O Σ. Φυντανίδης απαντά στο ρεπορτάζ "Η Άγρια Δύση της Ελευθεροτυπίας"

Μακάρι κάθε εποχή να είχε τη δική της «Ελευθεροτυπία», την εφημερίδα που είχα την τύχη να διευθύνω επί 31 χρόνια, όπως και την Κυριακάτικη «Ε» από το 1987 ως την ημέρα που έφυγα το 2007.

Πολλά έχουν γραφτεί ως τώρα για αυτή την εφημερίδα και εμένα προσωπικά, τα περισσότερα ανακριβή ως και συκοφαντικά (αλήθεια, η κυρία Κύρα Αδάμ ξεστόμισε πράγματι τη φράση ότι είχα ... off shore εταιρεία; Αν ναι, ας αναλάβει την ευθύνη αυτής της ... αποκάλυψης.)

Με αφορμή, λοιπόν, τα όσα γράφτηκαν στο Lifo του κ. Τσαγκαρουσιάνου (τον είχα και αυτόν συνεργάτη επί πολλά χρόνια) θέλω να πω μερικά πράγματα για την αποκατάσταση της αλήθειας. Ως τώρα σιώπησα σεβόμενος την ιστορία της «Ε» και τη μνήμη του Κίτσου Τεγόπουλου.

1. Δεν διαφώνησα με την κα. Μάνια Τεγοπούλου επειδή θα μου περιέκοπτε το μισθό. Εκείνο που με εξόργισε ήταν ότι ένα βράδυ, στο διάδρομο του δευτέρου ορόφου, παρόντος και υπομειδιώντος του κ.Θανάση Τεγόπουλου, με σταμάτησε και μου είπε ότι πρέπει πλέον να δουλεύω λιγότερο! Και ξέρω γιατί το είπε αυτό. Γιατί τα τελευταία χρόνια υπήρχε μια συστηματική προσπάθεια από κάποιους που είχα βοηθήσει να αναδειχθούν σε αυτό το επάγγελμα να με σπρώξουν στην άκρη. Ήθελαν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη.

2. Πράγματι έπαιρνα ένα μεγάλο μισθό. Αλλά ας μην ξεχνούν κάποιοι ότι διηύθυνα όχι μία, αλλά δύο εφημερίδες, δουλεύοντας εφτά μέρες την εβδομάδα. Αυτά τα πολλά λεφτά τα χάρηκα μόνο δύο χρόνια και ιδού γιατί. Όταν ήταν να μπει η Χ.Κ. Τεγόπουλος στο Χρηματιστήριο, έκανα ένα μεγάλο μέρος της προσπάθειας και εγώ έβγαινα στα κανάλια να λέω πόσο καλή ήταν αυτή η κίνηση. Και ενώ άλλοι εκδότες έδωσαν πολλές μετοχές σε διευθυντικά και μη στελέχη, εμένα μου δόθηκαν μόλις 100 μετοχές, όσες δόθηκαν και στον τελευταίο κλητήρα. Μόνο ένας πήρε 15.000 μετοχές και έβγαλε ένα ωραίο σπίτι. Κάποτε, λοιπόν, ο Κίτσος, ίσως επειδή ένιωθε ενοχές, μου έκανε μια γερή αύξηση (εγώ ποτέ δεν του τη ζήτησα) «για να πατσίσουμε», όπως μου είχε πει.

3. Για το αν χάρηκαν κάποιοι επειδή έφυγα, να ρωτήσετε τους ίδιους. Βέβαια, υπήρξαν και κάποιες εξαιρέσεις... Μέχρι απεργία είχαν προτείνει πολλοί συντάκτες αντιδρώντας στην αποχώρησή μου, αλλά τους είπα να μην κάνουν τίποτα, αλλά να εξακολουθήσουν να εργάζονται για τη συνέχιση της πορείας των δύο εφημερίδων. Δυστυχώς, η συνέχεια είναι γνωστή.

Στον κόσμο που ζούμε σήμερα, ο φθόνος και η συκοφαντία είναι καθημερινό φαινόμενο. Αλλά όσοι δούλεψαν στην «Ε» και την «Κ.Ε.» να θυμούνται ότι αυτό που έζησαν ως το 2007 δεν έγινε ποτέ, ούτε δυστυχώς θα ξαναγίνει. Τόση ελευθερία δεν γνώρισαν ποτέ δημοσιογράφοι στην Ελλάδα, ίσως και σε όλο τον κόσμο. Και είμαι ευτυχής που ήμουν επί 31 χρόνια επικεφαλής αυτής της ωραίας προσπάθειας, σεβόμενος πάντοτε την πραγματική αποστολή αυτού του λειτουργήματος που λέγεται δημοσιογραφία.

Υ.Γ. Η νεαρή συντάκτρια του δημοσιεύματος στη LIFO, κα. Ελίζα Μπενβενίστε, καιρός είναι να μάθει μια βασική αρχή της δημοσιογραφίας. Τη διασταύρωση της πληροφορίας.

Πηγή