Ένα Μεγάλο Πράσινο Τείχος κατά της ερημοποίησης;

Η κατασκευή ενός παναφρικανικού Μεγάλου Πράσινου Τείχους, μήκους 8.000 χιλιομέτρων και πάχους 15 χιλιομέτρων, αποφασίστηκε στη διάρκεια παγκόσμιας συνδιάσκεψης στην πρώην γερμανική πρωτεύουσα Βόννη. Επρόκειτο για πρόταση των 11 κρατών πoυ βρίσκονται κατά μήκος των νότιων συνόρων της Σαχάρας και των διεθνών συνεργατών τους, με στόχο την αποτροπή της ερημοποίησης στη ζώνη Sahel.

Η ζώνη Sahel βρίσκεται μεταξύ της βόρειας Σαχάρας και των αφρικανικών σαβάνων, και περιλαμβάνει τμήματα της Σενεγάλης, της Μαυριτανίας, του Μάλι, της Μπουργκίνα Φάσο, της Αλγερίας, της Νιγηρίας, του Tσαντ, του Σουδάν, της Σομαλίας, της Αιθιοπίας και της Ερυθρέας.

Το σχέδιο για το Μεγάλο Πράσινο Τείχος αρχικά προέβλεπε τη φύτευση 15 χιλιομέτρων δάσους διαμέσου της αφρικανικής ηπείρου, που θα άλλαζε πορεία αν συναντούσε εμπόδια, όπως ρέματα, βραχώδεις περιοχές, βουνά ή κατοικημένες περιοχές.

Στη διάρκεια της συνάντησης στη Βόννη, το Παγκόσμιο Περιβαλλοντικό Ταμείο επιβεβαίωσε την υπόσχεσή του να διαθέσει έως και 115 εκατ. δολάρια για την κατασκευή του πράσινου τείχους. Άλλοι οργανισμοί διεθνούς ανάπτυξης υποσχέθηκαν επίσης να προχωρήσουν σε επενδύσεις για την υποστήριξη του σχεδίου αυτού, ύψους έως και 3 δισ. δολαρίων.

Το Παγκόσμιο Περιβαλλοντικό Ταμείο - που αποτελείται από 182 κράτη μέλη, διεθνείς οργανισμούς και ιδιώτες - χορηγεί δάνεια σε αναπτυσσόμενες χώρες για προγράμματα που σχετίζονται με τη βιοποικιλότητα, την κλιματική αλλαγή, τα διεθνή ύδατα, την υποβάθμιση του εδάφους κ.α.

"Το Πράσινο Τείχος πρέπει να ιδωθεί ως μεταφορά για το συντονισμό σειράς διεθνών προγραμμάτων για την οικονομική ανάπτυξη, την περιβαλλοντική προστασία, την αντιμετώπιση της απερήμωσης και την υποστήριξη της πολιτικής σταθερότητας στην καρδιά της Αφρικής", δήλωσε ο Μπουμπακάρ Σισέ, Αφρικανός συντονιστής της γραμματείας των Η.Ε. για την αντιμετώπιση της απερήμωσης.

Το παναφρικανικό τείχος προτάθηκε για πρώτη φορά το 1980 από τον Τόμας Σανκάρα, τότε ηγέτη της Μπουργκίνα Φάσο, ως τρόπος περιορισμού της επέκτασης της Σαχάρα. Η ιδέα επανήλθε περίπου 20 χρόνια μετά από τον Νιγηριανό πρόεδρο Olusegun Obasanjo, πρόεδρο της Αφρικανικής Ένωσης το 2005. Έκτοτε, το σχέδιο έχει κερδίσει διεθνή υποστήριξη και εκτός Αφρικής.

Ο Bernd Wirtzfeld, του γερμανικού υπουργείου Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, δήλωσε πως οι διεθνείς δωρητές είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν την πρωτοβουλία. "Βάσει του σημερινού σχεδίου, το Τείχος αποτελεί κάτι πολύ μεγαλύτερο από το όνομά του ή η πορεία του", δήλωσε ο Richard Escadafal, επικεφαλής της Γαλλικής Επιστημονικής Επιτροπής για την Ερημοποίηση. Ο ίδιος υπογράμμισε πως πίσω από τα τεχνικά προβλήματα που σχετίζονται με την πρωτοβουλία, "η επιτυχία την εξαρτάται από την κοινωνική βάση, στην οποία ο πολλαπλασιασμός των φυτών και τα σχέδια φύτευσης των δέντρων βασίζονται".

"Σχέδια, στα οποία η αναδάσωση άρχισε να εφαρμόζεται χωρίς τη συμμετοχή των κατοίκων των περιοχών αυτών ήταν πάντα περιορισμένα και μη βιώσιμα", προειδοποίησε ο Escadafal. "Όταν τα δικαιώματα των αγροτών και τα αποτελέσματα της εργασίας τους παραμένουν ασαφή, οι τεχνικές προσπάθειες για την επιλογή των καλύτερων ειδών που θα αναπτυχθούν σωστά σε κατάλληλα φυτώρια με τη χρήση ανεπτυγμένων τεχνικών φύτευσης, μπορούν να παράγουν ορισμένα καλά αποτελέσματα, αλλά μόνο βραχυπρόθεσμα".

Πηγή