Ό πατέρας της Μαρίας δεν ήταν και δεν είναι στο μεροκάματο. Είναι γιατρός.
Του άρεσε η εκπαίδευση και δούλευε σε τεχνικό λύκειο. Είχε πάρει και μεταπτυχιακό. Και πιστοποίηση β’ επιπέδου στην γνώση υπολογιστών. Είχε ησυχάσει με τις πολιτικές της ΕΕ για τον ανασχεδιασμό της εκπαίδευσης.
Η πρόταση για συστήματα μάθησης με βάση την εργασία και την μαθητεία και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, θεωρούσε ότι του άνοιγε δρόμους. Ιδίως εκείνο το σημείο, που έγραφε ότι πρέπει να δοθεί έμφαση στην ‘’αντιμετώπιση της έλλειψης δεξιοτήτων’’ σε τομείς όπως οι Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών και η υγεία.
Προσόντα είχε πολλά. Σεμινάρια παρακολουθούσε διαρκώς. Η αξιολόγηση θα τα υπογράμμιζε…
Η Μαρία ήταν πολύ καλή μαθήτρια.
Εύκολα θα έμπαινε στο πανεπιστήμιο σκεφτόταν και μπορούσε να την υποστηρίξει οικονομικά να συνεχίσει τις σπουδές της. Η κρίση του τσάκισε το μισθό αλλά μπορούσε να κάνει και άλλη δουλειά. Ένα συμπλήρωμα από κάποιο ιδιωτικό κέντρο υγείας θα τον διευκόλυνε. Οι συνάδελφοί του ανησυχούσαν με ότι άκουγαν για τις αλλαγές στην εκπαίδευση. Αυτός όμως πίστευε ότι δεν θα πειράξουν τους άξιους.
Στις αρχές του καλοκαιριού βγήκε σε διαθεσιμότητα μαζί με άλλους 2.500 συναδέλφους του και οι ειδικότητες υγείας καταργήθηκαν. Δεν κατάλαβε κι εντελώς γιατί, αφού είχαν τη μεγαλύτερη ζήτηση. Πάντως είδε τον κ Αρβανιτόπουλο που πριν λίγες ημέρες εγκαινίαζε ιδιωτικά ΙΕΚ γνωστού ιδιώτη. Αλλά πάλι είχε μεταπτυχιακό και όπως δήλωσε ο υπουργός και αποφάσισε η Βουλή, θα εξαιρούνταν. Όταν ο κ. Κεδίκογλου ανακοίνωσε, ότι οι εξαιρέσεις δε θα ισχύσουν, γιατί το νούμερο δεν φτάνει και η τρόικα δεν το επιτρέπει, αλλά όσοι έχουν μεταπτυχιακό θα μοριοδοτηθούν σε τυχόν νέα πρόσληψη, του κόπηκαν τα πόδια.
Και η Μαρία;
Η Μαρία καλείται να ζήσει το «Γερμανικό όνειρο για τους πρόσφυγες της κρίσης» που περιγράφει το Σπήγκελ (28/2/2013), δηλαδή το πώς το ρεύμα μεταναστών με υψηλά προσόντα και πτυχία προς τη Γερμανία, «τα καλύτερα μυαλά», θα επιτρέψει στη Γερμανία να εξασφαλίσει την ανάπτυξη των γερμανικών κεφαλαίων.
Δεν πρόκειται για την παλαιού τύπου μετανάστευση, για οποιαδήποτε δουλειά. Οι νέοι μετανάστες είναι μορφωμένοι, τους αρέσουν τα μνημεία, κάνουν περιηγήσεις στα αξιοθέατα και προτιμούν την εξοικείωση με γερμανούς φίλους από τις κοινότητες των δικών τους.
Πάνω από 500.000 ήταν αυτοί, το πρώτο εξάμηνο του 2012, ενώ εκτιμάται ότι η χώρα θα χρειαστεί πάνω από 5,5 εκατ. ειδικευμένους εργάτες μέχρι το 2025. Με μισθούς 600 και 1000 ευρώ, που όπως γράφεται δεν μπορούν με τίποτε να τους έχουν στις χώρες τους λόγω κρίσης, μπορούν οι νέοι άνεργοι επιστήμονες γυρίζοντας ανά την Ευρώπη να δικαιώσουν τα όνειρα της ΕΕ για κινητικότητα και τη νέα ταυτότητα του Ευρωπαίου πολίτη.
Σαν τον Ιταλό Ορσελί, που έχει μετακινηθεί 4 φορές τα τελευταία 9 χρόνια, εκπαιδευόμενος και δουλεύοντας. Σπούδασε χημεία στην Μπολώνια, έκανε έρευνα στο Άμστερνταμ, διδακτορικό σε μια πόλη στη ΒΔ Γερμανία και δούλεψε 4 χρόνια στις Βρυξέλλες. Τώρα αναζητά να εγκατασταθεί στη Γερμανία.
Ή την ελληνίδα αναισθησιολόγο Αλεξάνδρα Μάνη, που πήγε εκεί αφού έχασε τη δουλειά της στην Αθήνα στη διάρκεια της κρίσης. Δουλεύει στο νοσοκομείο Σταρνμπέργκ, βλέπει τον άντρα της και τα 2 παιδιά της, κάθε βράδυ στο βίντεο και πηγαίνει Αθήνα κάθε τρεις εβδομάδες…
Μπορούμε να ζήσουμε έτσι;
aristeroblog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου