Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Τελικά όλα τα πράγματα έχουν μια λογική σειρά και μια εξήγηση. Επρεπε και όφειλε ο φαεινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να ξεκλειδώσει τη διαδικασία της κοινωνικής συνειδητοποίησης, να μας εξηγήσει γιατί όλοι μαζί τα φάγαμε, να ακολουθήσει η διαδικασία της χώνευσης για να φτάσει και η ώρα της συγχώνευσης σε σχολεία και άλλες περιττές δομές.
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι προέκυψαν κάποια θεματάκια στη διαδικασία της χώνευσης. Αυτό είχε συνέπεια σειρά διαταραχών, που σε άλλους εκδηλώθηκαν με εντερικά προβλήματα και σε άλλους με καθεστώς παρατεταμένης σύγχυσης.
Δεν θα μπορούσαν άραγε οι διαταραχές αυτές να αποφευχθούν; Φταίει ο μάγειρας για τις απώλειες ή φταίει το αρρωστημένο κοινωνικό σώμα; Το βασικότερο: Υπάρχουν τα περιθώρια να αναζητηθούν ευθύνες και να εντοπιστούν τα αίτια, όταν η σύγχυση τείνει να επικρατήσει;
Η μιντιακή μας πραγματικότητα αναζητεί αγωνιωδώς απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. Οταν, δε, η σύγχυση προκαλείται από απεργίες πείνας και τις συνέπειές τους, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο σκούρα. Εάν ο χορτάτος δυσκολεύεται να καταλάβει τον πεινασμένο, τι να πει και εκείνος που πάσχει από κακή χώνευση για τον άλλον που αρνείται τη θρέψη;
Τα ερωτήματα σωρεύονται αναπάντητα και μας αφήνουν ως Ελληνες να αγωνιζόμαστε μέσα τους, χωρίς να βρίσκεται κανένας Στρος-Καν για να επισημάνει το πρόβλημα και να το περιγράψει γλαφυρά.
Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε στα υψηλότερα των κοινωνικών ζητημάτων. Ας μείνουμε σε μερικά απλά παραδείγματα: Στην Κερατέα βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και εκατό μέρες κλεφτοπόλεμος ανάμεσα στους κατοίκους και το κράτος, που θέλει να κατασκευάσει ΧΥΤΑ υλοποιώντας έναν προ εικοσαετίας σχεδιασμό. Η κατάσταση ξέφυγε, το καλοκαίρι πλησιάζει και η μια πλευρά περιμένει πότε θα κουραστεί η άλλη. Το κράτος προσωποποιείται σε αυτή τη φάση, όχι από τον εκλεγμένο περιφερειάρχη, αλλά από το διορισμένο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής Η. Λιακόπουλο.
Μιλώντας από τηλεφώνου με τον συγκεκριμένο αξιωματούχο το βράδυ της Τρίτης, μου είπε ότι έπρεπε να κλείσει γιατί περίμενε ένα πολύ σημαντικό ραντεβού: «Εκπροσώπους από την Κερατέα»!!! Υπέθεσα ότι κάποια συζήτηση κάπου είχε φτάσει, κάποιος διάλογος είχε ανθήσει στο έμπα της άνοιξης. Δύο ώρες μετά διαπίστωσα ότι την ώρα που περίμενε αυτό το ραντεβού, ο ίδιος άνθρωπος είχε εκδώσει ανακοίνωση απειλώντας το δήμο της περιοχής με όλο το κόστος (12 εκατ. ευρώ) των κονδυλίων που θα χαθούν αν το έργο δεν γίνει, τις αποζημιώσεις του εργολάβου κ.λπ. κ.λπ.
Γεμάτος απορία, του ξανατηλεφώνησα το επόμενο πρωί, καθώς είχε κυκλοφορήσει ότι οι Κερατιώτες, εξαγριωμένοι από τις απειλές του, έστειλαν τελεσίγραφο να φύγουν τα ΜΑΤ εδώ και τώρα, μετατρέποντας το «σημαντικό ραντεβού» σε... κλοτσοπατινάδα. Τον βρήκα στην παραλία. Εκεί όπου ο Γιώργος Παπανδρέου γκρέμιζε πέρυσι τη «Φαντασία» και υποσχόταν άνοιγμα της ακτογραμμής για τους πολίτες.
Ο συνομιλητής δεν είχε πάει για ψάρεμα. Δεν θέλησε να μου εξηγήσει τι ακριβώς έκανε. Είναι, άλλωστε, το σημείο μπροστά από το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, εκεί ακριβώς που οι επενδυτές από το Κατάρ θέλουν να χτίσουν, επί επιφανείας Παμπούκη, τον «φαστ τρακ» παράδεισό τους. Η σύγχυση μου έφερε στο νου στίχους από ωδή υπό τον τίτλο «Η κόλασις», που αποδίδεται στον Αρμάνδο Δελλαπατρίδη: «Τα του Αδου σημεία φρικώδη/ διεγράφησαν αίφνης δεινά/ πολυποίκιλα, μάγα, μυθώδη/ εν πολλοίς τρομερά κι αλγεινά-Του ανθρώπου ο νους εταράχθη/ στιγμιαίως ορών και νοών/ αλλά πάλιν ευθύς υπετάχθη/ δούλος νυν εξωτέρων ζωών». Μήπως μελετάται να συγχωνευθούν Κερατέα, Ελληνικό και Δαφνί;
Πηγή
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι προέκυψαν κάποια θεματάκια στη διαδικασία της χώνευσης. Αυτό είχε συνέπεια σειρά διαταραχών, που σε άλλους εκδηλώθηκαν με εντερικά προβλήματα και σε άλλους με καθεστώς παρατεταμένης σύγχυσης.
Δεν θα μπορούσαν άραγε οι διαταραχές αυτές να αποφευχθούν; Φταίει ο μάγειρας για τις απώλειες ή φταίει το αρρωστημένο κοινωνικό σώμα; Το βασικότερο: Υπάρχουν τα περιθώρια να αναζητηθούν ευθύνες και να εντοπιστούν τα αίτια, όταν η σύγχυση τείνει να επικρατήσει;
Η μιντιακή μας πραγματικότητα αναζητεί αγωνιωδώς απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. Οταν, δε, η σύγχυση προκαλείται από απεργίες πείνας και τις συνέπειές τους, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο σκούρα. Εάν ο χορτάτος δυσκολεύεται να καταλάβει τον πεινασμένο, τι να πει και εκείνος που πάσχει από κακή χώνευση για τον άλλον που αρνείται τη θρέψη;
Τα ερωτήματα σωρεύονται αναπάντητα και μας αφήνουν ως Ελληνες να αγωνιζόμαστε μέσα τους, χωρίς να βρίσκεται κανένας Στρος-Καν για να επισημάνει το πρόβλημα και να το περιγράψει γλαφυρά.
Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε στα υψηλότερα των κοινωνικών ζητημάτων. Ας μείνουμε σε μερικά απλά παραδείγματα: Στην Κερατέα βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και εκατό μέρες κλεφτοπόλεμος ανάμεσα στους κατοίκους και το κράτος, που θέλει να κατασκευάσει ΧΥΤΑ υλοποιώντας έναν προ εικοσαετίας σχεδιασμό. Η κατάσταση ξέφυγε, το καλοκαίρι πλησιάζει και η μια πλευρά περιμένει πότε θα κουραστεί η άλλη. Το κράτος προσωποποιείται σε αυτή τη φάση, όχι από τον εκλεγμένο περιφερειάρχη, αλλά από το διορισμένο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής Η. Λιακόπουλο.
Μιλώντας από τηλεφώνου με τον συγκεκριμένο αξιωματούχο το βράδυ της Τρίτης, μου είπε ότι έπρεπε να κλείσει γιατί περίμενε ένα πολύ σημαντικό ραντεβού: «Εκπροσώπους από την Κερατέα»!!! Υπέθεσα ότι κάποια συζήτηση κάπου είχε φτάσει, κάποιος διάλογος είχε ανθήσει στο έμπα της άνοιξης. Δύο ώρες μετά διαπίστωσα ότι την ώρα που περίμενε αυτό το ραντεβού, ο ίδιος άνθρωπος είχε εκδώσει ανακοίνωση απειλώντας το δήμο της περιοχής με όλο το κόστος (12 εκατ. ευρώ) των κονδυλίων που θα χαθούν αν το έργο δεν γίνει, τις αποζημιώσεις του εργολάβου κ.λπ. κ.λπ.
Γεμάτος απορία, του ξανατηλεφώνησα το επόμενο πρωί, καθώς είχε κυκλοφορήσει ότι οι Κερατιώτες, εξαγριωμένοι από τις απειλές του, έστειλαν τελεσίγραφο να φύγουν τα ΜΑΤ εδώ και τώρα, μετατρέποντας το «σημαντικό ραντεβού» σε... κλοτσοπατινάδα. Τον βρήκα στην παραλία. Εκεί όπου ο Γιώργος Παπανδρέου γκρέμιζε πέρυσι τη «Φαντασία» και υποσχόταν άνοιγμα της ακτογραμμής για τους πολίτες.
Ο συνομιλητής δεν είχε πάει για ψάρεμα. Δεν θέλησε να μου εξηγήσει τι ακριβώς έκανε. Είναι, άλλωστε, το σημείο μπροστά από το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, εκεί ακριβώς που οι επενδυτές από το Κατάρ θέλουν να χτίσουν, επί επιφανείας Παμπούκη, τον «φαστ τρακ» παράδεισό τους. Η σύγχυση μου έφερε στο νου στίχους από ωδή υπό τον τίτλο «Η κόλασις», που αποδίδεται στον Αρμάνδο Δελλαπατρίδη: «Τα του Αδου σημεία φρικώδη/ διεγράφησαν αίφνης δεινά/ πολυποίκιλα, μάγα, μυθώδη/ εν πολλοίς τρομερά κι αλγεινά-Του ανθρώπου ο νους εταράχθη/ στιγμιαίως ορών και νοών/ αλλά πάλιν ευθύς υπετάχθη/ δούλος νυν εξωτέρων ζωών». Μήπως μελετάται να συγχωνευθούν Κερατέα, Ελληνικό και Δαφνί;
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου