Οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης προωθούν αυτή τη μέθοδο
Εκεί καταλήγει το 82% των σκουπιδιών που παράγουμε τη ίδια στιγμή που ανακυκλώνεται μόλις το 16%.
Τα νέα στοιχεία της Eurostat κάνουν την διαμάχη για την κατασκευή του ΧΥΤΑ στην Κερατέα -η οποία αφορά λιγότερο από το 5% των σκουπιδιών της Αττικής- να μοιάζει με χοντροκομμένο αστείο. Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης προσπαθούν με κάθε μέσο να ξεφορτωθούν τη συγκεκριμένη μέθοδο διαχείρισης και προτιμούν την ανακύκλωση, την κομποστοποίηση και την καύση.
Στη Γερμανία κανείς δεν πετάει τα σκουπίδια του σε ΧΥΤΥ. Το μέρος δηλαδή όπου καταλήγει το 1% σε Αυστρία, Ολλανδία και Σουηδία. Στους δε ΧΥΤΥ που υπάρχουν σε Δανία και Βέλγιο καταλήγουν ελάχιστα απορρίμματα (4% και 5% αντίστοιχα). Το ποσοστό ανεβαίνει αισθητά στη Γαλλία (32%) και εκτοξεύεται σε Ιταλία (45%), Ισπανία (48%) και Πορτογαλία (62%). Η Ελλάδα κινείται στο ίδιο επίπεδο με την Τσεχία (83%) και είναι σαφώς καλύτερη από τη Βουλγαρία (100%), τη Ρουμανία (99%), τη Λετονία (95%) και τη Λιθουανία (92%). Χώρες δηλαδή που μπήκαν στην Ε.Ε. μόλις πρόσφατα, σε αντίθεση με εμάς που τον ερχόμενο Οκτώβρη θα κλείσουμε 30 χρόνια...
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η ανακύκλωση και η κομποστοποίηση αποτελούν τις πλέον αναπτυσσόμενες λύσεις στην Ε.Ε. Πρόκειται για τις μεθόδους μέσω των οποίων επεξεργάζεται το 70% των σκουπιδιών της Αυστρίας.
Εξίσου υψηλό είναι το συνολικό ποσοστό στη Γερμανία (66%), ενώ έπονται οι Ολλανδία και Βέλγιο με 61% και 60% αντίστοιχα. Οι Γερμανοί είναι πρωτοπόροι στην ανακύκλωση μέσα από την οποία επαναχρησιμοποιούν σχεδόν τα μισά σκουπίδια τους (48%). Αμέσως μετά βρίσκονται το Βέλγιο και η Σουηδία (από 36%), η Σλοβενία και η Δανία (34%).
Η κομποστοποίηση στην Αυστρία αφορά το 40% των απορριμμάτων το οποίο πλησιάζει το σύνολο των οργανικών απορριμμάτων. Στην Ελλάδα κομποστοποιείται μόλις το 2% των απορριμμάτων!
Αντίθετα υψηλά ποσοστά συναντάμε σε Ιταλία και Ολλανδία, Βέλγιο και Ισπανία. Ενα μεγάλο κομμάτι της επεξεργασίας των σκουπιδιών στην Ε.Ε. αποτελεί η αμφιλεγόμενη περιβαλλοντικά καύση. Το μεγαλύτερο ποσοστό έχει η Σουηδία με το 49% των απορριμμάτων της να καταλήγει σε σχετικά εργοστάσια.
Σε παρόμοια κατάσταση είναι η Δανία (48%), το Βέλγιο (34%), η Γερμανία (34%) και η Γαλλία (34%). Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν ως βασική τους πυξίδα την ανακύκλωση από τους ίδιους τους πολίτες.
«Η πρόσφατη ευρωπαϊκή οδηγία θέτει συγκεκριμένους ποσοτικούς στόχους για το σύνολο των ανακυκλώσιμων (χαρτί, μέταλλα, γυαλί, πλαστικά) οι οποίοι είναι 50% ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή (ΔσΠ) γι' αυτά τα υλικά μέχρι το 2020. Για δε τα οργανικά προβλέπει υποχρεωτικά και γι' αυτά ΔσΠ. Το ερώτημα είναι γιατί ενώ εναρμονιζόμαστε νομοθετικά με αυτή τη οδηγία δεν κάνουμε στην πράξη αυτά που στοιχειώδως πρέπει να γίνουν», λέει ο Φίλιππος Κυρκίτσος, πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση ψάχνει να βρει τρύπες να τα θάψει, ζητώντας ελάχιστη βοήθεια από τους πολίτες (και μόνο μέσω των μπλε κάδων όπου υπάρχουν...). Παράλληλα προωθεί τη δημιουργία φαραωνικών εγκαταστάσεων με τεχνολογίες όπως η βιοξήρανση -που δεν προωθείται στην Ευρώπη και η μεγαλύτερη εταιρεία του είδους στον κόσμο ανήκει στην ΗΛΕΚΤΩΡ, συμφερόντων Μπόμπολα- με το τελικό προϊόν να είναι αδύνατο να αξιοποιηθεί ενεργειακά, με αποτέλεσμα να ξαναθάβεται στους ΧΥΤΑ! Οπως γίνεται στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου το SRF που παράγει το νέο εργοστάσιο βιοξήρανσης καταλήγει στον τοπικό Χώρο Υγειονομικής Ταφής.
Οτι δηλαδή συμβαίνει στα Ανω Λιόσια από το 2005, όπου το εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης παράγει χιλιάδες τόνους RDF με μεγάλο κόστος (89 ευρώ τον τόνο), οι οποίοι εν συνεχεία θάβονται στον ΧΥΤΑ
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου