωρία των δύο άκρων λειτουργεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, όπως το δόγμα του κ. Θ. Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε». Δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να ταυτίζει στην πράξη τους θύτες με τα θύματα, τα τρωκτικά με τον άνεργο, τη συμπεριφορά μιας διεφθαρμένης πολιτικής εξουσίας με την ανάγκη της προάσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων και μέσω αυτής της εξίσωσης να δικαιώνει τη Χρυσή Αυγή, την οποία υποτίθεται ότι λοιδωρεί.
Οι μάσκες όμως έχουν πέσει. Στο όνομα απλά και μόνο της καταδίκης της βίας, που πράγματι είναι κατακριτέα από όπου κι αν προέρχεται, θα αφήσουμε το τέρας να θεριέψει και να καταστεί ανεξέλεγκτο; Ιδού το ερώτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου