Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Η Ευρώπη δεν πείθει

τoυ Νικου Γ. Ξυδακη


Η συμφωνία διάσωσης της 21ης Ιουλίου συνοδεύτηκε από αυτοεπαίνους των Ευρωπαίων ηγετών και επικοινωνιακό πανηγύρι της ελληνικής κυβέρνησης. Την ίδια ώρα αρκετοί αναλυτές εξέφραζαν τον σκεπτικισμό τους: έβρισκαν τη συμφωνία αόριστη και διστακτική.


Στη Γραικυλία, ωστόσο, οι αοριστίες αλλά και οι σκληρές προβλέψεις της συμφωνίας, καμουφλαρίστηκαν με παραπλανητικές μεταφράσεις των collateral και κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου. Τι αξία έχουν όμως οι ρητορικές κορόνες; Πόσο μπορεί να διαρκέσει το ψεύδος ενώπιον της χιονοστιβάδας των πραγματικών γεγονότων;


Μέσα σε μερικές ημέρες το επισφαλές οικοδόμημα της ευρωπαϊκής συμφωνίας άρχισε να αποδομείται από τις κινήσεις των αγορών, οι οποίες δεν πείθονται για τις σοβαρές προθέσεις των πολιτικών ηγετών.


Ορθώς: εφόσον οι κινήσεις τους γίνονται για να πεισθούν οι αγορές, και όχι για να ανακτήσουν την ηγεμονία εντός του πεδίου κυριαρχίας, τότε αρμόδιες να κρίνουν αυτή τη σπασμωδική «πολιτική» είναι οι αγορές.




Αυτές είναι οι ηγεμονεύουσες δυνάμεις στην Ευρώπη των 500 εκατομμυρίων πολιτών. Οι πολιτικοί σχηματισμοί, οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί, τα εθνικά κράτη, οι κοινωνίες είναι οι πιο αδύναμοι παίκτες σε αυτή τη διελκυστίνδα ισχύος, σχεδόν αμελητέοι.


Η διμερής απόφαση Μέρκελ-Σαρκοζί για αναβολή του ευρωομόλογου και σκληρότερη δημοσιονομική πειθαρχία σε χώρες ήδη βυθισμένες στην ύφεση, απλώς προκάλεσε νέες βουτιές στα χρηματιστήρια και ακόμη δυσμενέστερες προβλέψεις. «Με το να υποσχόμαστε στις αγορές σημαντικές θεσμικές εξελίξεις, οι οποίες γνωρίζουμε καλά ότι είναι ανέφικτες, είναι σαν να βάζουμε τρικλοποδιά στον εαυτό μας», επεσήμανε ο πολύπειρος Ζακ Ντελόρ, εκ των αρχιτεκτόνων της πολιτικής και οικονομικής ένωσης των ευρωπαϊκών κρατών.


Ο οραματιστής, αλλά και πραγματιστής πολιτικός, πατέρας της νομισματικής ένωσης, επικρίνει τη Γερμανίδα καγκελάριο και τον Γάλλο πρόεδρο για καιροσκοπισμό και κομματική ιδιοτέλεια και επισημαίνει το μεγάλο έλλειμμα πολιτικής βούλησης στην Ε.Ε.


Η Ελλάδα πληρώνει τώρα τις δικές της αμαρτίες, αλλά και την ιστορική καμπή της Ευρώπης. Οι εμπράγματες εγγυήσεις για το δεύτερο πακέτο δανεισμού και το επερχόμενο πολλοστό κύμα μέτρων λιτότητας είναι ακόμη μια πράξη του συνεχιζόμενου δράματος.


Το άρθρο δημοσιευτήκε στην Καθημερινή στις 19/8/11

Δεν υπάρχουν σχόλια: