Γιατί δεν αφορά τους ελληναράδες ο ναζισμός

Αν κάποιος αναρωτιέται γιατί οι ελληναράδες όχι μόνο δεν είναι εναντίον των ναζιστών της Χρυσής Αυγής, αλλά τους στηρίζουν με το να μην καταδικάζουν τα εγκλήματά τους, υπάρχουν πολλές εξηγήσεις. Ενδόμυχα οι ελληναράδες στηρίζουν τους τραμπουκισμούς, την βία και την ψευτομαγκιά των μικροτσούτσουνων χροισαβγυτόν, “γιατί οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές” και φταίνε για όλα τα κακά του κεφαλιού μας.
Επικροτούν με κρυφή χαρά κάθε ξυλοδαρμό μετανάστη, κάθε αθλιότητα της κάθε Αμυγδαλέζας και Μανωλάδας, προσθέτοντας ένα “αλλά” στο άκουσμα κάθε τέτοιου περιστατικού. Οι νοικοκυραίοι δεν πιστεύουν πως απειλούνται από τους ναζί, καθώς οι ίδιοι είναι ακίνδυνοι για το σύστημα και πάντα συμμορφώνονται. Είναι αυτοί που π.χ. δεν ενοχλούνται
με κάμερες στους δρόμους ή με την καταπάτηση προσωπικών δεδομένων, επειδή όπως υποστηρίζουν “δεν έχουν να κρύψουν τίποτα” και πως να έχουν, αφού οι σκέψεις, οι ιδέες και οι επιθυμίες τους είναι δανεικές. Δεν πρόκειται να στραφούν απέναντι στο χέρι που τους ταΐζει.
Ναζισμός-ξεναζισμός, πάντα κάνουν τις καβάτζες τους και κάθονται φρόνιμα στον καναπέ με τον φραπέ για να δουν τηλεόραση. Θα ψηφίζουν το κάθε κόμμα που τους τάζει θέσεις για εκείνους ή τα μουρόχαυλα παιδιά τους, θα μιλάνε για ξανθιές και μπάλα, παραμένοντας αμοραλιστές και απαθείς για τα κοινωνικά δρώμενα, καταναλώνοντας με το κεφάλι σκυμμένο, περιμένοντας καρτερικά την μέρα που θα πεθάνουν. Εν τω μεταξύ θα χαζεύουν μπούτια και θα ανεβάζουν φωτογραφίες-αποδείξεις της φαυλότητάς τους, κορδωμένοι για την “ιδεολογική τους καθαρότητα”.

Σε όλη αυτή την πορεία τους, είναι οι “φιλήσυχοι”, υποστηρικτές οποιασδήποτε σαπίλας δεν ασχολείται μαζί τους. Έτσι κι αυτοί δεν ασχολούνται, δεν ενημερώνονται, ούτε νοιάζονται για το τι συμβαίνει δίπλα τους. Τους αρκεί που ξοδεύουν τους εαυτούς τους. Ο συλλογικός ψυχισμός του νεοέλληνα, περιέχει ηθική κατάπτωση που πλέον μεταλλάχθηκε σε στοιχείο του DNA του, μέσα από το οποίο -σε αντιστοιχία αντίστροφου κοινωνικού δαρβινισμού-, προσπαθεί να επιβιώσει.
Τα ψέματα τα οποία στηρίζουν το θυμικό του έχουν γίνει η αλήθεια του (όπως ότι είναι απόγονος του Σωκράτη), γιατί ο ελληναράς στερείται παιδείας που θα του επέτρεπε τουλάχιστον να μην κοροϊδεύει τον εαυτό του. Διασκεδάζοντας σε λούμπεν χαμαιτυπεία και δήθεν εναλλακτικές κοσμικότητες, απλά πιστοποιεί πως είναι νάρκισσος και βολεψάκιας, με μόνη έγνοια “να περνάει καλά”. Η όποια πολιτική συνείδηση έχει θαφτεί κάτω από την καλοπέραση, καθώς ο νεοέλληνας είναι πεπεισμένος και ήσυχος, ότι κανένας ναζιστής δεν θα του πάρει το smartphone και σίγουρα δεν θα τον κυνηγήσει.

Η παραπάνω ψευδαίσθηση θα είναι και η καταστροφή των ελληναράδων, οι οποίοι προς το παρόν αρκούνται στην ηθελημένη αποχαύνωση. Ο ναζισμός γι’ αυτούς είναι μια εικόνα σε μουσείο ή η ακραία πρακτική ιδεών που κι οι ίδιοι υιοθετούν. Εξαρτάται το προσωπείο που καλείται να φορέσει ο κάθε ελληναράς, αυτό του αποστασιοποιημένου ή του ψευτοορθολογικού και ψύχραιμου. Όταν δίπλα σου μαίνεται πόλεμος δεν μπορείς να αναμένεις τα σκάγια να περάσουν ευγενικά από δίπλα σου. Κι όπως γράφει στην “Κόλαση” ο Δάντης,

“Οι πιο σκοτεινές γωνιές στην κόλαση, είναι φυλαγμένες για εκείνους που διατηρούν την ουδετερότητά τους σε εποχές ηθικής κρίσης”.
freepen.gr
strangejournal.wordpress.com